Λαχείο Συντακτών: Μοίραζε πολυκατοικίες, το καθιέρωσε ο Μεταξάς, το σταμάτησε η Χούντα

Το λαχείο συντακτών ξεκίνησε ως ενίσχυση του ταμείου των δημοσιογράφων, επιβίωσε στα χρόνια της Κατοχής, έφτασε να μοιράζει πολυκατοικίες και υπερπολυτελή οχήματα, το κατήργησε όμως η χούντα των συνταγματαρχών.
Στις αρχές του 20ου αιώνα, το επάγγελμα του δημοσιογράφου, μισθολογικά, συνταξιοδοτικά και θεσμικά, ήταν προβληματικό, δεν είχε ασφάλιση και δεν ήταν σταθερό. Το ταμείο της Ενώσεως Συντακτών (ΕΣΗΕΑ) για να στηρίξει τα μέλη του διοργάνωνε μεγάλους ετήσιους χορούς. Η ιδέα του λαχείου εφαρμόστηκε για πρώτη φορά την πρωτοχρονιά του 1927. Η κλήρωση γινόταν στον ετήσιο χορό της Ένωσης Συντακτών.
Ακόμα δεν υπήρχαν οργανωμένα κρατικά λαχεία και μπορούσε να εκδώσει λαχείο όποιος ήθελε. Τα πράγματα άλλαξαν όταν ο Ιωάννης Μεταξάς ίδρυσε τη Διεύθυνση Κρατικών Λαχείων και απαγόρευσε κάθε άλλη έκδοση. Με μία μόνο εξαίρεση, το Λαχείο της Ενώσεως Συντακτών, καθώς ο δικτάτορας ήθελε τον Τύπο με το μέρος του.

Διαφήμιση του Λαχείου Συντακτών στο "Φως" της 17ης Δεκεμβρίου 1972
Τα έπαθλα των τυχερών κάθε χρόνο αυξάνονταν, με τους πρώτους να κερδίζουν από μεγάλα χρηματικά ποσά, μέχρι σπίτια και αυτοκίνητα. Ακόμα και στα χρόνια της Κατοχής, δεν σταμάτησε η κυκλοφορία του, με πιο φτωχά φυσικά έπαθλα.
Τη δεκαετία του ’50 και του ’60 είχε αρχίσει η “εποχή της πολυκατοικίας”, καθώς λόγω της αστυφιλίας οι επαρχιώτες μετανάστευαν στην Αθήνα, με αποτέλεσμα την χωρίς φραγμούς και σχέδιο ανοικοδόμηση.

Τα διαμερίσματα που θα μοιράζονταν στους τυχερούς νικητές έφεραν ένα μεγάλο πανό που έγραφε “Σπίτι Λαχείου Συντακτών”. Οι πρώτοι κέρδιζαν ολόκληρες νεόδμητες πολυκατοικίες, οι υπόλοιποι μεμονωμένα διαμερίσματα και αυτοκίνητα, αλλά και έπαθλα δεκάδων εκατομμυρίων δραχμών σε μετρητά. Όλα τα κέρδη μάλιστα από τα λαχεία ήταν απαλλαγμένα από φόρους, ενώ για τα σπίτια και τα αυτοκίνητα, ήταν πληρωμένη η ασφάλεια, τα δημοτικά τέλη και τα συμβολαιογραφικά έξοδα.

Η τελευταία κλήρωση όμως έγινε την πρωτοχρονιά του 1967 στη μεγάλη αίθουσα του φιλολογικού συλλόγου “Παρνασσός”. Μετά την επιβολή του καθεστώτος της 21ης Απριλίου, το πρωτοχρονιάτικο λαχείο πέρασε στα χέρια του κράτους, μετονομάστηκε σε “Κρατικό Λαχείο Κοινωνικής Αντίληψης” και τα έσοδά του δεν πήγαιναν πια στο ταμείο της ΕΣΗΕΑ, αλλά στον κρατικό προϋπολογισμό.

Ο Παπαδόπουλος ως αντιστάθμισα καθιέρωσε το αγγελιόσημο, τον φόρο σε διαφημίσεις και αγγελίες που εμφανίζονταν στον Τύπο, από το 15% στο 20%. Τα έσοδα αυτά θα έμπαιναν στα ταμεία του νεοσυσταθέντα Ενιαίου Δημοσιογραφικού Οργανισμού Επικουρικής Ασφαλίσεως και Περιθάλψεως (ΕΔΟΕΑΠ).