«Θα με βάλεις με Ξάνθη;»

Είναι επιτυχία του Μαρτίνς και των παικτών. Και του Μαρινάκη που τους στηρίζει παρά την απώλεια του τίτλου. Ο Ολυμπιακός παίζει τα τελευταία ματς αυτής της χρονιάς σαν να έχει αρχίσει η επόμενη. Κι ο κόσμος του, ενώ ξέρει ότι δεν θα πανηγυρίσει φέτος για δεύτερη στη σειρά χρονιά κάποιον τίτλο, αδημονεί για το επόμενο ματς επειδή ξέρει ότι θα κάνει κάποιους μήνες να ξαναδεί στο γήπεδό της αυτή την πολύ καλή ομάδα.

Δεν είναι συνηθισμένο αυτό για τον Ολυμπιακό. Σε τέτοιες περιπτώσεις το πιο «λογικό» για Ολυμπιακό (ένα κλαμπ μαθημένο σε τίτλους και φιέστες) είναι να έχει τον πρόεδρό του έτοιμο για αλλαγές ριζικές και σε έξαλλη κατάσταση, τον κόσμο του οργισμένο εναντίον των πάντων να αναζητεί υπεύθυνους και να μην πατάει το πόδι του στην εξέδρα, τον προπονητή ήδη σπίτι του και τους παίκτες σε κατάσταση απογοήτευσης, να ψάχνουν ήδη άλλη ομάδα διότι «βγάλτε τις φανέλες και φύγετε από δω» κλπ...

Στον Ολυμπιακό αυτών των τωρινών συνθηκών, με τους τίτλους να έχουν χαθεί και τη σεζόν να τελειώνει όπου να ναι, δίχως κάποιο ουσιαστικό βαθμολογικό ενδιαφέρον στο πρωτάθλημα και εκτός Κυπέλλου, υπάρχει υγεία, ενθουσιασμός, προσμονή και πίστη. Απ' όλους. Η διοίκηση κράτησε και στήριξε τον προπονητή, ενώ κάνει προσπάθεια για να έχει στο επόμενο ρόστερ όλους τους καλούς παίκτες και να φέρει κι άλλους. Ο Μαρτίνς κάνει παρατηρήσεις έντονες όταν βλέπει ίχνος χαλάρωσης και ζητάει πολλά γκολ και νίκες μέχρι το τέλος. Οι παίκτες δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους και βάζουν το ένα γκολ πίσω από το άλλο, όχι μόνο εντός αλλά και εκτός έδρας.

Το πρωτάθλημα τελειώνει και ο Ολυμπιακός το έχει χάσει από τον ΠΑΟΚ. Όμως έχει βάλει περισσότερο γκολ από τον ΠΑΟΚ (59 έναντι 58), έχει μακράν περισσότερες τελικές προσπάθειες (393 έναντι 301), πιο πολλές πάσες (1906 έναντι 1219), εύστοχα γεμίσματα (310 έναντι 179) και 12 δοκάρια έναντι 3 του ΠΑΟΚ. Σε κάθε επιθετικό τομέα της στατιστικής ο Ολυμπιακός κυριαρχεί. Προσφέρει θέαμα, κάνει φάσεις, πιέζει και ικανοποιεί. Κι ας μην πήρε τίποτα.

Ο κόσμος του περιμένει το τελευταίο εντός έδρας ματς της σεζόν με... αδημονία. Λες και είναι φιέστα τίτλου με χάπενινγκς-εκπλήξεις. Λες και είναι τελικός Κυπέλλου ή αγώνας με κάποια ισχυρή ευρωπαϊκή ομάδα στο Τσάμπιονς Λιγκ. Κι όμως είναι ένα αδιάφορο ματς με την Ξάνθη, για το οποίο από την αρχή της εβδομάδας γίνεται προσπάθεια να εξασφαλιστεί θέση στην κερκίδα, απ' όσους δεν έχουν διαρκείας. Το Καραϊσκάκη θα είναι πάλι κατάμεστο, με τους οπαδούς να παροτρύνουν την ομάδα, να χειροκροτούν τους παίκτες και να αποθεώνουν τον προπονητή.

Ένας κόσμος που ήταν πάντα εκεί και ετοιμάζεται για να είναι πάλι εκεί στη νέα περίοδο, έχοντας εμπιστοσύνη σε αυτό το πρότζεκτ και βεβαιότητα ότι εκτός από το θέαμα θα έχει πια και ουσία. Ό,τι κι αν γίνει, όποια εμπόδια κι αν προβληθούν. Αυτός ο κόσμος που έκανε φέτος μέσο όρο πάνω από 20.000 εισιτήρια σε κάθε ματς στο Φάληρο, την ώρα που ο ΠΑΟΚ στην Τούμπα (παρότι παίρνει πρωτάθλημα μετά από δεκαετίες), είχε 2.000 εισιτήρια λιγότερα ανά παιχνίδι...