Θετικό ή αρνητικό το πρόσημο για τον Ολυμπιακό;
Το ευρωπαϊκό ταξίδι ολοκληρώθηκε στο Κίεβο και πλέον οι “ερυθρόλευκοι” θα ξαναπαίξουν τέλη Ιουλίου στον 2ο προκριματικό γύρο του Τσάμπιονς Λιγκ. Υπάρχει μία γλυκόπικρη (περισσότερο προς το πικρή) γεύση στη φετινή πορεία στο Γιουρόπα Λιγκ.
Είναι άτιμο άθλημα το ποδόσφαιρο... Είναι πολύ εύκολο από ένα στραβό αποτέλεσμα να ξεχάσεις τι έχει προηγηθεί, πώς έφτασε μέχρι εδώ επί παραδείγματι ο Ολυμπιακός. Είναι πολύ εύκολο να σταθείς στο “τώρα” και στο τι έφταιξε και οι “ερυθρόλευκοι” αποκλείστηκαν από μία ομάδα που σίγουρα δεν ήταν καλύτερή τους.
Κάποτε ο Ερνέστο Βαλβέρδε μιλώντας στους ποδοσφαιριστές του, έλεγε ότι το παρελθόν είναι... παρελθόν, ότι εύκολα ξεχνιέται! Συγκεκριμένα το είχε πει μετά τον αποκλεισμό με την Μέταλιστ, τότε που ο Ολυμπιακός πήγαινε ολοταχώς για τον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ στο Βουκουρέστι το 2012. Δεν ήθελε να ασχοληθεί ούτε με την κατάκτηση του πρωταθλήματος με διπλά σε Τούμπα και Λεωφόρο, ούτε ότι είχε αποκλείσει νωρίτερα την Ρούμπιν Καζάν που είχε το τριπλάσιο μπάτζετ από τον Ολυμπιακό, ούτε ότι έμεινε εκτός συνέχειας Τσάμπιονς Λιγκ επειδή η Ντόρτμουντ κάθισε και έχασε από την Μαρσέιγ στο τελευταίο παιχνίδι της φάσης των ομίλων...
Ολυμπιακός: Η συμβολή του… Βαλμπουενά
Είχε σταθεί μόνο στον αποκλεισμό και πουθενά αλλού. Τον είχε πειράξει η ήττα με 1-2 από την Μέταλιστ στο Καραϊσκάκη και πέρασε αρκετός καιρός για να την ξεπεράσει. Είναι λογικό λοιπόν να έχει “ενοχλήσει” και ο αποκλεισμός από την Ντιναμό, μια ομάδα καλοκουρδισμένη, μια ομάδα με χτυπητές αδυναμίες στην άμυνα, αλλά και με πειθαρχημένο και καλοδουλεμένο ποδόσφαιρο όταν επιτίθεται. Όμως, αυτό που είπε ο Μαρτίνς αποτυπώνε 100% την πραγματικότητα. Δεν πέρασε η καλύτερη ομάδα, αλλά η πιο αποτελεσματική. Οπότε θεωρεί κατά κάποιο τρόπο δίκαιη την πρόκριση των Ουκρανών.
Ο Βαλβέρδε λοιπόν είχε το μότο ότι θα πρέπει να κοιτάς το “τώρα” για να βελτιώνεσαι στην πορεία. Έτσι πορεύτηκε στην προπονητική του καριέρα και βλέπετε όλοι ποια ομάδα προπονεί...
Έχοντας ως “οδηγό” τη φιλοσοφία ο Βαλβέρδε, ποια είναι η γεύση που αφήνει η φετινή ευρωπαϊκή πορεία του Ολυμπιακού; Πικρή για κάποιους, γλυκόπικρη για κάποιους άλλους...
Η αλήθεια είναι ότι τα “φρέσκα κουλούρια” είναι αυτά που μένουν ως τελευταία γεύση... Όταν αποκλείεται από μία ομάδα που δεν έκανε ούτε τις μισές κλασικές ευκαιρίες που δημιούργησε ο Ολυμπιακός, είναι λογικό να μας μένει μία πικρή γεύση και να σου βγαίνει αυθόρμητα η ατάκα “γιατί ρε γαμώτο;”. Υπάρχουν πολλές εξηγήσεις: Μία εξ αυτών την έδωσε και ο Μαρτίνς. Η Ντιναμό ήταν αποτελεσματική. Για να το προχωρήσουμε λίγο περισσότερο εμείς, θα προσθέταμε ότι μπροστά είναι και πιο ποιοτική, τουλάχιστον στη γραμμή κρούσης...
Ο Φορτούνης δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τον Σαπαρένκο. Ο Γκερέρο και ο Χασάν όμως έχουν να ζηλέψουν από τον Σολ. Ο Τσιγκάνκοφ επίσης είναι ένας παίκτης που αποτελεί... θαύμα το γεγονός ότι εξακολουθεί να φοράει τη φανέλα της Ντιναμό και δεν είναι σε ένα από τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.
Κοιτώντας πάντως συνολικά την παρουσία του Ολυμπιακού στην Ευρώπη, τότε μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι έκανε κάποιες υπερβάσεις. Βέβαια, για να πας στο Μπακού, όπως είχε πει στο ξεκίνημα της σεζόν μεταξύ άλλων και ο Καρεμπέ, οφείλεις να κάνεις και το κάτι παραπάνω απέναντι σε ομάδες με τριπλάσια και τετραπλάσια μπάτζετ ή με μεγαλύτερα ονόματα στον παγκόσμιο χάρτη.
Από την άλλη όμως, δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα να αφήνεις έξω μία αγγλική ομάδα όπως την Μπέρνλι, την οποία πέρσι έφτυναν αίμα οι “μεγάλοι” της Πρέμιερ Λιγκ για να την κερδίσουν. Επίσης, θέλει “μέταλλο” για να αποκλείσεις με το σκορ που απαιτείται την Μίλαν.
Καλό είναι πάντως να επιμείνουμε στα όσα είχε πει ο Βαλβέρδε. Κάτι παραπάνω θα ξέρει για το τι γεύση μένει όταν ολοκληρώνεται ένας στόχος, είτε θετικά, είτε αρνητικά...
