Χάσαμε από το πρώτο ημίχρονο

Στο ημίχρονο και ενώ η ομάδα μας κέρδιζε 10 πόντους έγραψα στο φέισμπουκ: «Έχουμε καταλάβει ότι έχουμε χάσει το μομέντουμ του παιχνιδιού;». Σε μια ήττα πολλές φορές υπάρχουν πολλές εξηγήσεις και πολλές αιτίες. Στη σημερινή ήττα υπάρχει μόνο μια εξήγηση και αυτή είναι ο τρόπος που αντιμετωπίσαμε το παιχνίδι στα τελευταία 3-4 λεπτά του πρώτου ημιχρόνου.

Σε αυτό το σημείο και ενώ παίζαμε εξαιρετικά, είχαμε προηγηθεί με 17 πόντους, αντί να κλειδώσουμε το παιχνίδι δώσαμε την ευκαιρία στη Βραζιλία να μειώσει σε 10 και να ξαναπιστέψει στη νίκη και όταν μια ομάδα με τη φανέλα και τη μενταλιτέ της Βραζιλίας επανέρχεται στο παιχνίδι από το πουθενά, παίζεις με τη φωτιά. Εμείς παίξαμε με τη φωτιά και καήκαμε.

Το πανόραμα του Mundobasket 2019 (4η μέρα)

Ας πάρουμε τα πράγματα όμως από την αρχή με την υπενθύμιση ότι εδώ θα κάνουμε ανάλυση και όχι κριτική. Δεν είναι τίμιο μετά από μια τέτοια ήττα η κριτική σε έναν συνάδελφο, αλλά και από την άλλη δεν θα είναι τίμιο για εσάς που θα μπείτε στο κόπο να με διαβάσετε, να μην σας πω αυτό που πραγματικά πιστεύω.

Λοιπόν, στο ξεκίνημα του αγώνα οι Βραζιλιάνοι αποφασίσανε να παίξουν τον Αντεντοκούμπο στο χαμηλό ποστ με χαμηλό μαρκάρισμα, με τον Γκαρσία δηλαδή, ένα παιδί που είναι πολύ χαμηλό για τον Γιάννη, μόνο που είναι μεγάλος μαχητής και με πολύ ξύλο και με μεγάλη προσπάθεια τον κράτησε πολύ καλά, αφού μάλιστα μόλις ο Γιάννης πάταγε στο ζωγραφιστό όλοι οι Βραζιλιάνοι βοηθούσαν κλείνοντάς κάθε διάδρομο για λέι απ και ρισκάροντας να δώσουν το περιφερειακό σουτ στους υπόλοιπους.

Εμείς, από την άλλη πλευρά, ακουμπήσαμε τη μπάλα στον Γιάννη, αλλά ουσιαστικά δεν πήραμε πολλά πράγματα και η βασική αιτία είναι ότι του Γιάννη δεν του αρέσει να παίζει στο low post. Κάποια στιγμή βρήκαμε λύσεις και ρυθμό από την άμυνα μας, πήγαμε στα pick n’ roll και πήραμε τα σουτ του Καλάθη, που τα δώσανε προκλητικά οι Βραζιλιάνοι, και βέβαια από τον εξαιρετικό Πρίντεζη.

Και ενώ όλα πήγαιναν εξαιρετικά, εκεί νομίζω ότι υποτιμήσαμε τους Βραζιλιάνους, γίναμε εξαιρετικά βιαστικοί και επιπόλαιοι στην επίθεση , με πολλά λάθη στη προσπάθεια μας να δώσουμε θέαμα. Ταυτόχρονα έγινε ένα rotation και προσωπική μου άποψη είναι ότι αυτό δεν απέδωσε καθόλου, και ειδικά το σχήμα με Παπαπέτρου και Θανάση ταυτόχρονα. Μέσα μας έκανε πολύ προβλέψιμους αφού το περιφερειακό σουτ που μας είχε δώσει το προβάδισμα πήγε περίπατο.

Στο δεύτερο ημίχρονο και ενώ όλοι περιμέναμε να αντιδράσουμε και να ξαναπάρουμε τα ηνία του αγώνα έγινε το ακριβώς αντίθετο. Η ομάδα παρουσιάστηκε επηρεασμένη από την άσχημη εξέλιξη, με θολωμένο μυαλό στην επίθεση, αλλά και στην άμυνα. Και μόνο να αναφέρουμε ότι μας κέρδισε ο παλαίμαχος Βαρεχάο, που έκανε εμφάνιση καριέρας, είναι αρκετό για να καταλάβουμε την αμυντική μας εικόνα. Κάντε του ένα φάουλ ρε γαμώτο, ένα φάουλ.

Επίσης καθοριστικό ήταν ότι οι Βραζιλιάνοι ρίχνανε ξύλο στην άμυνα, ενώ εμείς ήμασταν πολύ σοφτ στις άμυνες μας.

Το περιφερειακό σουτ είχε πάει περίπατο, ενώ και ο Καλάθης δεν θα έλεγα ότι καθοδηγούσε καλά την ομάδα, ενώ ο Γιάννης ήταν εντελώς εκτός επιθετικού παιχνιδιού. Θα πρέπει να δώσουμε στον Γιάννη μεγαλύτερη κίνηση στην επίθεση.

Ο Γιάννης είναι πολύ στατικός στα επιθετικά μας παιχνίδια και αυτό δεν τον βολεύει, συν το όπως σας έχω πει, εδώ δεν είναι ΝΒΑ, εδώ είναι παγκόσμιο πρωτάθλημα και οι αντίπαλες ομάδες παίζουν με τακτική στην άμυνα τους. Επίσης θα πρέπει να θυμάστε ότι εδώ μέσα έχω γράψει ότι ο Γιάννης κουβαλάει ένα τεράστιο φορτίο το οποίο μέχρι στιγμής φαίνεται να τον λυγίζει.

Είναι ολοφάνερο ότι δεν χαίρεται το παιχνίδι και για αυτό δεν φταίει κανείς άλλος, εκτός από τον ίδιο και ότι ακολουθεί το γεγονός ότι είναι ένα παιδί που στη ζωή του έχουν γίνει τόσες τεράστιες αλλαγές τα τελευταία χρόνια. Δεν θέλω να επεκταθώ περισσότερο εδώ πέρα. Κάτι έχω γράψει πριν αρχίσει το παγκόσμιο πρωτάθλημα. Αν ανατρέξετε εκεί θα καταλάβετε τι θέλω να πω.

Στο τέλος του παιχνιδιού η ομάδα κυνηγούσε συνέχεια στο σκορ και κάπως με τον Σλούκα, και με την επάνοδο του Πρίντεζη στο σκοράρισμα, αλλά και με σχήμα με τον Πρίντεζη και τον Γιάννη στο 4-5, καταφέρναμε να είμαστε κοντά και στο τέλος να χάσουμε την ευκαιρία να στείλουμε το παιχνίδι στη παράταση με τη χαμένη βολή του Σλούκα.

Μια χαμένη βολή είναι πάντα μέσα στο παιχνίδι, αυτό που δεν είναι μέσα στο παιχνίδι η προηγούμενη επίθεση, η επιλογή του Καλάθη για λόμπα πάσα και η προσπάθεια του Γιάννη για κάρφωμα. Εκεί συγγνώμη αλλά δείξαμε στοιχεία έλλειψης σοβαρότητας.

Το παιχνίδι τέλειωσε, η ήττα αυτή είναι δύσκολη, γιατί μας ακολουθεί και στην επόμενη φάση, αν φτάσουμε, αλλά για να φτάσουμε πρέπει να ηρεμήσουμε, να καθαρίσει το μυαλό μας , να πάμε να κερδίσουμε τη Νέα Ζηλανδία και μετά να μας βοηθήσουν τα αποτελέσματα για να προχωρήσουμε παραπάνω.

Δυστυχώς πλέον δεν εξαρτόμαστε μόνο από τα δικά μας αποτελέσματα, εκτός αν κερδίσουμε και την Αμερική που στο παιχνίδι με τους Τούρκους δεν έδειξε ανίκητη. Ο δρόμος είναι ανηφόρα πλέον, αλλά μπορούμε γιατί αλλιώς νομίζω ότι θα χαθεί μια μεγάλη ευκαιρία για το Ελληνικό μπάσκετ. Η απογοήτευση είναι κακός σύμβουλος, το διάβασμα της ήττας ο πιο σωστός.