Ο τίμιος Σεμπά

Ο Σεμπά ήταν ένας από τους παίκτες που έφερε ο Μάρκο Σίλβα στον Ολυμπιακό και - όπως συνέβη με τον Πάρντο - δεν πρόσφεραν στην ελληνική ομάδα κάτι ξεχωριστό, παρά μόνο ανά διαστήματα. Ο Βραζιλιάνος ήταν μια ξεχωριστή περίπτωση, με την πορεία του στον Ολυμπιακό να έχει ανοδική τάση, να φτάνει σε πολύ υψηλό επίπεδο και στη συνέχεια να παίρνει κατακόρυφη πτώση-«γκρέμισμα».

Πολύς κόσμος του Ολυμπιακού δεν θέλει ούτε να ακούει το όνομά του, αλλά αυτό δεν είναι δίκαιο για έναν ποδοσφαιριστή που έδινε πάντα στο γήπεδο τον καλύτερο εαυτό του. Έστω κι αν αυτό δεν αποδεικνυόταν αρκετό. Τι ακριβώς συνέβη με τον Σεμπά; Όταν έφτασε στον Ολυμπιακό και άρχισε να παίζει έδειξε ότι δεν ήταν αυτό ακριβώς που ονειρεύεται κάποιος όταν φέρνει στο μυαλό του τον όρο «Βραζιλιάνος εξτρέμ». Δεν ήταν «αέρινος», δεν είχε μαεστρία, δεν απειλούσε συχνά και περισσότερο έμοιαζε να ταιριάζει στα «θέλω» τον προπονητών (Σίλβα, Μπέντο). Έπαιζε άμυνα, ήταν πιστός στην τακτική και όταν προσαρμόστηκε καλά στις συνθήκες του Ολυμπιακού, άρχισε να παίρνει την πάνω βόλτα.

Στις αρχές της σεζόν 2016-17 ήταν ο καλύτερος Σεμπά που είδαμε στον Ολυμπιακό. Με γκολ στην Ευρώπη (Αρούκα, Αστάνα), με εξαιρετικές εμφανίσεις στο πρωτάθλημα και σε σημείο να είναι αναντικατάστατος και να παίρνει το χειροκρότημα των οπαδών. Αυτό μπορεί τώρα να έχει ξεχαστεί, αλλά τότε είχε συμβεί.

Το τελευταίο γκολ του στον Ολυμπιακό το πέτυχε τον Δεκέμβρη του 2016. Μέχρι τον Μάρτη του 2018 που έπαιξε για τελευταία φορά με την ερυθρόλευκη φανέλα, δεν μπόρεσε να σκοράρει ξανά. Παρόλο που το επιχειρούσε. Υπό το βάρος της πίεσης από τις αποδοκιμασίες που γίνονταν εντονότερες με τον καιρό. Και με το άγχος να αποδείξει ότι δεν άξιζε να έχει γίνει σχεδόν «ανέκδοτο» στις συζητήσεις και τις κριτικές των φίλων της ομάδας του. Αυτό το διάστημα (σχεδόν 1,5 χρόνος χωρίς επαφή με τα αντίπαλα δίχτυα) ήταν πολύ μεγάλο για επιθετικό του Ολυμπιακού. Και καταδικαστικό για το μέλλον του στο σύλλογο.

Ώσπου φτάσαμε σε ένα σημείο που η συνύπαρξη έγινε αδύνατη. Ο Σεμπά λύγισε όσο η αφλογιστία τον πρόδιδε και όταν η ανοχή της εξέδρας εξαντλήθηκε αμετάκλητα.

Προφανώς και δεν ήταν από τους ξένους παίκτες που θα μείνουν στην ιστορία του Ολυμπιακού για την προσφορά τους, όπως και επίσης είναι προφανές πως δεν άξιζε - με βάση την φιλοτιμία και εκείνο το εξάμηνο της σούπερ απόδοσης - τον χλευασμό...