Αξιέπαινο και ιστορικής σημασίας το φιλικό, απολύτως σεβαστή και η στάση των οργανωμένων

Το φιλικό Ολυμπιακού – Σαχτάρ Ντόνετσκ θα μείνει στην Ιστορία ως ένα παιχνίδι που είχε ως βάση της το αντιπολεμικό μήνυμα και τίποτε άλλο. Καμία αξία δεν έχει το τελικό σκορ, καμία αξία δεν έχει το γκολ του Τικίνιο, καμία αξία δεν έχουν οι σωρηδόν χαμένες ευκαιρίες ή οι αποκρούσεις των δύο τερματοφυλάκων μπροστά στη φρίκη που ζουν οι Ουκρανοί.

Δεν έχει λοιπόν κανένα απολύτως νόημα να σχολιάσουμε το τι ακριβώς συνέβη εντός των τεσσάρων γραμμών στο αμιγώς αγωνιστικό κομμάτι.

Θα μπορούσαμε να σταθούμε στη διάθεση που έβγαλε ο Φορτούνης και ο «τελειωμένος» Ρόνι Λόπες. Θα μπορούσαμε να κάνουμε μία αναφορά στη σταθερότητα του Κρίστινσον κάτω από τα δοκάρια, μια σταθερότητα που δεν είχε δείξει π.χ. στο τελευταίο του επίσημο παιχνίδι με τον Παναιτωλικό στο Αγρίνιο για το Κύπελλο. Όμως, ειλικρινά δεν έχουν καμία σημασία όλα αυτά.

Από το πρωί του Σαββάτου (9/4), μία ανακοίνωση των οργανωμένων της «Θύρας 7» είχε ως αποτέλεσμα να προκαλέσει ένα μπαράζ σχολίων από σχετικούς και… άσχετους.

Είναι απολύτως σεβαστή η απόφαση των οργανωμένων να κλείσουν το πέταλο. Όχι επειδή είναι υπέρ του πολέμου (σ.σ. στο τέλος λίγο έλειψε να τους χρεώσουν και αυτό), αλλά γιατί είπαν αυτό που λέει ο περισσότερος κόσμος. Ότι στις πλάτες των αμάχων παίζονται πολιτικά παιχνίδια από αυτούς που προκαλούν τους πολέμους. Η αποχή δεν αφορούσε την ΠΑΕ και κακώς παρερμηνεύτηκε η ανακοίνωση.

Επειδή στους πολέμους η προπαγάνδα είναι ένα ισχυρό όπλο στα χέρια αυτών που συμμετέχουν, είναι λογικό να προκαλούνται στις τάξεις της κοινωνίας μας (όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά παγκοσμίως) και κάποιες διαφωνίες για το ποιος φταίει περισσότερο ή λιγότερο.
Προφανώς, οι οργανωμένοι – αν ερμηνεύσαμε σωστά – αποφάσισαν να απέχουν, θέλοντας να μην μεταφερθούν στις εξέδρες του Καραϊσκάκη οι όποιες διαφωνίες που θα προκύπταν με τις απόψεις του καθενός. Για αυτό το λόγο (υποψιαζόμαστε), δεν ήθελαν να μπουν σε «διαδικασία διαχωρισμού των οπαδών», όπως ανέφεραν χαρακτηριστικά στην ανακοίνωσή τους.

Δεν είχε να κάνει δηλαδή με την αξιέπαινη απόφαση του Ολυμπιακού να φιλοξενήσει την Σαχτάρ για ένα φιλικό που αποσκοπούσε αποκλειστικά και μόνο στο να σταλεί μήνυμα υπέρ της Ειρήνης. Τι πιο ωραίο άλλωστε από τον αθλητισμό να στέλνει τέτοια μηνύματα;

Το φιλικό με τους Ουκρανούς είχε διεθνή απήχηση και χειροκροτήθηκε ορθώς από την παγκόσμια κοινή γνώμη, γιατί το μήνυμα ήταν ξεκάθαρο: «STOP WAR».

Επαναλαμβάνουμε, όμως, ότι είναι απολύτως σεβαστή και η απόφαση των οργανωμένων, γιατί η τοποθέτησή τους είχε επιχειρήματα. Κι εκείνοι πονάνε το ίδιο με όλους μας (πλην των άρρωστων ψυχικά), όταν βλέπουν αθώες ψυχούλες αμάχων να χάνουν τη ζωή τους εξαιτίας (μεταξύ άλλων και) ξεκάθαρων πολιτικών παιχνιδιών από ψυχικά διαταραγμένους ανθρώπους. Κι εκείνοι υπέρ της ειρήνης είναι.

Ας σταματήσουν ορισμένοι να βλέπουν φαντάσματα.