Παντελής Βαλασόπουλος στο «ΦΩΣ»: «Δέχομαι απειλητικά μηνύματα»

«Ήταν μεγάλο λάθος του κόσμου που έδιωξε τους Βαρδινογιάννηδες» δηλώνει ο Παντελής Βαλασόπουλος.

Παντελής Βαλασόπουλος στο «ΦΩΣ»: «Δέχομαι απειλητικά μηνύματα»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Τον βλέπω στην τηλεόραση να δίνει τις ανταποκρίσεις του από το Βερολίνο, ωραίος τύπος, σοβαρός δημοσιογράφος, μου αρέσει. Όταν τον προσέγγισα, μου είπε «είμαι Παναθηναϊκός και πολύ μάλιστα. Μήπως το μετάνιωσες;». «Δεν πειράζει» του είπα, «ουδείς τέλειος». Ο άνθρωπος έχει προσωπικότητα και φαίνεται. Δυνατή συνέντευξη.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο «ΦΩΣ» στις 16/3/2022

Πώς βρέθηκες στο Βερολίνο, πότε πήγες πρώτη φορά;

Πρώτη φορά ήρθα στο Βερολίνο το 1983, ταξιδεύοντας με έναν φίλο μου μέσω ενός σιδηροδρομικού προγράμματος. Τότε ήταν δυνατό το κίνημα των καταλήψεων εκεί και μέναμε σε διάφορα σπίτια.


Δηλαδή τι ήσουν, αναρχικός;

Ήταν ψηλά το πανκ και ήμουν από τους πρώτους πάνκηδες της Αθήνας τη δεκαετία του '80. Κάτι πολύ δύσκολο σε μία συντηρητική κοινωνία εκείνη την εποχή. Δεχόμασταν επιθέσεις και από ακροδεξιούς και από ακροαριστερούς.


Πότε μπήκες στη δημοσιογραφία και τι έκανες;

Δουλεύω ως δημοσιογράφος από το 1989, το πρώτο μου ρεπορτάζ ήταν στην «Ελευθεροτυπία» αστυνομικό, η δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη. Ήμουν στην «Ελευθεροτυπία» πολλά χρόνια, μέχρι και το τέλος της. Αρχικά έκανα πολλή «νύχτα», ήμουν στα γραφεία από τις 12 τα μεσάνυχτα μέχρι τις 8 το πρωί. Ήταν η εποχή που υπήρχαν τρομοκρατικά χτυπήματα από τη «17Ν» και τον «ΕΛΑ». Είχα παρακολουθήσει πολύ την ιστορία της «17Ν». Είχα μιλήσει με τους τρομοκράτες επανειλημμένως, έπαιρναν τηλέφωνο στην εφημερίδα, έλεγαν πού είναι οι προκηρύξεις, πήγαινα και τις έπαιρνα. Μάλιστα, σε κάποια χτυπήματα ο «ΕΛΑ» έγραφε στην προκήρυξη πού θα χτυπήσει και έπρεπε να πάω γρήγορα να την πάρω και να ειδοποιήσω την αστυνομία, ήταν πολύ αγχωτικό και επικίνδυνο. Το 1994 ζήτησα από τον Σεραφείμ Φυντανίδη να με στείλει ανταποκριτή στη Γερμανία και με έστειλε.

Για ποια Μέσα εργάστηκες από εκεί;

Για όλα σχεδόν τα ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια και για την ελληνική υπηρεσία του BBC. Δουλεύω και για κυπριακά Μέσα, για τον ραδιοφωνικό σταθμό του ΑΚΕΛ, τον Astra και για το κυπριακό πρακτορείο ειδήσεων.


Άλλες δουλειές έχεις κάνει;

Πολλές. Να σου πω ότι το πτυχίο μου ήταν σε ιατρικά επαγγέλματα. Σπούδασα μετά και δημοσιογραφία στο Εργαστήρι Δημοσιογραφίας. Όμως είχα δουλέψει νοσηλευτής σε ιδιωτικό νοσοκομείο, σε εργοστάσιο, σε μπαρ, από 14 χρόνων δουλεύω. Τα καλοκαίρια δεν με άφηνε ο πατέρας μου, δούλευα σε νησιά. Ο πατέρας μου είχε δουλέψει σε όλους τους κινηματογράφους, ήταν μηχανικός προβολής. Κάποτε είχαμε και την εκμετάλλευση στο θερινό σινεμά «Φλερύ» στου Ζωγράφου, το οποίο «Φλερύ» δεν υπάρχει πια, έγινε πολυκατοικία. Εγώ ήμουν στο ταμείο, ο αδελφός μου με τη μητέρα μου στο μπαρ και ο πατέρας μου μηχανικός προβολής. Γι' αυτό έχω δει δέκα φορές κάθε ταινία που υπάρχει στον διεθνή κινηματογράφο.


Με κόμματα έμπλεξες;

Όχι. Αν και γεννήθηκα σε μία γειτονιά, τη Νέα Ιωνία, που ήταν όλοι ΚΚΕ. Αν δεν ήσουν αριστερός, δεν περνούσες πολύ καλά...


Τη σχέση σου με τη Γερμανία δεν έχω καταλάβει όμως, πώς σου γεννήθηκε η τάση προς Γερμανία;

Τα αδέλφια του πατέρα μου ήταν και οι δύο μετανάστες στη Γερμανία. Στο Ντόρτμουντ, με τις οικογένειές τους, είχαν παιδιά. Πήγαινα συχνά ταξίδια στη Γερμανία, έμαθα γερμανικά στο Γκαίτε και μετά στη Γερμανία, ξέρω καλά γερμανικά. Και αγγλικά.


Είσαι παντρεμένος;

Είμαι παντρεμένος με τη Βιβή. Έχουμε δύο σκυλάκια, το ένα το μαζέψαμε αδέσποτο από την Αίγινα όπου περνάω το μεγαλύτερο μέρος του καλοκαιριού μου στην Ελλάδα και πιστεύω ότι είναι από τα ομορφότερα μέρη. Επίσης, διακοπές πάω εδώ και πολλά χρόνια στην Ιταλία την οποία λατρεύω, την έχω επισκεφθεί σαράντα φορές, ηρεμώ σε αγροτόσπιτα σε αμπελώνες της Ούμπρια.


Είσαι Παναθηναϊκός, μου είπες. Προσδοκάς ανάσταση νεκρών;

Προσδοκώ ανάσταση νεκρών, ναι! Όπως το είπες. Στενοχωριόμαστε, υποφέρουμε, είναι μια πάρα πολύ δύσκολη περίοδος, όμως πιστεύω ότι θα συνέλθει ο Παναθηναϊκός. Βέβαια, το πρόβλημα είναι της διοίκησης. Το ξέρουμε όλοι. Από τότε που αποσύρθηκαν οι Βαρδινογιάννηδες, άλλον Παναθηναϊκό θα θέλαμε και άλλον βλέπουμε.


Ήταν λάθος του κόσμου του Παναθηναϊκού που έδιωξε τους Βαρδινογιάννηδες;

Ήταν λάθος, ναι. Ήταν λάθος των γνωστών που ξέρουμε... Να σου πω ότι βλέπω πολλές φορές τον Γιώργο Βαρδινογιάννη με το σκάφος του εκεί που το αράζει στην Αίγινα, έχουμε συζητήσει, δεν θέλω να πω τι έχουμε πει. Είναι και οι Βαρδινογιάννηδες στενοχωρημένοι, αλλά νομίζω ότι η απόφασή τους να αποσυρθούν από τον Παναθηναϊκό είναι οριστική.


Πώς έγινες Παναθηναϊκός;

Εγώ γεννήθηκα, όπως σου είπα, στη Νέα Ιωνία όπου όλοι στη γειτονιά ήταν ΑΕΚτζήδες. Προσφυγική οικογένεια μάλιστα, ο παππούς μου ήταν από την Κωνσταντινούπολη, ο πατέρας μου ήταν ΑΕΚ και όλη μου η οικογένεια. Είχε τρέλα ο πατέρας μου με το ποδόσφαιρο και κάθε Κυριακή μετά το φαγητό πηγαίναμε στο γήπεδο. Ή στην ΑΕΚ ή στον Απόλλωνα που ήταν κοντά το σπίτι μας. Εκείνη την εποχή, όμως, είχε πάει ο Παναθηναϊκός στο «Γουέμπλεϊ» και έγινα Παναθηναϊκός, όπως πολλά παιδιά τότε. Μια μέρα λέω στον πατέρα μου «θέλω να πάω να δω τον Δομάζο». Και πήγαμε.


Ποιο ματς;

Το θυμάμαι σαν τώρα, Παναθηναϊκός - ΠΑΟΚ 1-0. Στη θύρα 1 στη Λεωφόρο, στα κάγκελα, πίσω από τον πάγκο του Παναθηναϊκού. Δεν είχα δει ποτέ από τόσο κοντά τον Δομάζο. Έβγαινε η μπάλα έξω, έτρεχε να την πάρει, ερχόταν στα πόδια μου. Τη δεκαετία του '80 ήμουν ενεργό μέλος της ΠΑΛΕΦΙΠ, πήγαινα στη θύρα 13. Πήγαινα σε κάθε ματς. Δεν αγαπώ τόσο το μπάσκετ, έχω πάει βέβαια στο μπάσκετ, αγαπώ το ποδόσφαιρο.


Τι ομάδα είσαι στη Γερμανία;

Είμαι Ντόρτμουντ. Επειδή πέρασα μεγάλο διάστημα της ζωής μου στο Ντόρτμουντ και επειδή ο θείος μου -ο αδελφός του πατέρα μου- ήταν φανατικός Ντόρτμουντ. Όπως όλη η πόλη. Αν δεν το ζήσεις αυτό που γίνεται στην πόλη με την Ντόρτμουντ, δεν μπορείς να το καταλάβεις. Πηγαίναμε συνέχεια στα ματς της Ντόρτμουντ, όχι μόνο τα εντός αλλά και εκτός έδρας με τα αυτοκίνητα. Όταν παίζει η Ντόρτμουντ, παραλύει η πόλη. Παιδιά, γυναίκες, γιαγιάδες, η αφοσίωση της πόλης σε αυτήν την ομάδα είναι κάτι που δεν έχω συναντήσει πουθενά αλλού. Και είναι μία πόλη εργατική.


Ο μεγάλος αντίπαλος; Η Σάλκε;

Ναι, ο παραδοσιακός αντίπαλος είναι η Σάλκε, από μία πόλη γειτονική δίπλα στο Ντόρτμουντ. Αλλά το μεγάλο ντέρμπι είναι με την Μπάγερν.


Σε βλέπω στο Open, δίνεις μάχες υπέρ των Ουκρανών, αρπάζεσαι, υπάρχει παλμός. Απειλητικά μηνύματα δέχεσαι;

Δέχομαι πολλά απειλητικά μηνύματα και υβριστικά. Δεν το βάζω κάτω. Πολλά από αυτά είναι τρολ, δηλαδή ψεύτικα προφίλ. Είναι ψεύτικα προφίλ από ειδικά κυκλώματα. Όταν έχεις δημόσιο λόγο, όμως, αυτά τα περιμένεις. Δεν είναι η πρώτη φορά. Αλλά τώρα παράγινε. Δεν δίνω καμία σημασία. Δεν με επηρεάζουν.


Όποιον επηρεάζει το μπούλινγκ, δεν κάνει για δημοσιογράφος. Πες μου κάτι άλλο. Πώς γίνεται η γερμανική πολιτική σκηνή να μετατοπίστηκε τόσο πολύ; Ενώ ήταν άκαμπτοι με την Ελλάδα και μας ταλαιπώρησαν επί χρόνια για μικρά ποσά, άνοιξε η κάνουλα με την πανδημία και επίσης άνοιξε και για τον εξοπλισμό της Γερμανίας.

Υπήρχε μεγάλος σκεπτικισμός για τον τρόπο που έπρεπε να αντιδράσει η Γερμανία. Όμως, με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, ο κόσμος εδώ άλλαξε εντελώς. Ο λαός στηρίζει την κυβέρνηση, ανέβηκαν τα ποσοστά της πολύ. Ο κόσμος είδε ότι υπάρχει κίνδυνος πραγματικός. Και δεν είναι κόσμος άσχετος... Ένα μέρος του κόσμου έχει ζήσει στο πετσί του την καταπίεση επί Ανατολικής Γερμανίας, που ήταν καθεστώς-μαριονέτα της Μόσχας. Ήταν σαν φυλακή και ξέρουν για τι κίνδυνο πρόκειται. Το Βερολίνο ήταν χωρισμένο στα δύο, είχαν στη μέση ένα τεράστιο τείχος, από τη μία πλευρά υπήρχε δημοκρατία, από την άλλη υπήρχε φυλακή όπου κινδύνευε η ζωή τους. 156 νεκροί, άνθρωποι που προσπάθησαν να αποδράσουν και να πάνε από τη μία πλευρά στην άλλη, μέσα στην ίδια πόλη.

Σε πόσο καιρό υπολογίζουν ότι η Γερμανία μπορεί να γίνει στρατιωτική δύναμη σαν τη Γαλλία (βγάζοντας έξω τα πυρηνικά); Παράγουν τα πάντα, έχουν και τεράστια οικονομική δύναμη.

Η Γερμανία δεν μπορεί να γίνει ανάλογη στρατιωτικά με τη Γαλλία, ούτε το θέλει. Έχει έναν στρατό πάρα πολύ παραμελημένο, το μπάτζετ ήταν πολύ χαμηλά, είχαν κόντρα για αυτό το θέμα με την Αμερική, ότι δεν είναι καλή σύμμαχος στο ΝΑΤΟ. Τώρα θα αυξήσουν πάρα πολύ τα ποσά, κάτι που ευχαριστεί τους Αμερικανούς και όλους τους δυτικούς συμμάχους. Και συμφωνεί η Γαλλία με τον επανεξοπλισμό της Γερμανίας, θα υπάρξει και γαλλογερμανική συνεργασία στην παραγωγή οπλικών συστημάτων. Έτσι θα μπουν και οι βάσεις για κοινό ευρωπαϊκό στρατό. Και να πούμε ότι το Ισραήλ δεν έφερε καμία διαφωνία στον επανεξοπλισμό της Γερμανίας... Αυτήν τη στιγμή η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία είναι πολύ ανώτερη από αυτήν των Γερμανών. Τα λέει όλα αυτό.


Και ο αριθμός των αρμάτων μάχης που έχουμε είναι πολύ μεγαλύτερος της Γερμανίας.

Ακριβώς. Ενώ τα δικά μας άρματα μάχης τα έχει φτιάξει η Γερμανία!


Το Βερολίνο, για να ζήσει κανείς, τι καλό έχει σε σχέση με την Αθήνα και τι κακό;

Είναι πιο ανθρώπινη πόλη, έχει ωραία πάρκα, ωραίους δρόμους, μπορείς να πας παντού με τα πόδια. Έχει πολύ καλή πολιτισμική και νυχτερινή ζωή. Ζεις χωρίς άγχος εδώ. Είναι άνθρωποι πολύ ανοιχτοί.


Να μείνουμε λίγο σε αυτό, γιατί ο κόσμος έχει στρεβλή εικόνα για τους Γερμανούς λόγω των βιωμάτων από τους πολέμους στην Ιστορία.

Είναι πολυπολιτισμική πόλη, ο καθένας κάνει ό,τι θέλει, αρκεί να μην ενοχλεί τον διπλανό του. Είναι πολύ φιλελεύθερη πόλη. Το κακό είναι το κλίμα, ο καιρός, τον χειμώνα είναι μεγάλο ζόρι.


Πόσοι πρόσφυγες από την Ουκρανία έχουν φτάσει στη Γερμανία; Πώς το αντιμετωπίζει ο κόσμος εκεί;

Πλησιάζουν τους 200.000. Θα έρθουν κι άλλοι σίγουρα. Υπάρχει μεγάλη αλληλεγγύη από τους κατοίκους στο Βερολίνο. Τους υποδέχονται, τους δίνουν στέγη, τρόφιμα. Κάτι τέτοιο έγινε στην αρχή και με τους Σύρους. Ήρθαν 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι από τη Συρία στη Γερμανία. Τους βλέπω, ζουν μαζί μας. Και να σου πω κάτι; Τα έχουν πάει πολύ καλά οι Σύροι στη Γερμανία. Είναι ανοιχτοί, δεν δημιουργούν γκέτο, σπουδάζουν, εργάζονται. Αυτό αποδεικνύει ότι πολλές φορές οι πρόσφυγες δεν είναι πρόβλημα, βοηθάνε και πλουτίζουν μια κοινωνία. Αρκεί στην αρχή να τους υποστηρίξει ένα κράτος, να τους βοηθήσει. Η προσφυγιά δεν είναι πρόβλημα, μπορεί να δώσει τόνωση σε μία κοινωνία και ευκαιρίες.


Η ακροδεξιά τι λέει στη Γερμανία για τους Ρώσους;

Είχαν πολύ στενές σχέσεις με τον Πούτιν και τη Ρωσία.


Όπως η Λε Πεν στη Γαλλία.

Ακριβώς. Έχουν ακουστεί πολλά, ότι χρηματοδοτήθηκαν στελέχη τους στον προεκλογικό αγώνα. Ένας από τους προέδρους του κόμματος έχει συναντηθεί επίσημα με τον κ. Λαβρόφ, υπήρξαν και φωτογραφίες, είχε πάει και στην Κριμαία. Τώρα είναι μαγκωμένοι... Προσπαθούν να πάρουν αποστάσεις... Δεν είναι τυχαίο ότι η ακροδεξιά ήταν και επικεφαλής του αντιεμβολιαστικού κινήματος στις διαδηλώσεις εδώ, πήγαιναν έξω από την πρεσβεία της Ρωσίας και φώναζαν «Πούτιν – Πούτιν». Εδώ έχουν γίνει και δολοφονίες από κατασκόπους, κυβερνοεπιθέσεις, υπήρχε πρόβλημα από πριν, αλλά η Μέρκελ δεν ήθελε να συγκρουστεί με τη Ρωσία. Όπως δεν ήθελε να συγκρουστεί με την Τουρκία. Ακολουθούσε πολιτική κατευνασμού. Και φταίει αυτή η πολιτική κατευνασμού για το ότι φτάσαμε ως εδώ. Τώρα πάρα πολλοί κατηγορούν τη Μέρκελ για την εξάρτηση της Γερμανίας από τις πηγές ενέργειας της Ρωσίας.


Πόσο είναι η τιμή της αμόλυβδης εκεί;

Πέρασε τα 2.10 ευρώ, είναι η ακριβότερη βενζίνη όλων των εποχών εδώ. Υπήρξε μεγάλο θέμα, οι άνθρωποι κυκλοφορούν με τα ποδήλατα πιο πολύ και με τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Όμως το αυτοκίνητο είναι πυλώνας για τον Γερμανό. Γενικώς υπάρχει υψηλός πληθωρισμός, αλλά, όπως λένε, είναι έτοιμοι να πληρώσουν το τίμημα υπό τον φόβο της Ρωσίας. Υπάρχει, βέβαια, γκρίνια από τον κόσμο.


Τα ενοίκια στο Βερολίνο έχουν εκτοξευτεί τα τελευταία δώδεκα χρόνια, έτσι δεν είναι;

Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα στο Βερολίνο, τεράστιο πρόβλημα.

Πριν από δώδεκα χρόνια οι τιμές ήταν στο μισό;

Ναι, σίγουρα. Οι μισθοί, βέβαια, είναι πιο μεγάλοι από την Ελλάδα, όμως ένα δυάρι στο αντίστοιχο «Παγκράτι» στο Βερολίνο έχει ενοίκιο περίπου 1.200 ευρώ. Δυάρι…


Παντελή, πώς θες να κλείσουμε;

Μόνο ο Παναθηναϊκός έχει ράγκμπι.


Συγγνώμη που γελάω. Χιουμοριστικά θες να κλείσουμε.

Λατρεύω το ράγκμπι! Είναι φοβερό παιχνίδι, στην Ελλάδα το μπερδεύουμε με το American football. Έχω πάει στο Δουβλίνο να δω αγώνα Εθνικής Ιρλανδίας με την Ουαλία. Με στοιχεία, το ράγκμπι είναι το δεύτερο πιο δημοφιλές άθλημα στην Ευρώπη - και όχι, βέβαια, το μπασκετάκι. Το τουρνουά Six Nations κόβει σχεδόν 2,5 εκατομμύρια εισιτήρια.