Που ήσουν τόσο καιρό Σακίλ;

Δεν είναι απλά μία νίκη του Ολυμπιακού. Είναι νίκη-δήλωση. Επιστροφής αν προτιμάται… Κι ας ήρθε με άγχος και αγωνία. Ο ίδιος βέβαια έχει την αποκλειστική ευθύνη, γιατί θα μπορούσε να το είχε «κλειδώσει» νωρίτερα. Δεν μιλάω για τις βολές του Παπανικολάου, αλλά για το 63-55, στα τέλη της 3^ης περιόδου, εκεί που έβγαλε κατά ένα μεγάλο ποσοστό το παιχνίδι που θέλει. Πίστεψε πως τελείωσε; Ίσως… Ο κόσμος πανηγύριζε στις κερκίδες και τα μυαλά έφυγαν. Όχι μόνο έχασε ευκαιρίες να ανεβάσει τη διαφορά σε διψήφιο αριθμό πόντων, αλλά έδινε ευκαιρίες στον Παναθηναϊκό να είναι μέσα στο παιχνίδι. Ιδίως στο ξεκίνημα της 4^ης περιόδου, όπου μπήκε με 2-8 επιμέρους σκορ. Τέλος πάντων, τη κόβω τη γκρίνια…

Ο Ολυμπιακός είχε μεγάλο άγχος, αλλά πήρε αυτό που ήθελε- με απουσίες και νέους παίκτες, μην το ξεχνάμε- και αυτό που άξιζε. Γιατί την άξιζε τη νίκη. Θα το έχανε (δεν θα το κέρδιζε ο Παναθηναϊκός), όπως έγινε στο Τελ Αβίβ και δεν θα αντέχονταν. Γιατί καλό είναι να μπαίνει στο σωστό δρόμο και να βλέπουμε το ποτήρι μισογεμάτο και μισοάδειο, αλλά μην γίνει και συνήθεια.

Ηγέτης ΜακΚίσικ

Χωρίς Σπανούλη, χωρίς Μιλουτίνοφ αλλά… απρόβλεπτα με ΜακΚίσικ. Τι έκανε ο άνθρωπος; Που ήταν τόσο καιρό; Πόσο έλλειψε από τον Ολυμπιακό -τόσα χρόνια, όχι μόνο φέτος- ένας παίκτης που να πηγαίνει στο «ένας με έναν»; Πάντα τους έβλεπε να τον «πληγώνουν» και αυτός δεν είχε έναν τέτοιον. Επιτέλους βρίσκεται στο σωστό στρατόπεδο. Και το πιο σημαντικό; Να τελειώνει δυνατά και τις φάσεις. Πόσα καρφώματα είχε; Πέντε, έξι… Ιδίως στο τελείωμα που σφραγίζει (στη φάση του γκολ φάουλ) κατά μεγάλο ποσοστό τη νίκη του Ολυμπιακού δείχνει και τη μενταλιτέ του . Προσέξτε: Δεν ήταν άριστος μόνο στην επίθεση (22 πόντους) αλλά είχε και καλές άμυνες (2 μπλοκ, 1 κλέψιμο).

Η… άμυνα του Πολ

Έτσι κερδίζονται αυτά τα παιχνίδια. Με αυτές τις λεπτομέρειες. Με τις βουτιές. Ο Πολ ήταν κάκιστος. Έκανε λάθη δίνοντας και πάλι τη μπάλα στα χέρια των αντιπάλων, άστοχος στο τρίποντο, αλλά σε καίριο σημείο έβγαλε την άμυνα και κέρδισε την κατοχή. Δεν τον αναφέρω τυχαία, γιατί ο Πολ είναι ο παίκτης που θέλει να φανεί από την επίθεση, αλλά να που μία λεπτομέρεια κάνει τη διαφορά.

Αφανής ήρωας ο Έλις

Μία ακόμα ειδοποιός διαφορά είναι ο Έλις. Όχι ότι ήταν τέλειος, αλλά η απουσία άνοιγε κενά στη ρακέτα του Ολυμπιακού. Ο Παναθηναϊκός είχε αρχικά 0/17 τρίποντα (τελείωσε με 1/20), αλλά έκανε ζημιά στη ρακέτα των «ερυθρόλευκων», με απανωτά σκριν, βγάζοντας τους παίκτες που ήθελε, όπως στο πρώτο μέρος ο Παπαπέτρου. Τις στιγμές που «κλείδωνε», είχε και προβάδισμα. Με τον Ρούμπιτ δημιουργούνταν κάποια κενά. Ο Έλις λοιπόν, ήταν ίσως ο «αφανής ήρωας» του Ολυμπιακού. Δυνατός σε μονομαχίες, σε ριμπάουντ, στην άμυνα με σώματα που δεν του ταιριάζουν, στις αλλαγές.

Τρίποντα και λάθη

Ένα τρίτο στοιχείο; Ο Παναθηναϊκός στο 2^ο μέρος αναγκάστηκε σε 10 λάθη από τον Ολυμπιακό (είχε 3 στο ημίχρονο) παίρνοντας 15 πόντους από αυτά -το είχε επισημάνει σχετικά ο Πιτίνο πριν το ματς- ενώ οι «ερυθρόλευκοι» (σ.σ. συνήθως πληγώνονταν από αυτό) κτύπησαν σε μία αδυναμία του Παναθηναϊκού. Το τρίποντο: Πολλές ομάδες τον έχουν πλήξει από τα 6.75μ. και ο Ολυμπιακός τελείωσε με 42% έχοντας μάλιστα σε κάποια φάση πάνω από… 58%.

Ο Ολυμπιακός, εν κατακλείδι, ήθελε για πολλούς λόγους αυτούς τη νίκη. Εξ ου και το άγχος και τα πολλά παιδικά και ανόητα λάθη (17 τα οποία έδωσαν 19 πόντους στον Παναθηναϊκό και 13 σε αιφνιδιασμό). Την ήθελε για να κάνει δήλωση-επιστροφής. Να φωνάξει ότι κάτι άλλαξε και τα καλύτερα είναι μπροστά!

ΥΓ: Ο παλιός καλός Μπαρτζώκας. Με ορμή. Με σφιγμένες γροθιές, με «μπράβο», με «πάμε», με «φάτη εκεί τη μπάλα».

ΥΓ2: Πιάνεται τώρα αν είναι ομάδα της Α2; Ρωτάω γιατί έγραψε ιστορία. «Ο Παναθηναϊκός έχασε από ομάδα της Α2», αν είναι έτσι… Μην το λησμονούμε.