Μανοΐλοβιτς: «Η Ελευθερούπολη δεύτερη οικογένειά μου!»

Ο Νεμάνια Μανοϊλοβιτς ήταν το πρόσωπο των ημερών στην Α2, με την περιπέτειά του που τον κράτησε εγκλωβισμένο στην Ελευθερούπολη. Ο Σέρβος γκαρντ, που ήταν κι απ΄ τους κορυφαίους κοινοτικούς του φετινού πρωταθλήματος, άνοιξε την καρδιά του στο «ΦΩΣ» και μίλησε για την ιστορία του και όχι μόνο!

• Νεμάνια, ελπίζουμε όλα καλά. Πες μας για την περιπέτειά σου.

«Πρώτα απ΄ όλα σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας για μένα. Επιτρέψτε μου να ευχαριστήσω επίσης όλους τους υπέροχους ανθρώπους της Ελευθερούπολης που με έκαναν να αισθανθώ σαν στο σπίτι μου και προσπαθώντας να με βοηθήσουν όσο περισσότερο μπορούσαν. Ειδικά αυτή τη στιγμή που δεν μπορώ να είμαι με την οικογένειά μου λόγω της υπόθεσης των κλειστών συνόρων. Δεν βρέθηκε τρόπος να πάω στη Σερβία λόγω της πανδημίας. Έμεινα έτσι εδώ και οι άνθρωποι της ομάδας από το πρώτο λεπτό μου παρείχαν ό,τι χρειαζόταν. Φαρμακοποιοί, φουρνάρηδες, γείτονες, όλοι εδώ στάθηκαν δίπλα μου για να μην νιώσω μόνος. Δεν έχω λόγια, πραγματικά τους ευχαριστώ όλους μέσα απ΄ την καρδιά μου!».

• Και πως περνάς αυτές τις μέρες; Νιώθεις μόνος;

«Προσπαθώ να ξοδεύω αυτές τις μέρες πάνω στο σώμα μου και να κάνω αρκετή γυμναστική. Θέλω να μείνω σε φόρμα και να βελτιωθώ όσο περισσότερο μπορώ. Μιλάω με την οικογένειά μου, να βεβαιωθώ ότι είναι καλά και ασφαλείς στο σπίτι. Επικοινωνώ επίσης με συμπαίκτες και φίλους που περνούν ανάλογες καταστάσεις σε άλλες χώρες. Εδώ, έφυγαν όλοι, αλλά ας είναι καλά το ίντερνετ και μπορούμε να μιλάμε ακόμη, νιώθοντας πως είμαστε ακόμα μαζί!».

• Τι σου λείπει περισσότερο; Το μπάσκετ;

«Αν και έχω να δω την οικογένειά μου πολύ πολύ καιρό, το μπάσκετ είναι αυτό που μου λείπει περισσότερο! Ζω για το μπάσκετ, την προπόνηση, να ακούω τον ήχο της μπάλας στο παρκέ. Μου λείπουν οι συμπαίκτες μου, οι κόουτς και οι φίλοι της ομάδας, οι καλύτεροι στον κόσμο! Ήταν πάντα δίπλα μας! Όλοι εδώ ήταν η δεύτερη οικογένειά μου. Μακάρι να τελειώσει σύντομα όλο αυτό που ζούμε».

• Πρώτη σου σεζόν στην Ελλάδα. Πως ήταν; Θα ήθελες να μείνεις;

«Ο Παντελής Μισσού ήταν ο άνθρωπος που με έφερε εδώ και έκανε τα πάντα για να αισθάνομαι άνετα. Χωρίς αυτόν τα πράγματα θα ήταν δύσκολα. Του είμαι ευγνώμων. Ευχαριστώ επίσης τους Βύρωνα Δασύλα, Σήφη και Σπύρο Καλέργη, που μου έδωσαν την ευκαιρία να έρθω στην Ελλάδα και να παίξω εδώ. Όλοι ξέρουμε ότι η Ελλάδα είναι μια απ΄ τις κορυφαίες μπασκετικές χώρες στον κόσμο!

Έως τώρα περνούσα υπέροχα στην Ελλάδα, είναι μια καταπληκτική χώρα με τόσα όμορφα μέρη, παραλίες, καφέ και καλό φαΐ! Οι άνθρωποι υπέροχοι, με έκαναν να μην νιώθω ξένος. Ο καιρός φανταστικός. Η Ελλάδα είναι μια αδελφική χώρα με τη Σερβία, μοιάζουν σε πολλά. Ναι, θα ήθελα να μείνω εδώ, για πολλά χρόνια ακόμη!».

• Πάμε στην ομάδα. Κάνατε μια εξαιρετική πορεία, διεκδικούσατε τα πλέι οφ.

«Από που να αρχίσω τώρα! Φυσικά από τον κόουτς Κυριάκο Παπαδόπουλο και έχοντας την ευκαιρία τώρα, να τον ευχαριστήσω για όλα όσα έκανε για μένα φέτος. Με βοήθησε αφάνταστα. Ήμουν τυχερός που συνάντησα έναν τέτοιο προπονητή, μέντορα, φίλο. Έναν παίκτη που κανένας δεν ήξερε, κατάφερε να τον βοηθήσει και να βγάλει τον καλύτερό του εαυτό, δείχνοντας τις ικανότητές του. Λάτρευα να παίζω για αυτόν. Έμαθα πάρα πολλά δίπλα του, μου έδειξε το αληθινό νόημα της αγάπης για το μπάσκετ!

Συνεχίζω με τους συμπαίκτες μου, τους αδελφούς μου. Τους Σπύρο (Μοτσενίγος), Μάρα (Μαραβέγιας), Πάνο (Καραγιώργος), Κάμπου (Καμπουρίδης), Μπένα (Μπένας), Νικ (Τσούτσος), Άπο (Δεληγεώργης), Γιάννη (Σταμπουλής), Σοκ (Γκέλιος), Φώτη (Στυλίδης), Διο (Γοργόνης).

Τους ανθρώπους της ομάδας, τον Μούλα (Μουλάκης), τον Στέλιο (Σταυρίδης), τον Χάρη (Σφουγκάρης), τον Ηλία (Σφουγκάρης), τον Άλεξ (Βασιλειάδης), τον Γιάννη (Δεληβογιατζής).

Τον Κωνσταντίνο Λογοθέτη, τον μοζ μπρατ (σ. αδελφός στα σέρβικα) που είναι πάντα δίπλα μου και κανείς δεν ξέρει πόσο σημαντικό είναι να έχεις κάποιον δίπλα σου που να ξέρει τη γλώσσα σου και να σε καταλαβαίνει. Με βοήθησε πολύ στη μετάφραση και να συνεννοούμαι.

Τέλος, τους μικρούς Τρύφωνα, Βαγγέλη και τους υπόλοιπους, ελπίζω να τους ενέπνευσα στο να κυνηγήσουν τα μπασκετικά τους όνειρα.

Στην Ελευθερούπολη είμαστε πραγματικά μια μεγάλη οικογένεια. Είμαι υπερήφανος που έγινα μέλος αυτής της ομάδας. Κανείς δεν μας έδινε τύχη για κάτι καλό, αλλά μέσα στο γήπεδο, με στυλ, αποδείξαμε ότι είμαστε ικανοί. Με λίγη τύχη θα μπορούσαμε να φτάσουμε μέχρι τέλους!».

• Ποιος ο αγαπημένος σου συμπαίκτης και ποιος ο δυσκολότερος αντίπαλος;

«Ήταν φανταστικό να παίζω με όλα αυτά τα παιδιά που ανέφερα πριν. Όλοι τους είναι σπουδαίοι παίκτες, είχαμε καλή επικοινωνία και χημεία στα αποδυτήρια που έβγαινε στο παρκέ με τα αποτελέσματά μας ως τώρα. Η καθοδήγηση του κόουτς έκανε τα πράγματα ακόμη πιο εύκολα, καταλάβαινε καθέναν από μας. Ήταν κάτι παραπάνω από κόουτς.

Όλες οι ομάδες της κατηγορίας ήταν ιδιαίτερα σκληρές και δύσκολο να τις αντιμετωπίσεις. Κάθε ομάδα διέθετε έναν έμπειρο παίκτη, όπως ο Τσάμης στην Πάτρα, οι Λιακόπουλος, Καράμπουλας, Πολυτάρχου στον Διαγόρα, ο Τζόρτζεβιτς στο Ναύπλιο, σπουδαίοι ξένοι όπως ο Φραντσέσκι στο Αγρίνιο και οι υπόλοιποι Σέρβοι του πρωταθλήματος. Όλες οι ομάδες ήταν προετοιμασμένες σωστά, δίνοντας βάση σε κάθε λεπτομέρεια. Όποια ήταν και πιο συγκεντρωμένη στο πλάνο, έπαιρνε και τη νίκη.

Ακόμη και ο Αμύντας μου έκανε εντύπωση, για το πολύ δυνατό, φυσικό παιχνίδι του. Δεν τα παράταγε ποτέ».

• Ποιοι είναι οι μελλοντικοί σου στόχοι;

«Στόχος μου είναι να παίζω σε κορυφαία πρωταθλήματα με υψηλό επίπεδο, κόντρα σε σπουδαίους παίκτες. Θέλω όμως να το πάρω σιγά σιγά, βήμα βήμα. Ας δούμε πρώτα τι θα μου φέρει η επόμενη σεζόν. Ως τότε, αυτό που θέλω είναι να μείνω υγιής, το πιο σημαντικό πράγμα για μένα».

• Και ένα μήνυμα στη μπασκετική κοινότητα;

«Εύχομαι σε όλους να μείνουν υγιείς και να έχουν υπομονή σ΄ αυτές τις δύσκολες ώρες. Με τον καιρό όλα θα επιστρέψουν στη θέση τους».