Η πρώτη νίκη των Αγγελόπουλων κόντρα στο σύστημα

Στα μάτια μου, λιγότερο σημαντική μόνο από τις κατακτήσεις των Ευρωπαϊκών τροπαίων του συλλόγου. Σήμερα οι αδερφοί Αγγελόπουλοι σημείωσαν σε θεσμικό επίπεδο την πρώτη τους νίκη απέναντι στο αρραγές κατεστημένο που λυμαίνεται το ελληνικό μπάσκετ εδώ και δεκαετίες.

Πώς όμως ένας εξωαγωνιστικός θρίαμβος μπορεί να κερδίσει στη ζυγαριά μια αγωνιστική επιτυχία; Πώς το κώλυμα ενός διαιτητή μπορεί να συγκριθεί με ένα μπάζερ μπίτερ μέσα στο ΟΑΚΑ ή ένα πρωτάθλημα μέσα στο ΣΕΦ; Για να εξηγήσει κανείς αυτό το παράδοξο πρέπει να κοιτάξει πίσω του, στους τελικούς του 2010. Ο πανίσχυρος Ολυμπιακός των Κλέιζα και Τεόντοσιτς, με το καλύτερο ρόστερ της ιστορίας του, ήταν έτοιμος να αποκαθηλώσει μετά από 13 χρόνια τον, προερχόμενο από την χειρότερη Ευρωπαϊκή χρονιά της εποχής Ομπράντοβιτς , Παναθηναϊκό και να στεφθεί πρωταθλητής Ελλάδος.

Είχε το πλεονέκτημα έδρας, είχε καλύτερους παίκτες, είχε καλύτερο σερί νικών, είχε το mentality πρωταθλητή, είχε τη φόρα από τον τελικό του Παρισιού. Είχε όμως να αντιμετωπίσει ένα τεράστιο εμπόδιο. Τους Τανατζή, Σχινά και Αναστόπουλο, που στις 2 Ιουνίου 2010, στο τρίτο παιχνίδι της σειράς έδωσαν μία διαιτητική παράσταση που όμοια της δύσκολα θα ξαναδούμε στο παγκόσμιο μπάσκετ. Το πολυδιαφημισμένο #mexritelous, που στην πραγματικότητα άργησε 9 χρόνια να υλοποιηθεί, γεννήθηκε σαν ιδέα εκείνη τη νύχτα.

Στα 9 περίπου χρόνια που μεσολάβησαν μέχρι τη σημερινή μέρα, στο ελληνικό μπάσκετ και κυρίως στο απέναντι στρατόπεδο, άλλαξαν πολλά. Η ηγεσία του Παναθηναϊκού πέρασε στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, στον πιθανότατα πιο αποτυχημένο παράγοντα πανευρωπαϊκά. Είναι συγκλονιστική η ευρωπαϊκή ανυπαρξία του Παναθηναϊκού επί των ημερών του. Ιδιαίτερα αν σκεφτεί κανείς πως μέσα σε αυτό το διάστημα, ομάδες πυροτεχνήματα όπως η Λοκομοτίβ Κουμπάν, η Ζαλγκίρις Κάουνας και η Μπασκόνια έχουν παρουσίες σε Final Four.

Ίσως για αυτό να τον τρομάζει τόσο η παρουσία ξένων, ΕΥΡΩΛΙΓΚΑΤΩΝ διαιτητών απέναντι ακόμη και σε αυτόν τον αποδεκατισμένο, εσωστρεφή και προβληματικό Ολυμπιακό. Περνώντας λοιπόν στο σήμερα, αξίζει να αναλύσουμε λίγο παραπάνω τη μνημειώδη σημασία του κωλύματος Αναστόπουλου στο ματς του Ολυμπιακού με τον Προμηθέα, αλλά για να το πράξουμε, πρέπει να δούμε προσεκτικά το πόκερ των προηγούμενων ημερών.

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος παρέστη ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΩΣ στην ΚΕΔ, απαιτώντας ο Παναγιώτης Αναστόπουλος να οριστεί στο ματς του Ολυμπιακού. Ω του θαύματος, εισακούστηκε. Ο Ολυμπιακός απάντησε με γενική είσοδο 1 ευρώ στο σημερινό παιχνίδι, θέλοντας να δώσει ένα χαρακτήρα συλλαλητηρίου στο ΣΕΦ που όπως αναμενόταν, θα έβραζε. Οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού, προέβησαν όπως συνηθίζουν σε σοσιαλμιντιακή σπέκουλα, υπονοώντας ξεκάθαρα ότι η σωματική ακεραιότητα του Αναστόπουλου θα κινδυνεύσει. Η θυματοποίηση του Αναστόπουλου έπιασε τόπο και η ιερή αγελάδα της ελληνικής διαιτησίας αποφάσισε να απόσχει από το σημερινό παιχνίδι, προκαλώντας τα κροκοδείλια δάκρυα της βολεμένης νομενκλατούρας των αντικειμενικών του ελληνικού μπάσκετ.

Αναρωτιέται κανείς, πού ήταν όλοι εκείνοι που κόπτονται για το καλό του ελληνικού μπάσκετ, όταν ο Μπατίστ πατούσε 2 μέτρα εκτός γραμμής για να επαναφέρει τη μπάλα; Πού ήταν όταν ο Γιασικεβίτσιους έκανε 7(!) βήματα πριν βάλει τρίποντο στη λήξη του χρόνου; Πού ήταν όταν ο Διαμαντίδης έσπρωχνε τον Πεν στην τελευταία επίθεση του τελικού και έφτυνε τον Τεόντοσιτς εκτός φάσης; Πού ήταν όταν οι διαιτητές επινοούσαν το πλεονέκτημα για να κυλήσει ο χρόνος εις βάρος του Ολυμπιακού; Πού ήταν όταν το επιθετικό φάουλ γινόταν αμυντικό και ο Ιωάννης Παπαπέτρου διαρρήγνυε τα ιμάτια του; Ζούμε τελικά στη χώρα της επιλεκτικής ευαισθησίας και της υποκρισίας…

Για να είμαστε ξεκάθαροι, αυτές οι λέξεις γράφονται πριν διεξαχθεί το σημερινό παιχνίδι. Το αποτέλεσμα με αφήνει παγερά αδιάφορο, καθώς η αγωνιστική κρίση του φετινού Ολυμπιακού δεν αφήνει περιθώριο για πολλές αισιοδοξίες. Στο κάτω κάτω, ο διαιτητής Ψαριανός μπορεί να υποβάλει τον Ολυμπιακό σε μεγαλύτερη διαιτητική σφαγή. Δεν είναι δα και το καλύτερο παιδί.

Όμως σήμερα, ο Ολυμπιακός γιορτάζει ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Γιατί για πρώτη φορά, το σύστημα που εδώ και 20 χρόνια τον αδικεί, τον λοιδορεί και τον χλευάζει δείχνει ότι δεν είναι άτρωτο. Και το σημαντικότερο από όλα, δείχνει ότι τον φοβάται. Το #mexritelous, εκείνοι που έπρεπε να το τρέμουν το πήραν αψήφιστα και στην πλάκα. Οι ίδιοι που σήμερα τελούν σε πανικό.

Ο κύβος ερρίφθη.

ΥΓ. «Νιώθω σαν να βαράμε τα κεφάλια μας στα σίδερα. Πολλά κεφάλια θα σπάσουν, μα κάποτε θα σπάσουν και τα σίδερα.»

Νίκος Καζαντζάκης

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:

• Η πρώτη νίκη των Αγγελόπουλων κόντρα στο σύστημα
• Απειλεί τον Βασιλειάδη ο Γιαννακόπουλος, κάνοντας... διάδρομο!
• Αναστόπουλος: «Επιλέχθηκα, ως σύγχρονη Ιφιγένεια, να θυσιαστώ»
• Ολυμπιακός - Προμηθέας: Κώλυμα ο Αναστόπουλος
• Δεν κατεβαίνει ο Παναθηναϊκός στο ματς με την Κύμη και δηλώνει ευθαρσώς: «Ή εμείς ή αυτοί»