Τάσος Κουμπλής στο «ΦΩΣ»: «Εμείς σπάσαμε το κατεστημένο του Παναθηναϊκού»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Υπήρξε «σημαία» του Ολυμπιακού στο βόλεϊ. Πήρε τους πρώτους τίτλους που κατέκτησε ο Ολυμπιακός στην ιστορία του. Πήρε πρωτάθλημα αργότερα και ως προπονητής, όχι μόνο ως παίκτης. Είναι ο Τάσος Κουμπλής. Μεγάλη ιστορία. Πάμε να την ξετυλίξουμε για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Και μάλιστα είχε έρθει στον Ολυμπιακό μαζί με άλλους παίκτες που έφτιαξαν την πρώτη καλή ομάδα, από... βαζελογειτονιά τότε!

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο «ΦΩΣ» στις 13/5/2020

Ο Ολυμπιακός πήρε το πρώτο του πρωτάθλημα στο βόλεϊ το 1968. Και το ξαναπήρε τον επόμενο χρόνο. Πείτε μου την ιστορία όπως τη ζήσατε.

Τότε πρωτοέπαιξα στον Ολυμπιακό. Αρχηγός ήταν ο Παντελιάς. Με είχε πάρει μέσα από το κέντρο εκπαίδευσης όπου υπηρετούσα τότε, στο στρατόπεδο «Κανελλόπουλος – Παλάσκας», ο συγχωρεμένος Γιώργος Χουρδάκης, έφορος τότε του Ολυμπιακού. Πρέπει να πούμε τα ονόματα, να τους τιμήσουμε. Μάνατζερ γενικός αρχηγός της ομάδας ήταν ο Γιώργος Αντωνόπουλος, όπως ήταν ο Θεοδωρακάκης στο ποδόσφαιρο. Στο Λιμενικό με είχε βάλει ο ο Μιχάλης Κούβαρης, που ήταν ταμίας στον Ολυμπιακό. Όταν με πήρε ο Χουρδάκης μέσα από το στρατόπεδο δεν είχα κάνει τη βασική εκπαίδευση καν, μόνο 3 μέρες υπηρετούσα! Με πήγε στη Θεσσαλονίκη με την υπόλοιπη ομάδα του Ολυμπιακού και πήραμε στο ανοιχτό της ΧΑΝΘ το πρώτο πρωτάθλημα του Ολυμπιακού.

Πότε έφτιαξε ομάδα βόλεϊ ο Ολυμπιακός;

Ουσιαστικά το τμήμα άρχισε το 1960. Το έφτιαξε ο Βασίλης Φρυδάς ~δεν ζει τώρα. Άρχισε να δυναμώνει η ομάδα όταν πήγαμε μία παρέα παικτών από τον Κολωνό: ο Παντελιάς, ο Κριτσοταλάκης, ο Μίμης Κεφαλάς, ενώ εγώ πήγα 2 χρόνια αργότερα.

Παναθηναϊκοί δεν ήταν οι πιο πολλοί στον Κολωνό τότε;

Η πλειοψηφία. Εμένα η πρώτη μου γνωριμία με τον Ολυμπιακό έγινε μέσω Ηλία Υφαντή! Του παλιού μεγάλου ποδοσφαιριστή.

Πώς έγινε αυτό;

Ο Ηλίας δούλευε στη ΔΕΗ, στους υπαλλήλους που μετράγανε τα ρολόγια. Στο δρόμο είχα μία μπάλα και αντάλλασσα πάσες με το είδωλο Ηλία Υφαντή! Πολύ απλός άνθρωπος, ενώ ήταν θρύλος τότε. Όχι μόνο οι παίκτες του Ολυμπιακού, αλλά και ο προπονητής μας, ο Κώστας Αμπελάς, ήταν από τον Κολωνό! Αυτός και οι άλλοι παίκτες από τον Κολωνό με είχαν δει να παίζω στην πλατεία. Υπήρχε τότε το πρώτο κέντρο νεότητας στον Κολωνό που ήταν όνομα και πράγμα. Είχε τα πάντα: στίβο, μπάσκετ, τένις, πισίνα, βόλεϊ, υπήρχε η ομάδα του Αττικού στο ποδόσφαιρο.

Από εκεί βγήκε ο Τάκης Λεμονής.

Ο Λεμονής στο ποδόσφαιρο, ο μεγάλος ο Ανδρικόπουλος στο βόλεϊ, παντού υπήρχαν Κολωνιώτες στις εθνικές ομάδες!

Εσύ ήσουν Ολυμπιακός από μικρός;

Όχι. Δεν ήμουν τίποτα, ο συγχωρεμένος ο αδελφός μου ήταν Παναθηναϊκός και άκουγα διάφορα, αλλά εγώ έπαιζα βόλεϊ και μπάσκετ. Τον Ολυμπιακό τον αγάπησα παίζοντας βόλεϊ για αυτόν τον μεγάλο σύλλογο.

Πόσα χρόνια έπαιξες στον Ολυμπιακό;

Είκοσι ένα χρόνια! Και δεν έβαλα άλλη φανέλα! Μέχρι και στη 12ετία μου, που τότε έμεναν ελεύθεροι οι παίκτες, μίλησα με τον Λεωνίδα Θεοδωρακάκη και είπα «εγώ δεν θέλω να φύγω από τον Ολυμπιακό», χωρίς να ζητήσω χρήματα και να πιέσω. Βέβαια πολύ αργότερα, ως προπονητής, δούλεψα σε αρκετές ομάδες. Πήρα πρωτάθλημα και με τον Ολυμπιακό και με τον Παναθηναϊκό, δούλεψα στην Ορεστιάδα, στον ΠΑΟΚ, στον Άρη, στον Απόλλωνα, έβγαλα στην Ευρώπη τον Κτησιφώντα Παιανίας, ήμουν προπονητής της εθνικής ομάδας. Όμως ως παίκτης αγωνίστηκα μόνο στον Ολυμπιακό, είναι αλλιώς ως παίκτης να αγωνίζεσαι για την ιδέα, για να μην πω τη θρησκεία!

Πόσους τίτλους πήρες με τον Ολυμπιακό ως παίκτης;

Οχτώ πρωταθλήματα! Και 2 Κύπελλα. Να σου πω μια ιστορία με τον Βαγγέλη Μαρινάκη όταν ήμουν προπονητής;

Βεβαίως.

Με είχε πάρει σπίτι μου τηλέφωνο στις 11.00 το βράδυ ο Βαγγέλης Μαρινάκης, γιατί είχε χάσει στην Πάτρα από τον Ηρακλή ο Ολυμπιακός το Κύπελλο, το 2000. Και μου ζήτησε να αντικαταστήσω τον Γκάετς. Μου ζήτησε να πάρουμε το πρωτάθλημα. Ένα μόνο ζήτησα, να έχω τον έλεγχο στο τμήμα εν λευκώ, ήταν νόμος αυτός για εμένα όπου δούλεψα. Και είπε στον μάνατζερ τότε, τον Σπύρο Νικολάκη, «ό,τι λέει ο Κουμπλής, θα είναι σαν να το λέω εγώ». Και πήραμε το πρωτάθλημα! Εγώ ήμουν αγαπημένο παιδί του Μιλτιάδη Μαρινάκη. Τον Βαγγέλη τον είχα πρωτογνωρίσει όταν ήταν νέος και είχε γυρίσει από τις σπουδές του στην Αγγλία. Του είχε πει ο Μιλτιάδης «έλα να σου γνωρίσω κάποιον με μεγάλη ιστορία».

Και γιατί έφυγες μετά;

Όταν παίρνεις το πρωτάθλημα, λογικό δεν είναι να κρατήσεις τον προπονητή που πήρε τον τίτλο; Αξίωσε ο Βαγγέλης Μαρινάκης να μείνω στον Ολυμπιακό, αλλά είχε αρχίσει τότε μία κόντρα με τον Λεωνίδα Θεοδωρακάκη λόγω κολυμβητηρίου και έφυγε ο Βαγγέλης. Για ηθικούς λόγους έφυγα κι εγώ. Και πήγα στον Ιωνικό Νίκαιας.

Τι θέση έπαιζες ως παίκτης;

Επιθετικός. Καρφί.

Πώς βιοποριζόσασταν ως αθλητές τότε;

Η παρέα που σου είπα από τον Κολωνό είχαμε μεγάλη τρέλα με το βόλεϊ και με την ομάδα. Παίρναμε 3 συγκοινωνίες για να πάμε στον Ολυμπιακό και 3 για να γυρίσουμε! Έπαιρνα το τραμ από τον Κολωνό για να πάω στην Πειραιώς, από εκεί το λεωφορείο για να πάω στο Δημοτικό Θέατρο και από εκεί με τρόλεϊ για το Πασαλιμάνι ή με τα πόδια. Το ίδιο στην επιστροφή.

Πες για τους νέους που δεν ξέρουν ενδεχομένως πού ήταν το γήπεδο του Ολυμπιακού.

Ήταν το ανοιχτό στη Λέσχη μπροστά, στο Πασαλιμάνι!

Έπεφτε και η μπάλα στη θάλασσα;

Πολλές φορές ναι!

Για τα λεφτά δεν μου είπες.

Λίγα χρήματα, ήμασταν οι αθλητές της πορτοκαλάδας. Το 1968 με την κατάκτηση του πρώτου τίτλου πήραμε τα πρώτα μας χρήματα από τον Γιώργο Αντωνόπουλο. 1.800 δραχμές ο μηνιαίος μισθός μας! Τότε αρχίσαμε να έχουμε ένα εισόδημα. Θέλω να αναφέρω και κάποια άλλα ονόματα, είναι κρίμα να μην ειπωθούν: διευθυντής στον Ολυμπιακό τότε ήταν ο Μιχάλης Κρικίδης, ένας αριστοκράτης, ένας άρχοντας. Παρ’ ότι ήμουν νέο παιδί, με αντιμετώπιζε ως κύριο. Επίσης θυμάμαι τον συγχωρεμένο Χάρη Μαντούβαλο στο λογιστήριο, με αγαπούσε πολύ. Ήταν ο πατέρας του μετέπειτα μάνατζερ της ομάδας.

Σπάσατε ένα κατεστημένο τότε.

Ναι, πριν από το πρώτο πρωτάθλημα που πήραμε το 1968, το κατεστημένο ήταν ο Παναθηναϊκός, ο Πανελλήνιος, ο Μίλωνας. Αυτοί έπαιρναν τα πρωταθλήματα πριν από εμάς. Και κάναμε φανατικούς οπαδούς! Ερχόταν ο Γιώργος Σιδέρης και μας έβλεπε στο Πασαλιμάνι, ο Λάκης Γκλέζος ερχόταν μέχρι και εκτός έδρας στο Μαρούσι μαζί με τον Κώστα Μυλωνά. Ο Ευτύχης Γκούμας, ο εφοπλιστής, δεν έχανε αγώνα! Και φανατικός της ομάδας ήταν ο Νίκος Γουλανδρής! Τον έχω και σε φωτογραφία να με βραβεύει ως καλύτερο αθλητή του Πειραιά! Θυμάμαι ότι είχε κάνει το ντεμπούτο του στο «ΦΩΣ» μαζί μας ο Τέρενς Κουίκ, έχω φωτογραφία μαζί του στα παλιά γραφεία της εφημερίδας στο μπαλκόνι στην Πειραιώς, τον είχε πάρει στο Ζάγκρεμπ με την ομάδα ο Αντωνόπουλος για το Κύπελλο Πρωταθλητριών.

Θέλω να πούμε τους κορυφαίους Έλληνες παίκτες του Ολυμπιακού στην ιστορία. Τους έχεις δει όλους.

Όχι μόνο τους έχω δει, αλλά με πολλούς έχω παίξει συμπαίκτης, με 3 γενιές!

Διαγώνιος, Ντράγκοβιτς;

Πολύ μεγάλος παίκτης. Όπως και ο Παντελιάς πιο παλιά και ο Μιχάλης Τριανταφυλλίδης.

Ακραίος, Γκιούρδας;

Καταπληκτικοί παίκτες και ο Γκιούρδας και ο Πολύζος.

Πασαδόρος;

Κορυφαίος ο Λάιος, ο Μουστακίδης ~και τον Βασίλη Κουρνέτα δεν πρέπει να ξεχνάμε.

Κεντρικοί;

Αμαργιανάκης, Τσακιρόπουλος, Θεοδωρίδης, εξαιρετικοί και οι τρεις.

Από τη φετινή ομάδα του Ολυμπιακού έλειψε ο Σμιτ;

Σαφώς, δεν το συζητάμε. Η διοίκηση του Ολυμπιακού στον οικονομικό τομέα τα έχει πάει πολύ καλά, έχει κάνει καλή διαχείριση. Όμως και ο Ολυμπιακός είναι μέσα στην κρίση των τελευταίων χρόνων στη χώρα. Είναι φυσικό λοιπόν να έχει λείψει η μεγάλη κλάση. Όπως ο Τζούριτς όταν έπαιζε κεντρικός. Ή ο Μίλκοβιτς, ο Χοφ, ο Ούρναουτ, ο Μιλίνκοβιτς, πολύ μεγάλα συμβόλαια.

Γιατί έχει πέσει το βόλεϊ στην Ελλάδα; Η ομοσπονδία δεν έχει ευθύνη;

Αυτή η ομοσπονδία ~δεν θέλω να τη δικαιολογήσω~ είναι καινούργια. Η προηγούμενη εποχή της ομοσπονδίας ήταν για εμένα τραγική! Αλλά είναι και οι σύλλογοι ένα θέμα. Επειδή μειώθηκαν τα μπάτζετ έπαψαν να έρχονται μεγάλου επιπέδου ξένοι. Οι Έλληνες αθλητές από έναν καλό ξένο θα έπαιρναν πράγματα. Δεν είμαι της άποψης ότι αν έρχονται καλοί ξένοι δεν θα παίζουν οι Έλληνες. Αν βγάλεις καλούς Έλληνες, θα βρουν χώρο. Και πρέπει να δίνεις χώρο σε νέα παιδιά για να βγούνε. Και στον Ολυμπιακό, στο ποδόσφαιρο, ο Γουλανδρής έφερνε μεγάλους ξένους, αλλά του Δεληκάρη δεν μπορούσε να του πάρει κανείς τη θέση. Ή αργότερα του Καραπιάλη δεν μπορούσε κανείς ξένος να του πάρει τη θέση.

Άλλοι λόγοι που έπεσε το ελληνικό βόλεϊ;

Η θάλασσα που κολυμπάς σε ξεβράζει σε οποιοδήποτε επάγγελμα κοροϊδεύεις! Ο κάθε προπονητής πρέπει να προπονεί τους παίκτες για το καλό της ομάδας και όχι την ομάδα για το καλό των παικτών... Επίσης ένα άλλο δόγμα που έχω είναι ότι σε μια ομάδα δεν πρέπει να παίζουν οι καλύτεροι παίκτες, αλλά οι παίκτες που μπορούν να φτιάξουν την καλύτερη ομάδα! Δεν πά’ να είναι καλός παίκτης κάποιος, αν έχει καπρίτσια που χαλάνε την ομάδα τι να τον κάνω; Για να φτιαχτεί ομάδα χρειάζεται χρόνος και υπομονή. Δεν μπορείς να χτίζεις και να κατοικείς ταυτόχρονα. Δυστυχώς στην Ελλάδα λίγες είναι οι ομάδες που εμπιστεύονται τους υπεύθυνους που λέγονται προπονητές. Κοιτάνε το άμεσο αποτέλεσμα, υπό την απειλή της ήττας. Επίσης, πολλοί μάνατζερ σήμερα παρασύρουν τους παράγοντες, διότι οι περισσότεροι παράγοντες δεν ξέρουν από βόλεϊ...

Εγώ είμαι εντάξει. Υπάρχει κάτι άλλο που θα θέλατε να πείτε;

Θυμάμαι τον Στελάρα τον συγχωρεμένο, τον φύλακα στο Πασαλιμάνι στο γήπεδο, χρόνια ολόκληρα. Επίσης, ξέχασα να αναφέρω τον Γιάννη Καπράλο, τον πατέρα του Σπύρου Καπράλου, ήταν έφορος στο βόλεϊ του Ολυμπιακού. Ακόμα, εκεί που αναφέρω τον Λάιο και τον Πολύζο, βάλε σε παρακαλώ και το όνομα του Βασίλη Γαλάκου, μιλάμε για παίκτες που έγραψαν ιστορία. Και τον Ανδρέα Λοράνδο που τον είχα συμπαίκτη. Τέλος, ξέχασα να πω ότι ήμουν και στον Νηρέα Κολωνού προπονητής, τον ανέβασα στα μεγάλα σαλόνια και βγήκαμε στην Ευρώπη.

Ευχαριστώ για τη συνέντευξη.

Τώρα θυμήθηκα μία ιστορία χαριτωμένη με τον Βιέρα. Είχε πλάκα ο Βιέρα, ο σπουδαίος ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού. Πηγαίναμε επί Γουλανδρή για φυσικοθεραπεία στον Μάκη Ηλιάδη, επί προπονητή Λάκη Πετρόπουλου. Εκεί έρχονταν ο Δεληκάρης, ο Λάκης Γκλέζος και άλλοι ποδοσφαιριστές. Ο Βιέρα είχε κάνει μια επέμβαση στη βουβωνοκήλη και είχε έρθει με τον γιο του μαζί. Ο Μάκης Ηλιάδης είχε κρεμασμένα κάδρα στους τοίχους με φωτογραφίες σκελετούς και τέτοια μυοσκελετικά θέματα. Βλέπει έναν σκελετό ο γιος του Βιέρα και ρωτάει «Μπαμπά, τι είναι αυτό;». Και λέει σε σπαστά ελληνικά ο Βιέρα: «Έτσι θα γίνει μπαμπάς, αν δεν πληρώσει κύριο Γκουλανδρή!».