Γιατί ο Αυλωνίτης έδινε τα χρήματα του στη Βασιλειάδου, η οποία τον αποκαλούσε... κεφάλα

Ενστικτώδης, πηγαίος και πληθωρικός, ο Βασίλης Αυλωνίτης, αν και δεν πήγε ποτέ σε κάποια σχολή, έγραψε τη δική του ιστορία στον κινηματογράφο και στο θέατρο.

Γεννήθηκε την 1 Ιανουαρίου του 1904 και μεγάλωσε στο Θησείο. Ήταν το δεύτερο αγόρι (μετά τον Αντώνη) του Αλέξανδρου και της Κωνσταντίνας (Ντίνας). Ο πατέρας του εγκατέλειψε την οικογένεια και έτσι, πριν ακόμα τελειώσει το δημοτικό, αναγκάστηκε να δουλέψει σε διάφορες δουλειές, για να βοηθήσει τη μητέρα του οικονομικά.

Η απόπειρα δολοφονίας του Βασίλη Αυλωνίτη στη σκηνή - Ένας τεχνικός νεκρός

Περιστασιακά δούλεψε και στο θέατρο «Έντεν», σαν βοηθός σκηνογράφου, όπου και πρωτοεμφανίστηκε το 1924 στην οπερέτα του Ν. Χατζηαποστόλου «Το κορίτσι της γειτονιάς» ύστερα από προτροπή του θεατρικού επιχειρηματία Θόδωρου Σκούρα. Την ίδια χρονιά, εμφανίστηκε επίσημα ως ηθοποιός στον θίασο της Ελένης Ζαφειρίου στην παράσταση «Ερωτικές γκάφες». Στη συνέχεια συνεργάστηκε με διάφορους θιάσους σε οπερέτες και κωμωδίες, μέχρι το 1928, οπότε και στράφηκε προς την επιθεώρηση, επικεφαλής δικού του θιάσου που τον είχε ονομάσει «Κρίνονα».

Συνολικά πρωταγωνίστησε ή εμφανίστηκε σε μικρότερους ρόλους σε 75 ταινίες. Χαρακτηριστικά του ταλέντου του ήταν οι αυτοσχεδιασμοί και οι γκριμάτσες του (ή μούτα του όπως λένε στο θέατρο).

Η σκηνή που γύρισε ο Κούρκουλος στο σημείο που μαζεύονταν σκυλόψαρα

Το μεγάλο του πάθος

Εμβληματική φυσιογνωμία του ελληνικού κινηματογράφου στις δεκαετίες του 1950 και του 1960, πληθωρικός στις αντιδράσεις του, φιγούρα στέρεη και χαρακτηριστική, ομόρφυνε με την παρουσία του ταινίες όπως το «Εισπρακτοράκι», «Μια ζωή την έχουμε», «Το αμαξάκι», «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο», «Οι γαμπροί της Ευτυχίας» κ.ά. Στη 45χρονη πορεία του υπηρέτησε με συνέπεια και αφοσίωση όλα τα είδη του θεάτρου (οπερέτα, επιθεώρηση, μουσική κωμωδία και πρόζα).

Ένα μεγάλο πάθος του ήταν ο τζόγος και κυρίως τα στοιχήματα στον ιππόδρομο, κάτι που τον έφερνε συχνά σε τόσο δύσκολη οικονομική κατάσταση, ώστε να αναγκάζεται να παίζει σε δευτερεύοντες ρόλους. Υπήρξε θαμώνας του Ιπποδρόμου Φαλήρου.

Η Βασιλειάδου άρχισε να τον αποκαλεί «κεφάλα»

Κάποτε η Γεωργία Βασιλειάδου προσπάθησε να τον σώσει. Γνωρίζοντας τον εθισμό του τον έπεισε να της δίνει τα χρήματά του κι αυτή να τα φυλάει. Όμως ύστερα από σχετικά μικρό χρονικό διάστημα, υπέκυψε στο πάθος του. Ζήτησε τα χρήματα από τη Βασιλειάδου με αποτέλεσμα να τσακωθούν. Από τότε η Βασιλειάδου άρχισε να τον αποκαλεί «κεφάλα».

Ο ίδιος διακωμωδούσε το πάθος του αρνούμενος να μιλήσει σοβαρά γι' αυτό. Όταν κάποιος του μιλούσε για τον τζόγο και την «πράσινη τσόχα», εκείνος απαντούσε ότι «ο οφθαλμίατρος μου συνέστησε να βλέπω πράσινο».

Αρκετά χρόνια μετά τον θάνατό του, η Άννα Φόνσου είχε αποκαλύψει ότι την παρακαλούσε να του βρίσκει μικρούς ρόλους στις ταινίες που έπαιζε, γιατί είχε ανάγκη από λεφτά.