5 δραματικοί ηθοποιοί που ήξεραν από κωμωδία

Η δυνατότητα ορισμένων ηθοποιών του παλιού ελληνικού κινηματογράφου να παίζουν «σε διπλό ταμπλό», δηλώνει κάτι για το πληθωρικό τους ταλέντο. Επιλέξαμε πέντε από αυτούς και τους παρουσιάζουμε σήμερα στο fosonline.gr.

Πρώτος από τους ηθοποιούς που μπορούσε εύκολα να μεταπηδά από το δράμα στην κωμωδία ήταν φυσικά ο Αλέκος Αλεξανδράκης, χωρίς ο ίδιος ποτέ να προβάλει το κωμικό του χάρισμα. Σε αντίθεση με τον εκλεκτό «αντίζηλό» του, τον Νίκο Κούρκουλο που δεν είχε ούτε ένα ψήγμα κωμωδίας μέσα του, ο Αλεξανδράκης έχει δώσει ρεσιτάλ σε ταινίες όπως «Η Δεσποινίς Διευθυντής» ή «Μια τρελή, τρελή οικογένεια». Δεν είναι τυχαίο και στις δύο αυτές κωμωδίες παίζει στο πλάι του η Τζένη Καρέζη, που επίσης δεν προέτασσε ποτέ την ικανότητά της να προσφέρει γέλιο στο κοινό της.

Ένας τρίτος ηθοποιός με αναμφίβολα κωμικά χαρίσματα είναι ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ και θα λέγαμε μάλιστα ότι οι καλύτερες στιγμές του στο πανί μυρίζουν κωμωδία. Αστείρευτη κωμική φλέβα είχε ασφαλώς και ο Λάμπρος Κωνσταντάρας μόνο που άργησε κάπως να την ανακαλύψει, καθώς ξεκίνησε ως ζεν πρεμιέ σε δραματικούς ρόλους, για να βρει τη θέση του στο «Υπάρχει και φιλότιμο» στα μέσα της δεκαετίας του '60. Τέλος ένας όψιμος κωμικός, ο Ορέστης Μακρής «δίδαξε» κωμωδία σε δύο τουλάχιστον ταινίες όπως ήταν «Η κυρά μας η μαμή» και «Η θεία απ' το Σικάγο».