«Λαός και Κολωνάκι» - η πάλη των τάξεων στον ελληνικό κινηματογράφο

Ταινία του 1959 σε σενάριο και σκηνοθεσία Γιάννη Δαλιανίδη η κωμωδία «Λαός και Κολωνάκι» πραγματεύεται ούτε λίγο ούτε πολύ την πάλη των τάξεων. Αυτό βέβαια αν στον ερωτικό καημό του Χατζηχρήστου για την Ρίκα Διαλυνά διακρίνει κανείς το όνειρο ενός φουκαρά να κατακτήσει την αριστοκρατία. Άλλωστε ο τελικός θρίαμβος ενός δελτίου ΠΡΟ-ΠΟ μας εισάγει στην εποχή του μεταμοντέρνου όπου όλα είναι τζόγος και τίποτε άλλο. Άλλη μια πτυχή της πάλης των τάξεων είναι φυσικά η γεωγραφία ακόμα και η γεωγραφία μιας πόλης.

Λαός και Κολωνάκι, λοιπόν και απέναντι στα υψηλά γούστα το μπουζούκι του Μανώλη Χιώτη που μπαίνει στα σαλόνια την εποχή εκείνη χάρις στο ιλουστρασιόν του μεγάλου αυτού δεξιοτέχνη και συνθέτη. Το φτωχαδάκι και η πλούσια λοιπόν, σε μια ερωτική παρωδία, που δεν οδηγεί πουθενά, και ευτυχώς που στο τέλος επικρατεί η σύνεση και αποδίδεται δικαιοσύνη. Εντέλει μόνο τα τραγούδια λένε την αλήθεια:

Τι σημασία έχει αυτό

αν είμαι φτωχαδάκι

κι εσύ αν είσαι πλούσια

από το Κολωνάκι

Όλοι το ίδιο είμαστε σε τούτο το κοσμάκη

και όλοι έχουμε καρδιά λαός και Κολωνάκι

Φτώχεια και πλούτη δυστυχώς

ποτέ τους δεν ταιριάζουν

μα όταν θέλουν δυο καρδιές

λεφτά δε λογαριάζουν

Ο έρωτας αγάπη μου

τίποτα δεν κοιτάει

και όταν θα ‘ρθει η στιγμή

την πόρτα σου χτυπάει