Ο πιο σεβαστός αντίπαλος

Ο Χρήστος Μεγγλίδης θυμάται την εξαετία του Χένρικσεν στον ΠΑΟ και τις «ευγενείς» κόντρες του με τον Ολυμπιακό και ενώνει τις ευχές του για να ξεπεράσει ο Δανός την περιπέτεια της υγείας του.

Ο πιο σεβαστός αντίπαλος

Ο Ρενέ Χένρικσεν έπαιξε στον Παναθηναϊκό από το 1999 έως το 2005, στα...δύσκολα χρόνια των πράσινων απέναντι στον Ολυμπιακό που είχε ξεκινήσει ήδη την αυτοκρατορία του και είχε αρχίσει να συλλέγει διαδοχικούς τίτλους. Ο Δανός κεντρικός αμυντικός είχε την ατυχία να πέσει πάνω στην ερυθρόλευκη ορμή και δεν είχε καταφέρει τίποτα περισσότερο από εκείνη την παρένθεση του 2004 με τον Δούρο στη Λεωφόρο και το Κύπελλο στη Νέα Σμύρνη.

Αυτό που είχε καταφέρει, όμως, να «πετύχει» στον Ολυμπιακό ήταν να αποκτήσει τον σεβασμό του. Άπαντες στον Ρέντη παραδέχονταν ότι ήταν ένας δύσκολος αντίπαλος, ακόμη και όταν στον Ολυμπιακό υπήρχαν στην επίθεση γίγαντες όπως ο Ζιοβάνι και ο Ριβάλντο. Σεβασμός που είχε «χτιστεί» με την απόδοσή του στον αγωνιστικό χώρο, αλλά και με τη συμπεριφορά του μέσα και έξω από το γήπεδο. Θυμάμαι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού να λένε ότι ήταν από τους καλύτερους αντίπαλους αμυντικούς που είχαν βρεθεί στο δρόμο τους, όπως και ρεπόρτερ του Παναθηναϊκού να εκτιμούν την απλότητά του εκτός αγωνιστικών χώρων, δίχως να δίνει το παραμικρό δικαίωμα, να κυκλοφορεί με...λιτά αυτοκίνητα εν αντιθέσει με τους συμπαίκτες του κ.ο.κ.

Ο Χένρικσεν είχε ζήσει αρκετές άσχημες εμπειρίες εναντίον του Ολυμπιακού, ήταν κι αυτός μέλος της ομάδας που είχε γνωρίσει τη συντριβή και την απώλεια του τίτλου στο 3-0 της Ριζούπολης, είχε βάλει και αυτογκόλ σε μία - χωρίς αντίκρυσμα - νίκη της ομάδας του με 3-2 στη Λεωφόρο το 2003, είχε «πληγωθεί» από τον Τζόλε, τους Βραζιλιάνους και τους άλλους «ερυθρόλευκους» αστέρες της εποχής ουκ ολίγες φορές.

Ήθελε να κερδίζει, έδινε τα πάντα, δεν τα κατάφερνε πάντα, ήταν όμως δίχως εξαίρεση ένας κύριος των γηπέδων και αποτέλεσε τιμή για το ελληνικό ποδόσφαιρο που τον φιλοξένησε. Κάθε άνθρωπος που έζησε εκείνη την περίοδο από κοντά το ελληνικό πρωτάθλημα, δεν μπορεί παρά να εύχεται στον Χένρικσεν να έχει την ίδια δύναμη και «αρχοντιά» σε αυτό το μεγάλο παιχνίδι της ζωής του. Κι όπως είπε και ο ίδιος, «εάν δεν μπορείς να νικήσεις τον αντίπαλο, παίζεις για την ισοπαλία». Να τον κρατήσεις όσο πιο μακριά γίνεται, για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο διάστημα. Όλες οι ευχές των Ελλήνων φιλάθλων είναι μαζί του...