Ολυμπιακός: Η τριάδα στα χαφ βελτίωσε την ανασταλτική λειτουργία, αλλά όχι το δημιουργικό κομμάτι
Ο Πέδρο Μαρτίνς έκανε τους πειραματισμούς του με την Άλκμααρ στον άξονα της μεσαίας γραμμής, έμεινε ευχαριστημένος από την ανασταλτική λειτουργία, αλλά περιμένει περισσότερα στο δημιουργικό κομμάτι ενόψει Μακάμπι Χάιφα. Ο δε Βαλμπουενά αποδεικνύει στα 38 του ότι είναι απαραίτητος ακόμα και με 10 λεπτά παρουσίας του.
Ο Ολυμπιακός του πρώτου ημιχρόνου δίχως τις πολλές ευκαιρίες κατάφερε να σκοράρει απέναντι στην Άλκμααρ με μία στατική φάση στο 45’. Ο Ολυμπιακός του δευτέρου ημιχρόνου που ήταν αρκετά πιεστικός έως το 60-65’ και πολύ πιο δημιουργικός μετά την είσοδο του Βαλμπουενά στο 84’, δεν κατάφερε να μετουσιώσει σε γκολ κάποιες από τις (όχι πολλές) ευκαιρίες που δημιούργησε.
Κοινός παρονομαστής των δύο ημιχρόνων η σαφέστατη βελτίωση της ανασταλτικής λειτουργίας. Η Άλκμααρ «εμφανίστηκε» επιθετικά στο Καραϊσκάκη στο 2ο λεπτό των καθυστερήσεων, με εκείνο το διπλό «όχι» του Ρέαμπτσιουκ. Μία φάση, ωστόσο, που ξεκίνησε από ένα πολύ άτσαλο διώξιμο του Εμβιλά. Ένας Εμβιλά που παρεμπιπτόντως σε όλη την προετοιμασία σαν να δείχνει ότι ψάχνει τα πατήματά του.
Δικαιολογημένα τα περισσότερα βλέμματα έπεσαν πάνω στον Σίμε Βρσάλικο. Ο Κροάτης παρότι είχε μόλις πέντε-έξι προπονήσεις, παρέδωσε κάποια ολιγόλεπτα σεμινάρια για το πώς παίζεται η θέση του δεξιού μπακ. Οι τοποθετήσεις του, τα ανεβάσματά του και γενικότερα οι ενέργειές του έδειξαν για ποιο λόγο αποτελούσε ένα από τα αγαπημένα παιδιά του Ντιέγκο Σιμεόνε στην Ατλέτικο. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις ο Βρσάλικο. Εκείνο που έχει μεγαλύτερη σημασία για τον Κροάτη είναι να έχει την υγειά του. Οι ικανότητές του είναι γνωστές…
Από εκεί και πέρα, αν θα πρέπει να σταθούμε σε κάτι είναι ότι το 4-3-3 που προτίμησε ο Μαρτίνς με τον Κανέ στο «6» και τους Αγκιμπού – Μαντί να απλώνονται διαγώνια δεξιά του και αριστερά του αντίστοχα, λειτούργησε καλά ως προς την πίεση που ασκούσε ψηλά ο Ολυμπιακός, αλλά σε επίπεδο δημιουργίας δεν απέδωσε το ίδιο καλά. Οι Πειραιώτες δεν μπορούσαν να απειλήσουν, παίζοντας κάθετο ποδόσφαιρο. Αν παρατηρήσετε προσεκτικά τις δύο μεγάλες ευκαιρίες των Πειραιωτών, η πρώτη του Μασούρα στο 17’ προήλθε από μία πάσα του Σισέ προς τον Ρέαμπτσιουκ και η δεύτερη του Ζινκερνάγκελ στο 55’ από μία έξοχη ενέργεια του αρκετά καλού Όλεγκ Ρέαμπτσιουκ από τα αριστερά.
Ενώ η συγκεκριμένη τριάδα στα χαφ (σ.σ. βάλτε στην εξίσωση φυσικά και τον Εμβιλά αντί του Κανέ) τα πήγε μια χαρά αμυντικά, στο κομμάτι της ανάπτυξης έδειχνε να χωλαίνει.
Ο Ολυμπιακός είχε την κατοχή, δεν άφησε κανένα περιθώριο στην Άλκμααρ να τον απειλήσει (με εξαίρεση τη φάση του 92’ και ένα μακρινό σουτ στο 79’) και ουσιαστικά εμφανίστηκε πιο ζωηρός στην αντίπαλη περιοχή, χάρη στην είσοδο του Βαλμπουενά στο 84’. Ο «Αστερίξ» των Πειραιωτών απέδειξε ότι ακόμη και 10 λεπτά να αγωνιστεί, έχει την ικανότητα να προκαλέσει «θόρυβο». Κι αυτό ναι μεν είναι τιμητικό για τον ίδιο (σε δύο μήνες κλείνει τα 38 του), αλλά δεν είναι τιμητικό για τους συμπαίκτες του, καθώς το διάστημα που ο Γάλλος βρίσκεται στον πάγκο, έως τώρα δεν βρίσκουν τρόπους να προκαλέσουν ρήγματα στις αντίπαλες άμυνες.
