Το Κύπελλο θα βοηθήσει να ξεχαστεί η κρύα νύχτα του Κιέβου

Οι ελπίδες που δημιουργήθηκαν από την ονειρική νίκη-πρόκριση επί της Μίλαν και από τα κέφια της κληρωτίδας αποδείχθηκαν φρούδες και εν πολλοίς, η ομάδα έμεινε εκτός συνέχειας του φετινού EuropaLeague, πληρώνοντας δικές της ολιγωρίες και αδεξιότητες.

Ο Μαρτίνς, κουβαλώντας το ασήκωτο φορτίο των δύο εντός έδρας γκολ της περασμένης Πέμπτης, κατήρτισε μια ενδεκάδα ορθολογική, διαλέγοντας τον ασφαλέστερο δυνατό δρόμο. Ο Μπουχαλάκης παρατάχθηκε δίπλα στον Γκιγιέρμε, προσφέροντας περιορισμένα στοιχεία στην ανάπτυξη του παιχνιδιού, παρέχοντας όμως αμυντική σταθερότητα και ύψος στις στημένες φάσεις, που παραδοσιακά αποτελούν αστάθμητο παράγοντα στα knockoutπαιχνίδια.

Ο Ζιλ Ντίας προτιμήθηκε στο αρχικό σχήμα, έχω την αίσθηση περισσότερο λόγω του momentumπου κουβαλούσε μαζί του από την περασμένη Πέμπτη. Ο Πορτογάλος έκανε μία μέτρια εμφάνιση, σπαταλώντας μάλιστα ορισμένες αξιόλογες ευκαιρίες για αντεπίθεση που πήγε να δημιουργήσει ο Ολυμπιακός με αχρείαστο και υπερβολικό κράτημα της μπάλας. Ο Μαρτίνς διάβασε έγκαιρα την, πνευματική κυρίως, ανετοιμότητα του και ορθώς τον αντικατέστησε στο ημίχρονο με τον Μασούρα. Πράγματι, ο Έλληνας εξτρέμ δημιούργησε με την είσοδο του την πιο αξιόλογη φάση του Ολυμπιακού μεχρι εκείνη την ώρα, στο 51^ο λεπτό και γενικότερα ήταν ο πιο δραστήριος παίκτης του Ολυμπιακού στο δεύτερο ημίχρονο.

Το παιχνίδι πράγματι ξεκίνησε για τους ερυθρόλευκους σύμφωνα με το πλάνο. Λίγοι, κλειστοί χώροι και δύο ομάδες να προσπαθούν πρωτίστως να κρατήσουν τα νώτα τους ασφαλή και ανέγγιχτα. Ο Ολυμπιακός έμοιαζε σοβαρός, σταθερός και απαλλαγμένος από τις αμυντικές αφέλειες που μας έχει συνηθίσει τη φετινή σεζόν. Πιθανότατα, ο Μαρτίνς να επεδίωκε την βαθμιαία αύξηση του ρυθμού, ώστε η ομάδα να εκμεταλλευτεί τις χαμηλές αγωνιστικές στροφές των Ουκρανών.

Όλα αυτά μέχρι το τριακοστό δεύτερο λεπτό. Εκεί, τα φαντάσματα της Τούμπας και του πρώτου ημιχρόνου της Κυριακής στο Καραϊσκάκη έκαναν την εμφάνιση τους. Η άμυνα του Ολυμπιακού έδειξε για πολλοστή φορά το άσχημο φετινό της πρόσωπο. Ένα πρόσωπο που σου δίνει την εντύπωση ότι η ομάδα μπορεί να δεχτεί γκολ κυριολεκτικά μέσα σε μισή φάση. Απουσία καθαρού μυαλού, αλλεπάλληλες καθυστερήσεις στην απομάκρυνση της μπάλας και λανθασμένες τοποθετήσεις έδωσαν στη Ντιναμό το προβάδισμα.

Και αν το προβάδισμα του ενός γκολ φάνταζε ισχνό με μία ώρα καθαρού αγωνιστικού χρόνου να απομένει, στην πραγματικότητα το μεγαλύτερο μέρος της ζημιάς είχε ήδη γίνει. Η Ντιναμό είναι μια ομάδα που αγαπά να παίζει ακριβώς με αυτό το οργανωμένο και συμπαγές αμυντικά στυλ και τις φαρμακερές αντεπιθέσεις.

Εφόσον ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να πετύχει άμεσα την ισοφάριση που θα του έδινε ένα ολόκληρο ημίχρονο για να κυνηγήσει μονάχα ένα γκολ, τα 45 λεπτά της επανάληψης απέκτησαν ουσιαστικά διαδικαστικό χαρακτήρα. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο Μαρτίνς προχώρησε στην ολοκλήρωση των αλλαγών του στο 65^ο λεπτό, αντικαθιστώντας τον Φορτούνη με τον αδιανόητα ντεφορμαρισμένο Γκερέρο, αποψιλώνοντας δημιουργικά και εκτελεστικά την ομάδα του. Όταν ο Χασάν σπατάλησε στο 74^ο λεπτό τη μεγαλύτερη ευκαιρία του Ολυμπιακού στο παιχνίδι, όλα στην πραγματικότητα είχαν τελειώσει.

Η φετινή πορεία του Ολυμπιακού στο EuropaLeague υπήρξε ένα διαρκές σκωτσέζικο ντους συναισθημάτων και αφήνει στην πραγματικότητα μια ιδιαίτερη, γλυκόπικρη γεύση. Από την αδιανόητα δύσκολη κλήρωση του ομίλου, στην υπέρβαση του Δεκεμβρίου με τη Μίλαν, από εκεί σε μια πολλά υποσχόμενη κλήρωση και με τίτλους τέλους στο παγωμένο Κίεβο.

Όπως είπαμε όμως και παραπάνω, ο Ολυμπιακός της φετινής σεζόν αδίκησε για ακόμη μια φορά τον εαυτό του. Διότι στον αποκλεισμό δεν οδηγήθηκε λόγω της αποψινής μετριότατης απόδοσης του. Η πραγματική καταδίκη της ομάδας, υπογράφηκε στο δεύτερο ημίχρονο της περασμένης Πέμπτης στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης». Εκεί, από όπου μία παραδομένη στις ορέξεις του Ολυμπιακού Ντιναμό θα μπορούσε να είχε φύγει με τρία ή τέσσερα γκολ στην πλάτη, και από όπου τελικά απέδρασε με την ισοπαλία και δύο εκτός έδρας γκολ που αποδείχθηκαν χρυσάφι για τη ρεβάνς.

Όμως δεν αξίζουν δάκρυα για αυτή την ομάδα και για όσα αυτή κατάφερε. Στη διαδικασία αναδόμησης και δημιουργίας χαρακτήρα που βρίσκεται τη φετινή σεζόν ο Ολυμπιακός, κάθε θρίαμβος αποτελεί ισχυρή ένεση αυτοπεποίθησης και κάθε αποτυχία ισχυρό μάθημα για τη συνέχεια.

Ο Ολυμπιακός, με εξασφαλισμένη τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα, οφείλει να συγκεντρωθεί και να παλέψει με όλες του τις δυνάμεις για την κατάκτηση του κυπέλλου, που αποτελεί έναν ρεαλιστικότατο και επιτακτικό πλέον στόχο.

Και αν τα καταφέρει, κανείς δεν θα θυμάται την αποψινή παγωμένη νύχτα του Κιέβου…