Οι συμπτώσεις, το μάθημα, η «σφαγή»

Αν δεν έβγαζε τον Γκερέρο ο Μαρτίνς για να δώσει χρόνο και στον Καρίμ ή τον Φορτούνη για να βάλει τον εξαιρετικά ανεβασμένο Φέτφατζίδη, μπορεί να είχαμε το απόλυτο repeat!

Δύο γκολ ο «τρελο-Λάζαρος», τα πρώτα της ομάδας, όπως είχε συμβεί και στο Καραϊσκάκη. Ένα γκολ ο Γκερέρο για το 3-0 και μετά στον πάγκο, αλλιώς μπορεί να έβαζε κι άλλο. Ένα δοκάρι ο Φορτούνης κι αν δεν γινόταν αλλαγή, μπορεί να είχε και δεύτερο! Και τελικά το τέταρτο γκολ του ματς το έβαλαν οι Ελβετοί, για να γίνει ακόμη μία...επανάληψη, του περσινού 3-1 που είχε νικήσει ο Ολυμπιακός στο πρώτο εκτός έδρας ματς της σεζόν και τότε, στο Βελιγράδι την Παρτιζάν!

Το καλό θα είναι να συνεχιστούν αυτές οι συμπτώσεις και στα πλέι οφ, να περάσει ο Ολυμπιακός στους ομίλους (κι ας μην κάνει δύο νίκες, όπως πέρυσι με την Ριέκα, δεν πειράζει!), αλλά μέχρι εκεί... Το υπόλοιπο της σεζόν να είναι εντελώς διαφορετικό από πέρυσι. Κι ας μην πάρει ισοπαλία ο Ολυμπιακός από την Μπαρτσελόνα, πάλι δεν πειράζει!

Η εικόνα που δείχνει η ομάδα είναι πολύ πειστική σε αυτό το ξεκίνημα. Και είναι εικόνα δουλειάς από τον προπονητή και τους παίκτες στην προετοιμασία. Όντως, ο Ολυμπιακός δεν απέκλεισε κανένα μεγαθήριο, ασχέτως εάν η δυναμικότητα της Λουκέρνης δεν είναι τόσο μικρή όσο έδειξε στα δύο παιχνίδια. Ο Ολυμπιακός έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο ώστε να παρουσιαστεί τόσο αδύναμη στα μάτια αμς η ελβετική ομάδα. Στην άμυνα ούτως ή άλλως έχει μεγάλα κενά, αλλά η επίθεσή της είναι πολύ καλύτερη από αυτό που εμφάνισε και στα δύο παιχνίδια, κάτι που πιστώνεται στο ανασταλτικό κομμάτι της ερυθρόλευκης λειτουργίας.

Ο Ολυμπιακός, όμως, πέραν του ότι έχει δρόμο βελτίωσης μπροστά του διότι τώρα έχει μπει στα επίσημα, ας μην ξεχνάμε ότι θα έχει... μισή ομάδα νέα από την ήδη...νέα, στη συνέχεια. Ο Τοροσίδης μόλις μπήκε στην εξίσωση, ο Φετφατζίδης το ίδιο. Σε λίγο θα προστεθεί στην άμυνα ο Μεριά. Στη μεσαία γραμμή ο Γκιγιέρμα και ο Νάτχο θα αναλάβουν βασικό ρόλο, αλλά αυτό δεν μειώνει την εξαιρετική προσπάθεια που έχουν κάνει ως τώρα ο Καμαρά και ο Μπουχαλάκης. Στην επίθεση έρχεται ο Χασάν. Μιλάμε για μεγάλη αύξηση του ανταγωνισμού, για «μάχη» για την ενδεκάδα και σίγουρα για αποκλεισμούς από την αποστολή κάποιων που δεν θα χωράνε. Φυσικά και με τη δυνατότητα του προπονητή να κάνει με μεγάλη ασφάλεια όποτε θέλει ροτέισον, κάτι που είναι πολύ σημαντικό για την εξέλιξη της σεζόν.

Κάτι που έμαθε ο Ολυμπιακός από τη σημερινή ρεβάνς θα του χρειαστεί για τη συνέχεια, όχι μόνο για τη δοκιμασία των πλέι οφ, η οποία ούτως ή άλλως θα είναι σκληρότερη από αυτή με τους Ελβετούς, αλλά γενικά σε παιχνίδια που είναι εμφανώς ανώτερος από τον αντίπαλο. Η Λουκέρνη μετά το 0-3 έδειχνε «πεθαμένη» και έτοιμη να φάει άλλα τόσα, αλλά δεν ήταν έτσι. Και ποτέ στην Ευρώπη δεν είναι έτσι. Μείωσε το σκορ, είχε ευκαιρίες να βάλει κι άλλο γκολ, εκμεταλλευόμενη τη χαλάρωση του Ολυμπιακού, ο οποίος κινδύνευσε στο τέλος να βάλει σκιές σε μια πολύ όμορφη εικόνα του επί 80 λεπτά.

Διότι ήταν απολαυστικός ώρες ώρες ο τρόπος που έπαιζε ο Ολυμπιακός. Τα ανεβάσματα του Ομάρ και του Τσιμίκα που έχουν αστείρευτες δυνάμεις. Οι επελάσεις του Φορτούνη. Τα καλλιτεχνικά του Ποντένσε που κάνει τη Σπόρτινγκ να «σκυλιάζει» που τον έχασε και τα «όργια» του Λάζαρου που κάνει κάποιους άλλους να «σκυλιάζουν». Μαζί με την ενέργεια του Γιαννιώτη, την ψυχραιμία του Μπουχαλάκη, την βελτίωση των στόπερ (με τον Βούκοβιτς πάντα ένα κλικ μπροστά του Μιράντα), το αδιάκοπο τρέξιμο και προσφορά του Καμαρά, την συμμετοχή του Γκερέρο σε όλες τις φάσεις από το κέντρο και μπροστά, χάρη στο πείσμα και την απαράμιλλη τακτική παιδεία του. Κι όταν μπήκε και ο Φεταφατζίδης επιθετικά έγινε μεγαλύτερη η απόλαυση ειδικά όταν «κρύβουν» την μπάλα, με τον άλλο κοντοπίθαρο παικταρά τον Ποντένσε.

Ήταν μια ωραία βραδιά για τον Ολυμπιακό και τον κόσμο του. Η συνέχεια αναμένεται με ενδιαφέρον και ανυπομονησία...