Συγκλονιστικός Βαγγέλης Κουσουλάκης στο «ΦΩΣ» σε μια σπάνια συνέντευξη

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Ο Κουσουλάκης σπάνια μιλάει. Διάβαζε τα ιστορικά αφιερώματα που κάνουμε, και άνοιξε στο «ΦΩΣ» την ψυχούλα του όπως λέει ο ίδιος. Είναι συγκλονιστικός. Και ζει στη Θεσσαλονίκη, έτσι; Πολλοί παλιοί παίκτες έχουν πει κατά καιρούς ότι αυτός ήταν ο πολυτιμότερος παίκτης της ομάδας του Νταϊφά που πήρε τα 4 σερί πρωταθλήματα! Όσα μου είπε βγήκαν γνήσια από την καρδιά του.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο ένθετο που κυκλοφόρησε με το «ΦΩΣ» στις 4/6/2019

Πώς νιώθεις όταν διαβάζεις παλιούς συμπαίκτες σου να σε λένε MVP εκείνης της σπουδαίας φουρνιάς;

Δεν υποκρίνομαι ποτέ. Νιώθω λοιπόν πολύ ευχάριστα, είναι τιμητικό που με θυμούνται παρ' ότι απέχω από τα δρώμενα. Με ικανοποιεί αφάνταστα που λένε τα καλύτερα λόγια τόσο οι παλιοί συμπαίκτες μου όσο και ο κόσμος που με αγαπάει ακόμα.

Πώς ήρθες στον Ολυμπιακό, ποιος σε έφερε;

Πριν τον Νταϊφά ήταν ο Τσιτσαλής αλλά ο Νταϊφάς έβαλε τον Λεωνίδα Θεοδωρακάκη να με πάρει από τον Ηρακλή. Ήμουν εισήγηση του Τόζα Βεσελίνοβιτς. Με πίστευε πάρα πολύ. Να σου πω ότι ήμουν από ποδοσφαιρική οικογένεια. Ο πατέρας μου έπαιζε στον Ηρακλή παλιά, μάλιστα ο αείμνηστος Θανάσης Μπέμπης, ο αείμνηστος Μουράτης και ο τεράστιος Βαγγέλης Χέλμης μού είχαν πει ότι τον θυμόντουσαν πολύ καλά! Και ο μεγάλος μου αδερφός που με περνάει 10 χρόνια ήταν ποδοσφαιριστής, στη Βέροια, τον πρόλαβα και ως αντίπαλος με τον Ηρακλή.

Όταν ήσουν στον Ηρακλή, εκτός του Ολυμπιακού σε ήθελε άλλη ομάδα;

Τότε ήταν πάγια αρχή των διοικούντων του Ηρακλή να μην δίνουν ποτέ παίκτη σε ΠΑΟΚ και Άρη. Μόνο σε ομάδα έξω από τη Θεσσαλονίκη έδιναν παίκτες. Με ήθελε λοιπόν η ΑΕΚ και ο Ολυμπιακός. Εγώ να πω την αλήθεια τότε έβλεπα με καλύτερο μάτι την ΑΕΚ γιατί μου φαινόταν πιο οικογένεια, στον Ολυμπιακό λεγόταν ότι υπήρχαν κλίκες. Όμως πίστευα στην ποδοσφαιρική αξία μου, και πήγα στην κορυφαία ομάδα της Ελλάδας.

Τι ομάδα ήσουν μικρός;

Ηρακλής! Και όταν πιτσιρικάς με ήθελε ο ΠΑΟΚ στα τσικό, εγώ είπα «δεν πάω στον ΠΑΟΚ, Ηρακλής είμαι» και πήγα στον Ηρακλή! Από μικρός δούλευα πάρα πολύ. Μου άρεσε πολύ η μπάλα, το αγαπούσα το ποδόσφαιρο, σιχαινόμουν να χάνω. Γι' αυτό παθιαζόμουν και στον Ολυμπιακό, θυμάται ο κόσμος, τα έδινα όλα. Εμείς Θέμη βγήκαμε από αλάνα...

Ποια γειτονιά;

Στην Καλαμαριά. Πιτσιρικάκι έπαιζα σε μια ερασιτεχνική ομάδα που είχε ιδρύσει ο πατέρας μου. Έμπαινα μέσα για λίγα λεπτά με τους μεγάλους, έτρωγα μια κλοτσιά, έκλαιγα και με έβγαζε ο πατέρας μου! (γελάει).

Πώς τη λέγανε την ομάδα αυτή;

Τιτανικός! Ήμουν καλός, αλλά είχα να κάνω με μαντραχαλάδες. Σου μιλάω για παιδική ηλικία.

Στον Ολυμπιακό τα 7 χρόνια που έπαιξες, ήρθε ο Βαρδινογιάννης ποτέ να σου κάνει πρόταση, όπως πήρε τους άλλους;

Ναι, ήρθε. Με μεσολαβητή τον Κυράστα!

Μου το έχει πει και ο Βαμβακούλας ότι μεσολαβητής ήταν ο Κυράστας για τη δική του μεταγραφή.

Ο Παναθηναϊκός με ήθελε στην πενταετία μου και ο Βαρδινογιάννης είπε «όσα σου δώσει ο Ολυμπιακός, εμείς δίνουμε τα διπλάσια»!

Και στον Γαλάκο τα διπλάσια έδωσαν.

Όμως σκέφτηκα τότε «αυτή η ομάδα μου έχει δώσει τόσα πολλά, δόξα, τίτλους, λεφτά». Συναισθηματικοί λόγοι με έκαναν να μείνω στον Ολυμπιακό, δεν είχα και παράπονο οικονομικό, σκεφτόμουν ότι θα πάρω από τον Ολυμπιακό καλά λεφτά και στη συνέχεια. Δεν πήγα στον Παναθηναϊκό λοιπόν παρ' ότι μου μεταφέρθηκε επί λέξει ότι ήμουν στη βασική λίστα του Γκμοχ.

Το ατού σου το μεγάλο ήταν τα τρεξίματα.

Θα σου πω κάτι τώρα. Από μικρός ήμουν πολύ δουλεμένος, είχα όντως πολύ καλή φυσική κατάσταση. Στον Ηρακλή δουλεύαμε πολύ για να μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα με τις ομάδες των Αθηνών που είχαν καλύτερους παίκτες. Όταν πήγα στον Ολυμπιακό, νόμιζα ότι ήμουν πολύ καλά προπονημένος. Όμως στην προετοιμασία με τον Βεσελίνοβιτς κατάλαβα ότι δεν ήμουν! Τόσο σκληρή ήταν. Με έκανε να νιώθω ότι ήμουν απροπόνητος πριν! Στον Ολυμπιακό δούλεψα ακόμα πιο σκληρά.

Πες μου για τις επελάσεις σου και τα σουτ σου. Πολλοί σε θεωρούν μαζί με τον Πολυχρονίου τους δύο κορυφαίους Έλληνες αμυντικούς χαφ στην ιστορία του Ολυμπιακού.

Εγώ στον Ολυμπιακό ήρθα ως δεξί χαφ. Εκεί έπαιζα στον Ηρακλή. Όταν όμως ήρθε ο Άλμπερτσεν, ο Αλκέτας ήθελε να με βάλει αριστερά. Έκανα συζήτηση μαζί του και του είπα ότι ήθελα να κινούμαι και στις δύο πλευρές. Με έβαλε λοιπόν κεντρικό χαφ μπροστά από την άμυνα και είχα το ελεύθερο να κινούμαι παντού, έτσι έβγαινα και δεξιά να διεισδύω και να σουτάρω.

Ήσουν παίκτης των ντέρμπι.

Παθιαζόμουν στα μεγάλα ματς. Τα αγαπούσα τα ντέρμπι. Θέμη, εμείς τότε δεν πήραμε πολλά λεφτά σε σχέση με τους σημερινούς, αλλά ζήσαμε κάτι που δεν μπορούν να το καταλάβουν οι σημερινοί: Παίζαμε κάθε Κυριακή σε γεμάτα γήπεδα! Μεγάλη υπόθεση. Μιλάμε για καλές εποχές που ο κόσμος ζούσε για το ποδόσφαιρο. Τώρα λίγοι έμειναν και αυτοί σκοτώνονται μεταξύ τους. Δεν μπόρεσα να δω τον τελικό Κυπέλλου, δεν ήθελα, άδειο γήπεδο, τι είναι αυτά ρε; Ήμαρτον! Τι μπάλα να παίξει ο παίκτης, τι όρεξη να έχει. Δεν είναι μόνο τα λεφτά. Τι κόσμος Θεέ μου τότε στον Ολυμπιακό...

Πες μου, πες μου.

Τι κόσμος με τον Άγιαξ, με την Μπενφίκα, με το Αμβούργο, με την Ξαμάξ, με την Έστερ, τι ζήσαμε. Δεν τα ξεχνάω ποτέ. Παρ' ότι ζω στη Θεσσαλονίκη, θέλω να το πω: Ανδρώθηκα στον Ηρακλή, αλλά το μεγαλείο του Ολυμπιακού είναι το κάτι άλλο! Μιλάμε για μεγαλείο, για δέος. Στο ματς με την Νάπολη είχα τον Καραβίτη στο ένα μέτρο και δεν τον άκουγα! Δεν μπορούσα να τον ακούσω δίπλα μου! Τέτοιος ήταν ο κόσμος του Ολυμπιακού.

Φανταστικός είσαι. Γιατί τόσα χρόνια είσαι μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας;

Πάντα έτσι ήμουν. Κάποτε ο Μιχάλης ο Φωτίου με τον οποίο είχα ιδιαίτερη σχέση, ταίριαζε η χημεία μας, με παραδεχόταν ως αθλητή και τον εκτιμούσα, δέθηκα μαζί του, μου είπε να πάω να δω τον Θόδωρο Νικολαίδη! Μιλάμε για κολοσσό το «ΦΩΣ» τότε. Με το «ΦΩΣ» μεγαλώσαμε! Και δεν πήγαινα, τέτοιος ήμουν. Δεν ήμουν επικοινωνιακός καθόλου.

Αν έπαιζες τώρα, πόσα εκατομμύρια θα έπαιρνες, σε σχέση με κάτι «γατιά» που βλέπουμε;

Δεν πειράζει, όλα είναι προσφορά και ζήτηση. Βέβαια είναι αλήθεια ότι τώρα ο κάθε τυχάρπαστος λόγω των μανατζαραίων κάνει μεταγραφή στο εξωτερικό και παίρνουν εκατομμύρια. Δεν είναι όμως μόνο τα λεφτά. Είναι να κάνεις αυτό που αγαπάς και να αγαπιέσαι από τον κόσμο. Ζήσαμε απίστευτες στιγμές στον Ολυμπιακό. Τώρα που σου μιλάω, είναι σαν να τα ξαναζώ και ανατριχιάζω.

Έχω μάθει ότι ήσουν από τα αγαπημένα παιδιά του Νταϊφά ο οποίος δεν ήταν εύκολος...

Αλήθεια είναι. Διότι ήξερε ότι αυτό που έχω να πω το λέω μπροστά του. Είτε για αγωνιστικά θέματα είτε για οικονομικά.

Θέλω να μου πεις δύο περιστατικά που έζησες με Νταϊφά και έχουν ενδιαφέρον. Διάλεξε δύο.

Το πρώτο: Όταν ήρθα από τον Ηρακλή, διάλεξα ένα σπίτι στη Νέα Σμύρνη που μου άρεσε, αλλά μου λένε από τον Ολυμπιακό «στο συμβόλαιο γράφει τόσα για ενοίκιο, αυτό είναι πολύ ακριβό, θα σου δίνουμε αυτό το ποσό και αν θες το σπίτι βάλε τα υπόλοιπα από την τσέπη σου». Λέω «εντάξει». Στην πορεία όμως αφού έπαιζα καλά, με ενοχλούσε αυτό το πράγμα. Σκεφτόμουν «για κάτσε ρε, ήρθα μεταγραφή στη μεγαλύτερη ομάδα της Ελάδας για να ζήσω καλύτερα, και τελικά πληρώνω νοίκι»;

Και τι έκανες;

Έπιασα τον Φωτίου και ζήτησα συνάντηση με τον Νταϊφά. Και πράγματι μου το κανόνισε. Μου λέει «ο πρόεδρος θα σε δεχτεί στις 7.30 μετά την προπόνηση». Πάω λοιπόν στα γραφεία του Ολυμπιακού και μου λέει ο Νταϊφάς «μίλα Βαγγέλη, τι θέλεις». Του λέω «κοίταξε πρόεδρε, εγώ φτωχαδάκι παιδί είμαι» και του είπα το παράπονό μου. Και με ρωτάει ο Νταϊφάς «πόσο πληρώνεις από την τσέπη σου για το νοίκι»; Του είπα το ακριβές ποσό. Και μου λέει «τελείωσε, δεν το ξανασυζητάμε. Είσαι σίγουρος όμως ότι είναι μόνο αυτά»; Του λέω «ναι, είναι ακριβώς αυτά». Και μου λέει: «Και τα διπλάσια να μου έλεγες, πάλι θα το δεχομουν»! Δεν έχω παράπονο από αυτήν την ομάδα, Θέμη. Τυχεροί είμαστε που παίξαμε τόσα χρόνια στον Ολυμπιακό. Από τον εαυτό μου έχω ένα παράπονο.

Τι;

Εγώ έκανα το λάθος. Είχα προβλήματα με τα πόδια μου και δεν πίστευα ότι θα ήμουν την επόμενη σεζόν αυτός που ήξερε ο κόσμος του Ολυμπιακού. Και ζήτησα να φύγω και πήγα στην Καλαμαριά. Και τελικά αποδείχτηκε ότι μπορούσα να παίξω κι άλλο στον Ολυμπιακό. Οικονομικό παράπονο δεν είχα. Ξέρεις τι είναι να παίρνεις το πρωτάθλημα, το Κύπελλο και την επόμενη μέρα του τελικού να σου λένε «έλα αύριο να πληρωθείς και φύγε για διακοπές να ξεκουραστείς πριν την προετοιμασία»; Όλα άψογα ήταν.

Το δεύτερο περιστατικό με Νταϊφά;

Σε ένα ματς με τον Παναθηναϊκό στο Καραϊσκάκη δεν παίζαμε καθόλου καλά στο α' ημίχρονο. Εγώ ένιωθα ότι έπρεπε να πάρω την ομάδα πάνω μου και πάσχιζα να βοηθήσω, έκανα πολλές προσωπικές ενέργειες. Μπαίνει στα αποδυτήρια ο Νταϊφάς στο ημίχρονο και φωνάζει, στρέφεται και εναντίον μου «τι είναι αυτά που κάνεις ρε Βαγγέλη, αφού βλέπεις ότι δεν είσαι σε καλή μέρα». Ομολογώ ότι μάλωσα μαζί του στο ημίχρονο. Βγαίνω στο γήπεδο τσατισμένος για το β' ημίχρονο και έβαλε το χέρι του ο Θεός, μου έπιαναν όλα! Έκανα μεγάλες φάσεις. Και με παίρνει τηλέφωνο στο σπίτι ο Νταϊφάς!

Τι σου είπε;

«Σου ζητάω συγγνώμη, είχες δίκιο». Ο μεγάλος πρόεδρος του Ολυμπιακού, ο εφοπλιστής, πήρε το φτωχαδάκι να του ζητήσει συγγνώμη και να πει ότι είχα δίκιο. Αυτό ήταν κάτι το ανεπανάληπτο για εμένα.

Πες μου ένα ξεχωριστό περιστατικό αγάπης που έχεις ζήσει με τον κόσμο του Ολυμπιακού.

Είναι εποχή που δεν πάμε καλά, χάνουμε και ένα ματς από τον Άρη στο Καραϊσκάκη. Φοβόμασταν λαϊκά δικαστήρια, βγαίνω από το γήπεδο, βλέπω κόσμο και λέω στον ξάδερφο της γυναίκας μου «πάρε τα κλειδιά και πήγαινε το αμάξι μου στη Νέα Σμύρνη μην μου κάνουνε ζημιά στο αυτοκίνητο». Με πλησιάζουν οι οπαδοί και μου λένε έντονα «επιτρέπεται να χάνουμε από τον Άρη στο Καραϊσκάκη; Κι εσύ δεν πήγες καλά σήμερα». Τους λέω «παιδιά, και μηχανή να έχεις, μπορεί να χαλάσει κάποια στιγμή». Και εκεί όλος ο κόσμος φώναξε «αφήστε ρε τον Βαγγέλη, αν είναι να έχουμε παράπονα από αυτόν να μην ξαναπατήσουμε στο γήπεδο». Δεν με πείραξε κανένας, αντιθέτως με χτυπάγανε φιλικά στην πλάτη. Η συμπεριφορά των πιο φανατικών οπαδών σε μια εποχή δύσκολη με χάραξε στην ψυχούλα μου.

Έκλαψες ποτέ για τον Ολυμπιακό;

Ναι, στο πρώτο πρωτάθλημα που πήραμε. Για εμένα ήταν κάτι το πρωτόγνωρο. Δεν είχα διεκδικήσει ποτέ πρωτάθλημα στον Ηρακλή. Και επίσης είχε να πάρει πρωτάθλημα ο Ολυμπιακός χρόνια, από την ομάδα του Γουλανδρή. Η ευτυχία ήταν τόσο μεγάλη που έκλαιγα από συγκίνηση.

Ποιος σε πείραξε πιο πολύ από τους συμπαίκτες σου που πήγαν τότε στον Παναθηναϊκό;

Όλοι ήταν απώλειες. Με πείραξε όμως περισσότερο του Σαργκάνη. Ήμασταν 5 χρόνια στο ίδιο δωμάτιο. Είχα ιδιαίτερη σχέση μαζί του.

Διαβάζεις τα θέματα που κάνουμε στο ΦΩΣ;

Ναι τα διαβάζω. Και το σάιτ βλέπω.

Είχες σκοράρει στη μοιραία εξάρα επί της ΑΕΚ στο τραγικό δυστύχημα της ΘΥΡΑΣ 7.

Πράγματι, είχα βάλει το 3ο γκολ.

Τι θυμάσαι πιο έντονα από εκείνη την τραγωδία;

Τα παιδιά με τα μαύρα μάτια και τα μαύρα πρόσωπα από την ασφυξία στο Τζάνειο νοσοκομείο που πήγαμε να τους δούμε...

Βαγγέλη σε ευχαριστώ. Υπάρχει κάτι άλλο που θα ήθελες να πεις για το κλείσιμο;

Ανεξάρτητα που ζω στη Θεσσαλονίκη, το μυαλό μου είναι στον Ολυμπιακό! Μου έχει δώσει πάρα πολλά. Θέλεις αγάπη, θέλεις προσωπικότητα, θέλεις όνομα, θέλεις μια μικρή περιουσία που κάναμε, νιώθω ευτυχής. Ακόμα και τώρα βλέπω την αγάπη του κόσμου στο όνομά μου και με συγκινούν. Ο κόσμος του Ολυμπιακού είναι ο 12ος παίκτης. Ήταν και είναι ο 12ος παίκτης. Μου άρεσε πολύ φέτος η ομάδα παρ' ότι άργησε να μονταριστεί. Μου άρεσε το παιξιμό της, η ταχύτητά της, τα γκολ της, και εύχομαι ό,τι καλύτερο σε αυτήν την ομάδα.