Καμύ-Καραγάτσης: Οι δύο εραστές της Μυκόνου πέθαναν την ίδια χρονιά

Δύο διάσημοι λάτρεις της Μυκόνου από τα χρόνια της δεκαετίας του '50, Αλμπέρ Καμύ και Μ. Καραγάτσης πέθαναν την ίδια χρονιά, ο πρώτος αρχές Ιανουαρίου, ο δεύτερος μέσα Σεπτεμβρίου του 1960. Ενδεικτικά δημοσιεύουμε δύο σύντομα κείμενα λατρείας για το κοσμαγάπητο νησί του Αιγαίου.

«Από το καλοκαίρι του 1948 μπήκε στη ζωή μου ένα στοιχείο πολύτιμο, που μου χαρίζει σταθερά μια χαρά ανεκτίμητη: η Μύκονος. Ίσαμε εκείνη την ημέρα είχα χαραμίσει 40 ακριβώς χρόνια της ζωής μου, χωρίς να γνωρίσω αυτό το νησί, το αξεπέραστο στα πάντα του. Γιατί; Απλούστατα: αμέλεια και προκατάληψη. Προκατάληψη ότι η Μύκονος είναι εστία πάσης μάταιας κοσμικότητας, δηλαδή μιας καταστάσεως που την εχθαίρω όπως ο "εξαποδώ" το λιβάνι· αμέλεια να επισκεφθώ, και για μια μέρα, το νησί της θρυλικής γοητείας, έστω και υφιστάμενος την αντιπαθή μου κοσμικήν ατμόσφαιρα».

Απόσπασμα από ένα κείμενο του Καραγάτση για το αναδυόμενο σμαράγδι του Αιγαίου που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Εικόνες».

Ο Αλμπέρ Καμύ πρώτη φορά επισκέφθηκε τη Μύκονο το 1955. Για αυτή την εμπειρία γράφει στα Σημειωματάρια του: «Η νύχτα έχει πέσει όταν κατεβαίνουμε στη Μύκονο. Οι εκκλησίες τόσες όσα και τα σπίτια. Κατάλευκα. Περιπλανιόμαστε στα δρομάκια με τα πολύχρωμα μαγαζιά. Στους κατασκότεινους δρόμους ανασαίνουμε τη μυρωδιά από το αγιόκλημα. Το φεγγάρι λάμπει αμυδρά πάνω από τις άσπρες ταράτσες. Ανεβαίνουμε ξανά στο σκάφος και πλαγιάζω τόσο ευτυχισμένος χωρίς να νιώθω καν την κούρασή μου. Το πρωί ένα θεϊκό φως πέφτει πάνω στα ασβεστωμένα σπίτια της Μυκόνου. Βάζουμε πλώρη για τη Δήλο…».