Σταν Γκετζ και Κολτρέιν μαζί γίνεται;

Σταν Γκετζ και Τζον Κολτρέιν είναι σαν δυο ξένοι στην ίδια πόλη. Τη μουσική παρουσία την κάνει η ψυχή και σε αυτό το κομμάτι ο Κολτρέιν μοιάζει να αντιμετωπίζει ως πυγμάχος βαρέων βαρών τον Γκετζ ως αθλητή ελαφρών βαρών. Είναι η βαρύτητα που έχουν οι νότες του, η ποιότητα του αυτοσχεδιασμού, η πρωτοτυπία, ο ριζοσπαστικός τρόπος παιξίματος, είναι όμως πάνω από όλα το φύσημα. Το γεμάτο όλο ψυχή φύσημα του Κολτρέιν υπήρξε μοναδικό.

Ο Σταν Γκετζ υπήρξε ένας ιλουστρασιόν μουσικός, στην ουσία δεν ήταν ποτέ ένας hardcore σαξοφωνίστας της τζαζ και στο παίξιμό του διακρίνει κανείς ένα λυρισμό και μια κολλαριστή άποψη για τη μουσική. Το φύσημά του ακούγεται πολύ πιο ισχνό από του Κολτρέιν, σχεδόν αναιμικό, σε κάθε περίπτωση δεν διαθέτει την αλητεία του ομοτέχνου του.

Σε αυτή την κοινή τους εμφάνιση στη Γερμανία το 1960, ο Όσκαρ Πίτερσον, ένας σημαντικός πιανίστας, περνά σε δεύτερο πλάνο, μόνο και μόνο γιατί έχει απεριόριστο ενδιαφέρον η «κόντρα» ανάμεσα σε δυο σχολές σαξοφώνου και τα συμπεράσματα που βγαίνουν από αυτήν.