Οι αλλαγές του Μπαρτζώκα και ο… αφηρημένος Μπόλντγουιν

Τις περισσότερες φορές τα κλισέ έχουν μεγάλη δόση αλήθειας, γι' αυτό και δεν θα τα αποφύγουμε στην περίπτωση του Γιώργου Μπαρτζώκα. Οφείλουμε, λοιπόν, να επισημάνουμε ότι η ζημιά που υπέστη ο μπασκετικός Ολυμπιακός την προηγούμενη σεζόν, το περασμένο καλοκαίρι και στο ξεκίνημα της τρέχουσας παραήταν μεγάλη για να απαιτούμε... μαγικά από τον 54χρονο Έλληνα τεχνικό, στο ντεμπούτο της δεύτερης θητείας του στον «ερυθρόλευκο» πάγκο.

Oλυμπιακός-Άλμπα 86-93: Κλώτσησε την ευκαιρία, απομακρύνθηκε η οκτάδα (highlights)

Το ρόστερ είναι μικρό σε αριθμό, όπερ σημαίνει ότι οι λύσεις από τον πάγκο στους αγώνες (και ακόμα ακόμα και για την κατάρτιση της 12άδας πριν από αυτούς) είναι περιορισμένες, και το κυριότερο δεν είναι δικό του. Κι επειδή μαγικά ραβδιά υπάρχουν μόνο στα βιβλία και τις ταινίες, δεν ήταν δυνατό να περιμένουμε... θαύματα στο ματς με την Άλμπα μόνο και μόνο επειδή στην άκρη του πάγκου καθόταν ο Μπαρτζώκας και όχι ο Κεστούτις Κεμζούρα.

Έστω κι έτσι, όμως, τα 40 λεπτά της συγκεκριμένης αναμέτρησης ήταν αρκετά για να εντοπίσουμε ορισμένα από τα στοιχεία που φέρνει στον Ολυμπιακό η έλευση Μπαρτζώκα. Ο εκ των κορυφαίων Ελλήνων προπονητών όλων των εποχών έβαλε ήδη τις πρώτες του… πινελιές στο παιχνίδι των Πειραιωτών, προσπαθώντας να αντισταθμίσει -στο μέτρο του δυνατού- τις αγωνιστικές… μουτζούρες κυρίως του Μπλατ και δευτερευόντως του Κεμζούρα, από τον οποίο ούτως ή άλλως θα ήταν παράλογο να υπάρχουν τρομερές απαιτήσεις.

Κάποιες από αυτές τις πινελιές λειτούργησαν σε ορισμένα σημεία του ματς, άλλες όχι. Μερικές ήταν επιθετικές, άλλες αφορούσαν την αμυντική λειτουργία της ομάδας. Ανεξαρτήτως αποτελέσματος -το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν διαφορετικό αν οι ρέφερι Γκαρθία, Γιόβτσιτς και Σίλβα δεν ήξεραν τι έβλεπαν και τι σφύριζαν στο τελευταίο πεντάλεπτο του αγώνα-, το σίγουρο είναι ότι ο Μπαρτζώκας θα δουλέψει σκληρά και θα αλλάξει τον Ολυμπιακό προς το καλύτερο, με φόντο βέβαια την επόμενη αγωνιστική περίοδο και όχι την τρέχουσα, η οποία σε μεγάλο βαθμό είναι ήδη χαμένη.

«Όχι» στις συνεχείς αλλαγές στα σκριν

Σε αντίθεση με το «δόγμα» των Μπλατ και Κεμζούρα, οι οποίοι είχαν «ευαγγέλιο» τις αλλαγές στα σκριν, κόντρα στην Άλμπα είδαμε τους παίκτες του Ολυμπιακού να προσπαθούν να ακολουθήσουν τον παίκτη τους μετά το σκριν.

Άσχετα αν αυτό πέτυχε ή όχι (σε κάποιο σημείο του ματς ο Μπαρτζώκας έδωσε κι αυτός εντολή για αλλαγές στα σκριν γιατί πολύ απλά το αρχικό πλάνο δεν δούλευε), είναι ενδεικτικό της διαφορετικής φιλοσοφίας του Μπαρτζώκα στον συγκεκριμένο τομέα.

«Όχι» στις μεγάλες αποστάσεις στα μαρκαρίσματα

Μία ακόμη διαφορά που εντοπίσαμε στον τρόπο άμυνας των «ερυθρόλευκων» είχε να κάνει με τις αποστάσεις τους από τους Γερμανούς όταν οι τελευταίοι ήταν στην επίθεση. Στο ματς με την Άλμπα οι Πειραιώτες προσπάθησαν να ακολουθούν από πολύ κοντά τους επιτιθέμενους, χωρίς να τους δίνουν χώρο και χρόνο να κινηθούν όπως θα ήθελαν στο παρκέ.

Μπαρτζώκας: «Είμαι πολύ αισιόδοξος, όλες οι μεγάλες ομάδες κάνουν κοιλιά»

Το κακό είναι ότι στο υπάρχον ρόστερ ο μόνος γκαρντ που μπορεί να το κάνει αυτό με συνέπεια είναι ο Κόνιαρης (την Τρίτη το έκανε και ο συγκινητικός Σπανούλης, όμως όταν αγωνίζεται αναγκαστικά 30 και 35 λεπτά δεν είναι εφικτό να το πράττει σε όλο το παιχνίδι). Έστω κι έτσι, όμως, αυτό είναι ένα ακόμα στοιχείο που προσθέτει στην… εξίσωση της άμυνας ο κόουτς Μπαρτζώκας. Μένει να δούμε πώς αυτό θα εξελιχθεί και θα αφομοιωθεί από τους παίκτες του Ολυμπιακού.

Πάσες, ντράιβ και γωνίες

Επιθετικά ο Ολυμπιακός ήταν σε γενικές γραμμές αρκετά δημιουργικός, κάτι που μαρτυρά και ο αριθμός των ασίστ που είχε στο παιχνίδι (22). Για να συμβεί αυτό, οι Πειραιώτες πάσαραν γρήγορα από πλευρά σε πλευρά, δεν δίσταζαν να χρησιμοποιούν όλο το πλάτος εκμεταλλευόμενοι τις γωνίες, ενώ είδαμε να γίνονται πολύ πιο συχνά ντράιβ προς το καλάθι και στη συνέχεια τη μπάλα να βγαίνει στην περιφέρεια για ελεύθερο σουτ.

Και η αλήθεια είναι ότι ελεύθερα σουτ βγήκαν πολλά για την ομάδα του Μπαρτζώκα σε όλο το ματς. Απλά οι Βεζένκοφ (1/5), Πολ (0/2) και Παπανικολάου (1/3) έτυχε να μη βρίσκονται σε καλή μέρα από το τρίποντο, έτσι παρότι αρκετές επιθέσεις εκτελέστηκαν ολόσωστα, η μπάλα δεν πήγε στο διχτάκι.

Τέλος στις αλλαγές… χάντμπολ

Ήταν λογικό και αναμενόμενο ο Μπαρτζώκας να πάει στο παιχνίδι με την Άλμπα στηριζόμενος σε μεγάλο βαθμό στους παίκτες που ο ίδιος ξέρει και εμπιστεύεται τυφλά. Γι’ αυτό, λοιπόν, είδαμε τον Σπανούλη να παίζει 33 λεπτά (για πρώτη φορά από την εποχή του… Νώε), τους Μιλουτίνοφ, Πρίντεζη, Κόνιαρη (εξαιρετικός ο πιτσιρικάς) από 25+ και τον Παπανικολάου 21.

Ωστόσο, πέρα από την πενία επιλογών και λύσεων στον πάγκο, είδαμε με χαρά τους παίκτες που απέδιδαν καλά να… μένουν στο παρκέ! Πόσες φορές, άλλωστε, είχαμε αναρωτηθεί «μα καλά γιατί τον έβγαλε;» επί Μπλατ και Κεμζούρα, όταν έκαναν αλλαγή παίκτη ο οποίος είχε βρει ρυθμό και είχε σούπερ διάστημα σε ένα παιχνίδι;

Με άλλα λόγια, ο Μπαρτζώκας έκανε το αυτονόητο: Κράτησε στο ματς τους παίκτες που αγωνίζονταν καλά, αποφεύγοντας τις αλλαγές… χάντμπολ στο βωμό του αμφιβόλου χρησιμότητας ροτέισον, το οποίο εφάρμοζαν συστηματικά οι προκάτοχοί του.

Και ο… αφηρημένος Μπόλντγουιν

Η εμφάνιση του Γουέιντ Μπόλντγουιν στο ματς με την Άλμπα αποτέλεσε -δυστυχώς- άλλη μια τρανή απόδειξη της παροιμιώδους αστοχίας του Ντέιβιντ Μπλατ στις επιλογές Αμερικανών γκαρντ για τον Ολυμπιακό. Πρώτη φορά είδαμε παίκτη να «τρώει» δύο καλάθια από αντίπαλο ενώ ο ίδιος διαμαρτυρόταν στον διαιτητή, στο ίδιο παιχνίδι!

Πρόθεσή μας, βέβαια, δεν είναι να στήσουμε τον αθλητή στο… απόσπασμα. Δεν συμφωνούμε, άλλωστε, με την τακτική «πονάει χέρι, κόψει χέρι» που ακολουθήθηκε με άλλες περιπτώσεις παικτών όπως π.χ. η πρόσφατη με τον Γουίλι Ριντ. Αντίθετα, εφόσον αυτούς έχεις και δεν μπορείς να τους αλλάξεις στο συγκεκριμένο σημείο της σεζόν, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να πάρεις όσα περισσότερα μπορείς από αυτούς.

Ο Μπόλντγουιν, λοιπόν, δεν είναι ο σούπερ παίκτης, ούτε όμως είναι τόσο κακός όσο έδειξε στον αγώνα με τους Γερμανούς. Τα λάθη του στην άμυνα, στο κατέβασμα της μπάλας και στο airball που έκανε στο β’ ημίχρονο δεν οφείλονται στην έλλειψη ποιότητας, αλλά στην παντελώς λανθασμένη νοοτροπία και διάθεση που είχε στο παρκέ.

Τα πράγματα που μπορεί να δώσει ο Μπόλντγουιν στον Ολυμπιακό είναι συγκεκριμένα. Στο χέρι του Μπαρτζώκα, λοιπόν, είναι αν θα προσπαθήσει να τον «βάλει στο πρόγραμμα» και να πειθαρχήσει το παιχνίδι του, ή αν απλά θα τον αφοπλίσει στηριζόμενος στους παίκτες που ξέρει κι εμπιστεύεται. Δεκτή κάθε επιλογή, θα φανεί λείαν συντόμως τι θα προτιμήσει ο κόουτς…