O Ολυμπιακός σημαίνει πάθος, γενναιότητα και ψυχή!

Δεν ήταν Ολυμπιακός αυτό που είδαμε γιατί πολύ απλά οι παίκτες που πάτησαν το παρκέ, δεν πάλεψαν. Φάνηκε κάποια στιγμή όλοι να τα παρατάνε. ΌΛΟΙ. Απλά έβλεπαν τα τρένα να περνούν, λες και αυτοί που καίγονταν για τη νίκη ήταν οι Ισπανοί.

«Ρούκι» ο ένας, κουρασμένος ο άλλος, μαθαίνει ο παρά άλλος, δεν έπαιζε ο Σπανούλης, μας έλειπε ο τάδε. Διαβολοβδομάδα. Μεγάλο ταξίδι. Δικαιολογίες και ξανά δικαιολογίες.

Για όσους λοιπόν δεν το γνωρίζουν, ας καθίσουν να μάθουν ή ας τους μάθουν αυτοί που ξέρουν, πως το όνομα του Ολυμπιακού, του κορυφαίου Συλλόγου της χώρας, υποδηλώνει το πάθος και την αθλητική δύναμη. Τα χρώματα δεν επιλέχθηκαν με κλήρωση. Το άσπρο είναι το χρώμα της αγνότητας, της ηθικής και του δίκαιου ανταγωνισμού και το κόκκινο, το χρώμα της γενναιότητας και του πάθους. Αυτό που δεν είδαμε καθόλου την Πέμπτη το βράδυ.

Χάσε ρε αδερφέ αλλά όχι κι έτσι. Κανένας δεν έχει υπογράψει συμβόλαιο με τη νίκη, την επιτυχία και την πρόκριση στο φάιναλ φορ. Πάλεψε, κάνε μια προσπάθεια να μειωθεί έστω η διαφορά. Δείξε κάτι. Κάτι που να θυμίζει Ολυμπιακό. Κάτι που να μας φέρνει στο μυαλό τον Θρύλο.

Κάτι από την ομάδα που έχανε με 19 πόντους στην Πόλη στον τελικό της Ευρωλίγκας λίγο πριν από το τέλος της τρίτης περιόδου αλλά το γύρισε, σήκωσε την «κούπα» κι έκανε τον κόσμο της να κλάψει από χαρά. Και δεν θέλετε να μιλήσουμε για το Επος της Πόλης; Ε να πάμε ακόμη πιο πίσω. Θύμισε κάτι από τον Ολυμπιακό του 2002-03.

Ναι, εκείνη την ομάδα που είχε αφήσει το ΣΕΦ (εργασίες λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων) για τον Κορυδαλλό. Το μπάτζετ μειωμένο σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές, η σεζόν ξεκίνησε στραβά με ήττες αλλά λίγο έλειψε εκείνη ομάδα να αποκλείσει την Μπαρτσελόνα από το φάιναλ φορ!

Η παρέα των Γιασικεβίτσιους, Μποντιρόγκα, Φούτσκα, Βαρεζάο αλλά και του νεαρού τότε Ναβάρο, ήρθε στον Κορυδαλλό και τα βρήκε μπαστούνια από έναν Ολυμπιακό που πετούσε σπίθες με τον κόσμο στο πλευρό του. Οι Καταλανοί στο τέλος χαμογέλασαν, κέρδισαν 58-55 και πήγαν στο φάιναλ φορ (διεξήχθη στην έδρα τους) και το κατέκτησαν ύστερα από πάρα πολλές αποτυχημένες προσπάθειες.

Αυτή τη «Μπάρτσα» των πολλών αστέρων, ο Ολυμπιακός λίγο έλειψε να την αποκλείσει στο... καμίνι του Κορυδαλλού. Ηττήθηκε, αποκλείστηκε αλλά ο κόσμος που είχε βρεθεί εκείνο το βράδυ στο «κλουβί», αποθέωσε τους πάντες – εκτός από τον Μποντιρόγκα φυσικά – γιατί πάλεψαν μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο.

«Πέθαναν» πάνω στο παρκέ για την πρόκριση και στο τέλος παρά το χειροκρότημα, έκλαψαν. Ούτε γελάκια, ούτε αστειάκια, ούτε δικαιολογίες.