Όταν γεμίσει το ρεζερβουάρ…

Αυτή είναι η Ευρωλίγκα. Το έχουμε πει και θα το ξαναπούμε, η παραμικρή έλλειψη συγκέντρωσης, ιδίως απέναντι σε ομάδες όπως η Φενέρμπαχτσε, θα σου στοιχίσει. Και η χθεσινή, τραγική πρώτη περίοδος του Ολυμπιακού, ήταν η αιτία που δεν έφυγε με το ροζ φύλλο από την Κωνσταντινούπολη και έπεσε στο 3-3 ύστερα από έξι αγωνιστικές. Πραγματικά πρέπει να πάμε πολύ καιρό πίσω για να βρούμε τέτοιο νωθρό ξεκίνημα των «ερυθρόλευκων». Καμία πίεση στην μπάλα, λάθη στις δύο άκρες του παρκέ, αργές αλλαγές και άπαντες έβλεπαν τα… τρένα να περνούν. Η μία φάση έφερε την άλλη και οι Τούρκοι πήραν προβάδισμα 16 πόντων, μετατρέποντας ένα ντέρμπι σε… μονόλογο. Η εικόνα από το Φάληρο και το ματς τον Παναθηναϊκό ήταν νωπή και όλοι θα περίμεναν τον Ολυμπιακό να τα παρατούσε.

Όχι όμως αυτή η ομάδα. Η πίστη και η αποφασιστικότητα από τα μισά του δεύτερου 10λέπτου σε συνδυασμό με την ευστοχία στα δίποντα επανέφεραν την ισορροπία και άρχιζαν να βάζουν δύσκολα στη Φενέρμπαχτσε, η οποία μέχρι εκείνο το σημείο δεν είχε βγει ποτέ από τη ζώνη ασφαλείας της. Ο κόουτς Μπαρτζώκας πήγε σε μικρό ροτέισον αφήνοντας στην άκρη του πάγκου Λαρεντζάκη, Μπραζντέικις και Λούντζη (δεύτερο σερί παιχνίδι που δεν παίρνει λεπτό συμμετοχής) και του βγήκε σε μεγάλο βαθμό. Η ανατροπή, ίσως από τις μεγαλύτερες του τμήματος, θα είχε ολοκληρωθεί αν δεν χάνονταν ένα δυο «σκουπίδια» και αν ο Τόμας Ουόκαπ ήταν ο γνωστός… Θωμάς! Ο Αμερικανός γκαρντ των Πειραιωτών ήταν και χθες κακός, απόρροια ίσως του βαρύτατου προγράμματός του μετά και τη Μανίλα.

Ακόμα και έτσι, οι νταμπλούχοι Ελλάδας και περσινοί φιναλίστ της Ευρωλίγκας έδειξαν πως έχουν… καύσιμα να αντεπεξέλθουν σε τέτοιες έδρες με τα γνωστά και σημαντικά προβλήματα. Ορθά και δικαιολογημένα τα ερωτήματα και οι ανησυχίες των φίλων του Ολυμπιακού για τη συνέχεια, βλέποντας εκτός δύο αθλητές και εκείνους που παίζουν να… ξεζουμίζονται. Τη δεδομένη χρονική στιγμή χρειάζεται υπομονή και στήριξη. Η συνταγή έδειξε, τουλάχιστον χθες, πως λειτουργεί ακόμη, χωρίς αυτό να σημαίνει πως θα έχει την ίδια περσινή επιτυχία. Το μόνο σίγουρο είναι πως ο Μπαρτζώκας και οι παίκτες του δουλεύουν σκληρά και δεν πρέπει να τους ξεγράψει κανένας. Ιδίως οι ίδιοι οι οπαδοί τους. Το 3-3 ύστερα από έξι απαιτητικά παιχνίδια φαντάζει δίκαιο. Θα μπορούσε να είναι και μεγαλύτερο αν χθες ο Γκος δεν έβρισκε σίδερο, αν έβλεπε τον ολομόναχο Μιλουτίνοβ στο ζωγραφιστό ή αν ο διαιτητής έδινε το φάουλ του Μαντάρ που θα έστελνε τον Αμερικανό στις βολές.

Το αποτέλεσμα είναι ένα και δεν αλλάζει, ωστόσο ο Ολυμπιακός έχει και κέρδη από αυτήν την «πικρή» ήττα. Πολύ σωστά χαρακτήρισε «οδηγό» την εμφάνιση του δευτέρου ημιχρόνου ο αρχηγός Κώστας Παπανικολάου. Στα δικά μας μάτια –και πιθανότατα σε αυτά των αθλητών- να ξανακέρδισε τη χαμένη του αυτοπεποίθηση στα στενά του Βοσπόρου. Στον Πειραιά πάνε παρακάτω και περιμένουν τα νέα από το μέτωπο των τραυματιών για να δουν το ρεζερβουάρ να γεμίζει. Κι όταν φουλάρει, θα μάθουμε αν τελικά ο Ολυμπιακός είναι εκείνος του β’ ημιχρόνου και του Μπαρτζώκα που έχουμε συνηθίσει ή αν θα θελήσει ενίσχυση για να φτάσει κοντά στα περσινά επίπεδα.

ΥΓ. 1: Σαφέστατα υπάρχει φάουλ στον Γκος στην τελευταία φάση. Ίσως ο Μαντάρ να θέλει να το κάνει έχοντας εντολή από τον προπονητή του για να αποφύγει κάποιο ελεύθερο τρίποντο. Εξίσου λανθασμένη η υπόδειξη για τρεις βολές στον Ουίλμπεκιν σε ένα κομβικό σημείο της αναμέτρησης.

ΥΓ. 2: Σπουδαίο ματς από τον Παπαγιάννη που έχει ξαναβρεί τον εαυτό του στη Φενέρ και πιθανότατα να νιώθει δικαιωμένος με την απόφασή του να αλλάξει παραστάσεις.