Ο Λεωνίδας Θεοδωρακάκης που γνωρίσαμε...
Ο Στέφανος Λεμονίδης αποκαλύπτει άγνωστες ιστορίες για τον άνθρωπο Θεοδωρακάκη, τον παράγοντα Θεοδωρακάκη, που θα κηδευτεί στις 10 Μαρτίου, ημερομηνία ίδρυσης του Ολυμπιακού.
Έφυγε από τη ζωή ο εμβληματικός πρόεδρος, ο πρόεδρος των προέδρων του Ολυμπιακού Λεωνίδας Θεοδωρακάκης και θα τον δεχθεί στις αγκάλες της η πειραϊκή γη, στις 10 Μαρτίου 2020, την ημέρα που ο Ολυμπιακός έχει γενέθλια και γίνεται 95 χρονών! Τι καλύτερο για τον άνθρωπο που το όνομα του είναι συνώνυμο του Ολυμπιακού, αδέλφια δίδυμα.
Ο αγαπημένος πρόεδρος, που έχει κάνει τα πάντα για τον Ολυμπιακό, από την κολύμβηση και το πόλο, τα αγαπημένα του αθλήματα, ως το μπάσκετ, το βόλεϊ , το ποδόσφαιρο, αφού ήταν ο πατέρας όλων των τμημάτων.
Ολυμπιακός: Η συμβολή του… Βαλμπουενά
Ποιος ήταν ο Λεωνίδας Θεοδωρακάκης; Ένας πανέξυπνος, πανούργος παράγοντας που έβαζε πάνω απ όλα τον Ολυμπιακό, αυτός που πήγαινε στις εποχές των παχιών αγελάδων στα κυβερνητικά στελέχη και εκμαίευε έξτρα επιχορηγήσεις, προκαλώντας τη ζήλια των παραγόντων άλλων συλλόγων. Πάντα έβρισκε τον τρόπο και έλυνε τα οικονομικά προβλήματα του Ολυμπιακού, όταν υπήρχε κρατικό χρήμα για τον αθλητισμό. Κι όταν έκλεισαν οι κάνουλες, έβρισκε φίλους του Ολυμπιακού που χρηματοδοτούσαν τα διάφορα τμήματα.
Πρώτα απ όλα ήταν ένας άνθρωπος που άκουγε, σε αντίθεση με τους παράγοντες που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα και δεν ξέρουν τίποτα. Άκουγε, ζύγιζε τις καταστάσεις και αποφάσιζε για το καλό του Ολυμπιακού. Συζητούσε τις πιθανές λύσεις, όσον αφορά προπονητές και παίκτες, εμπιστευόταν και τον εμπιστευόσουν, χωρίς ιδιοτέλεια. Έτσι έφερε τον Μπερνάντι, τον Μιλίνκοβιτς, τον Μίλκοβιτς, τον Μοντάλι (μαζί με τον Δημήτρη Χουρδάκη) και πολλούς άλλους αστέρες του βόλεϊ, του πόλο, της κολύμβησης, του στίβου. Και αρκετές φορές επιστράτευε την πανουργία του Οδυσσέα για να πείσει τους συνομιλητές του. Έχει μείνει στην ιστορία, ο τρόπος που έπεισαν τον κορυφαίο προπονητή βόλεϊ εκείνη την εποχή στον κόσμο, τον Τζιαν Πάολο Μοντάλι. Του έδειξαν τα καράβια που ήταν αγκυροβολημένα έξω από τη Λέσχη του Ολυμπιακού και του είπαν ότι ήταν δικά τους, για να τον πείσουν να υπογράψει.
Ο Θεοδωρακάκης ήταν μανούλα στις διαπραγματεύσεις με παίκτες και προπονητές με τις παρομοιώδεις ρήσεις όταν υπήρχε οικονομική διαφορά “Στον Ολυμπιακό παίζεις, δεν θα τα χάσεις τα λεφτά σου. Και μη ξεχνάς ότι αν υπογράψεις θα φοράς τη φανέλα του Ολυμπιακού, που είναι μεγάλη τιμή για σένα”
Δεν ήταν λίγες φορές που διαφωνούσε με την κριτική μας, αλλά οι απειλές του ήταν του στυλ “το βλέπεις αυτό το συρτάρι; έχω κρατήσει όλα τα αποκόμματα που κάνεις κριτική και θα τα δώσω μια μέρα στη Θύρα-7 να σε κανονίσει” Φυσικά δεν το εννοούσε και δεν το έπραξε ποτέ.
Ήταν πάντα κοντά στους δημοσιογράφους, τους συμπεριλάμβανε στις αποστολές στο εξωτερικό, με δεδομένη βέβαια την οικονομική ευμάρεια της εποχής και τους ενσωμάτωνε στην ομάδα, τους έκανε κατά κάποιο τρόπο μέλη της ομάδας. Δεν τους απέκλειε όπως είθισται τον τελευταίο καιρό.
Ήταν φίλος και σύμβουλος του Βαγγέλη Μαρινάκη, νωρίτερα του Σωκράτη Κόκκαλη και ακολουθούσε την ομάδα ποδοσφαίρου στο εξωτερικό όσο βαστούσαν τα πόδια του. Έφτασε όμως η ώρα που μας είπε “δεν μπορώ πια, φεύγουν με τσαρτερ και δεν μπορώ να περπατώ τόσα χιλιόμετρα για να φτάσω στην πύλη αναχώρησης”. Έτσι έκοψε και το μπάσκετ “δεν μπορώ πια να ανεβαίνω τα σκαλιά για τα επίσημα” και δεν ξαναπήγε στο ΣΕΦ, όταν έπεσε από τα σκαλιά και χτύπησε”. Γι αυτό ερχόταν στο Ρέντη και παρακολουθούσε το ματς από καρέκλα πίσω από το σερβίς. Και μετά από κάθε σετ του πηγαίναμε το στατιστικό για να κάνει τις παρατηρήσεις του.
Και όπως μας αποκάλυψε και ο Λουκάς Θεοφανόπουλος, που υπήρξε επιτυχημένος εκπρόσωπος τύπου στην ερασιτέχνη “είσαι ο μόνος δημοσιογράφος που σεβόταν τόσο πολύ ο επίτιμος. Εκεί που στα “έχωνε”, μετά από 15 λεπτά έλεγε: “Τον Στέφανο να ενημερώσετε;”.
Μας τον γνώρισε ο φίλος και καλός συνάδελφος στην “Απογευματινή” Κώστας Μυλωνάς, όπως και τους Μιλτιάδη και Βαγγέλη Μαρινάκη και δεν ήταν λίγες οι φορές που βρεθήκαμε όλοι μαζί με θέμα συζήτησης, φυσικά τον Ολυμπιακό.
Αγαπούσε πολύ τον Θόδωρο Νικολαϊδη και το “Φως” το οποίο είχε δίπλα του ως την τελευταία στιγμή. Μυθικοί οι καυγάδες του με τον κύριο Θόδωρο για τον Ολυμπιακό, που στο τέλος κατέληγαν βέβαια σε συμφωνία για το καλό του Ολυμπιακού”. Και πάντα ο ένας θεωρούσε μεγαλύτερο σε ηλικία τον άλλον και απαντούσαν συγκεχυμένα για την ημερομηνία γέννησης τους, που ήθελαν να είναι όσο πιο κοντά γίνεται στην ημερομηνία ίδρυσης του Ολυμπιακού.
Ο Λεωνίδας υπήρξε ο μεγαλύτερος πρόεδρος του Ολυμπιακού, ήταν η ζωντανή ιστορία του Ολυμπιακού και όσες φορές τον επισκεφτήκαμε στο σπίτι του στη Νέα Σμύρνη, αντικρίσαμε το πλούσιο φωτογραφικό υλικό και τα εκατοντάδες αποκόμματα που αφορούσαν τον Θρύλο. Κι αυτό το αρχειακό υλικό πρέπει να αξιοποιήσουν από κοινού η αγαπημένη οικογένεια του και ο Ολυμπιακός.
Ο Λεωνίδας Θεοδωρακάκης ήταν, είναι και θα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας του Ολυμπιακού και θα τον μνημονεύουν αιώνια οι νεότερες γενιές. Και ο καημός του ήταν παρόμοιος με αυτόν του Νίκου Γουλανδρή και του Θόδωρου Νικολαίδη “δεν με στεναχωρεί που θα πεθάνω κάποια μέρα. Με στεναχωρεί που δεν θα βλέπω τον Ολυμπιακό”
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Η τελευταία μεγάλη συνέντευξη του Λεωνίδα Θεοδωρακάκη στο «ΦΩΣ»
Λεωνίδας Θεοδωρακάκης: Οι ιστορίες μιας ζωής γεμάτη Ολυμπιακό!
Τα συλλυπητήρια του Γιάννη Μώραλη για τον θάνατο του Λεωνίδα Θεοδωρακάκη
Μυλωνάς για Θεοδωρακάκη: «Πάντα διορατικός - Αντίο φίλε»
ΠΑΕ Ολυμπιακός για Θεοδωρακάκη: «Καλό ταξίδι στις αιώνιες θάλασσες»
Την Τρίτη (10/3) η κηδεία του Λεωνίδα Θεοδωρακάκη
Ερασιτέχνης Ολυμπιακός: «Οδηγός και κληρονομιά για την οικογένειά μας»
Βασιλακόπουλος: «Η απώλεια του Θεοδωρακάκη δημιουργεί ένα κενό»
Διαθεσόπουλος για Θεοδωρακάκη: «Ένα όνομα, μια ολόκληρη ιστορία στον αθλητισμό»
Το «αντίο» του Μαρινάκη στον Θεοδωρακάκη
