Πώς το «Όχι» της Καίτης Γκρέυ έβγαλε τη Μοσχολιού στο παράθυρο

Βρισκόμαστε στα 1964. Η μεγαλύτερη κινηματογραφική εταιρία του τόπου, η Φίνος Φιλμ ετοιμάζεται να αξιοποιήσει στο έπακρον την επιστροφή της Τζένης Καρέζη στους κόλπους της και προωθεί τη φιλόδοξη ιδέα μιας ταινίας για την Τρούμπα με τον εμβληματικό τίτλο «Λόλα». Για τις σκηνές του υποκόσμου δεν εμπιστεύεται τα επικίνδυνα σοκάκια της περιοχής και κατασκευάζει ένα πειστικό σκηνικό στο στούντιο με ένα υποτιθέμενο δρόμο: Σπίτια, καμπαρέ, ξενοδοχεία, πεζοδρόμια κι ένας σωρός σκουπιδιών συνθέτουν την μινιμαλιστική θεώρηση της Τρούμπας.

Τη μουσική γράφει ο Σταύρος Ξαρχάκος και επιστρατεύονται εκτός των άλλων και το διάσημο λαϊκό ντουέτο Πάνος Γαβαλάς-Ρία Κούρτη

Για το τραγούδι του τέλους όμως, το «Χάθηκε το φεγγάρι» ο Ξαρχάκος είχε στο μυαλό του την ντίβα της εποχής Καίτη Γκρέυ. Η Γκρέυ θα δεχόταν μόνο αν το όνομά της υπήρχε στην αφίσα της ταινίας, κάτι το οποίο απέρριψε χωρίς δεύτερη σκέψη ο Φίνος. Ύστερα από αποτυχημένες κρούσεις σε άλλα μεγάλα ονόματα, ένα βράδυ ο συνθέτης ή σύμφωνα με άλλες πηγές, ο σκηνοθέτης Ντίνος Δημόπουλος, πήγε συστημένος στο λαϊκό κέντρο η «Τριάνα», για να ακούσει μια καινούργια φωνή. Του άρεσε παρότι τον αποθάρρυνε ο μαγαζάτορας, λέγοντας του: «Μπα, δεν αξίζει τον κόπο!»

Η νεαρή άγνωστη κοπέλα δεν ήταν άλλη από τη Βίκυ Μοσχολιού που τραγούδησε ακουμπισμένη στο πρεβάζι ενός παραθύρου στην τελική σκηνή του έργου λίγο πριν από τη μονομαχία Κούρκουλου-Παπαγιαννόπουλου στο καμπαρέ. Το τραγούδι είχε ήδη ηχογραφηθεί αλλά έπρεπε να γυριστεί και η αντίστοιχη σκηνή τη νύχτα. Επειδή η Μοσχολιού δούλευε στην «Τριάνα» γυρίστηκε ξημερώματα. Στο γύρισμα η άγουρη Βίκυ δυσκολεύτηκε πολύ και ταλαιπώρησε τον σκηνοθέτη Ντίνο Δημόπουλο. Υποτίθεται ότι έβγαινε από ένα παράθυρο του σκηνικού και ανοιγόκλεινε τα χείλια της κοιτάζοντας απέναντι την καμινάδα από το παρακείμενο τσιμεντάδικο της "Άτλας". Μια σκηνή που διαρκούσε όσο ένα τραγούδι κινηματογραφήθηκε τελικά την αυγή της τρίτης μέρας. Ο κινηματογραφικός αυτός επίλογος ωστόσο σημαδεύτηκε από το βελούδο της φωνής της που σε συνδυασμό με την πενιά του Ζαμπέτα και τα πλάνα από το λιμάνι έγιναν ένα μνημειώδες στιγμιότυπο του ελληνικού σινεμά. Η απαιτητική Καίτη Γκρέυ χωρίς να το ξέρει άνοιξε το … παράθυρο της επιτυχίας στη Βίκυ Μοσχολιού.