Τα τραγούδια έχουν Ιστορία: Αυτοί που σκότωσαν τον Χιώτη

"Mου λένε ότι ο Mανώλης πέθανε από την καρδιά του. Tους ρωτάω πολλές φορές να μου το λένε συνέχεια, γιατί τ’ ακούω να σφυρίζει, στριφογυρνάει στ’ αυτιά μου και δεν μπορεί να μπει μέσα. Tους απαντάω μ’ ένα τραγούδι του ίδιου του Xιώτη, το «Aυτά που λες τ’ ακούω βερεσέ». Άστα". (Γιάννης Παπαϊωάννου)

Τα τραγούδια έχουν Ιστορία: Αυτοί που σκότωσαν τον Χιώτη

«Ήταν Φεβρουάριος ή Μάρτιος του 1970, όλοι μες στο στρατόπεδο κοιμόμασταν. Με ξύπνησε ένας φρουρός και μου είπε: ‘Κύριε Μίκη, κάποιοι εκεί έξω τραγουδάνε δικά σας τραγούδια’. Ήρθα κοντά στο συρματόπλεγμα και είδα μια παρέα τρεις τέσσερις άντρες και μία γυναίκα που προχωρούσαν στο μώλο και τραγουδούσαν το «Ροδόσταμο».

Κατάλαβα ότι ένας από αυτούς ήταν ο Χιώτης. Σιγά- σιγά ξύπνησαν όλοι οι κρατούμενοι, συγκεντρώθηκαν τριγύρω μου και γέμισε το συρματόπλεγμα. Ένας ενωματάρχης από το διοικητήριο βγήκε και συνομίλησε με τον Χιώτη. Δεν τον έπιασαν εκείνη τη μέρα…»

Τον συνέλαβαν όμως κάποια μέρα από τις επόμενες και σύμφωνα με τις μαρτυρίες φίλων και συνεργατών ο Χιώτης ξυλοκοπήθηκε αγρίως από τα όργανα του καθεστώτος.

Κατέληξε τελικά σε ένα θάλαμο του Ευαγγελισμού ουσιαστικά σε συνθήκες αυστηρής κράτησης. Κανείς δεν επιτρεπόταν να τον δει. Ακόμα και η κόρη του Βασίλη Τσιτσάνη που εργαζόταν ως ιατρός στο νοσοκομείο δεν είχε πρόσβαση στον ασθενή.

Τα τραγούδια έχουν ιστορία: Η «Σκύλα» του Βαμβακάρη ήταν η πρώτη του γυναίκα

Τελικά την καραντίνα την έσπασε ο κυρ Γιάννης ο Παπαϊωάννου, ο οποίος μπουκάρισε στο δωμάτιο και βλέποντας τον Χιώτη κλινήρη και σε κακό χάλι του είπε: «Μην φοβάσαι, Μανώλη, είμαστε όλοι εδώ. Δεν θα σε πειράξει κανένας». Ο Χιώτης είχε καρδιολογικά προβλήματα τα τελευταία χρόνια προφανώς από την χρόνια έλλειψη ύπνου, από το τσιγάρο, από τις κάθε είδους εντάσεις στη ζωή του. Κάποιοι θεωρούν ότι τον «σκότωσε» ο χωρισμός του με τη Μαίρη Λίντα.

Σήμερα ωστόσο πληθαίνουν οι φωνές που στοχοποιούν το στρατιωτικό καθεστώς της 21ης Απριλίου. Το επίσημο ιατρικό ανακοινωθέν πάντως της 21ης Μαρτίου μιλά για αιφνίδιο θάνατο από καρδιακή ανεπάρκεια στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο της Αθήνας, στις 21 Μαρτίου του 1970.

Τα τραγούδια έχουν Ιστορία: «Απελπίστηκα» - Όταν ένα τζουκ μποξ νίκησε τον Μάρκο Βαμβακάρη (vid)

Η αγγελία του θανάτου του συγκίνησε το πανελλήνιο. Όλοι οι κρατικοί τότε ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί (ΕΙΡ και ΥΕΝΕΔ), έκαναν ειδικά αφιερώματα, ενώ ο Ημερήσιος Τύπος τον κατευόδωσε με εγκωμιαστικά σχόλια και άρθρα. Έτσι πέθανε ο «μάγκας που έβαλε κολόνα στο τραγούδι», όπως χαρακτηριστικά είπε για αυτόν ο Σταμάτης Κραουνάκης.



Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ. 232110