Η πρώτη παράσταση στο θέατρο Λυκαβηττού!

Η ερμηνεύτρια  Άννα Συνοδινού είχε θέσει ως στόχο ζωής να εξοικειωθεί το κοινό με τις παραστάσειςτου αρχαίου δράματος. Ήταν η εποχή όπου το νεοσύστατο φεστιβάλ Αθηνών προσπαθούσε να καθιερωθεί στη συνείδηση των φιλότεχνων αλλά και να βρει νέους χώρους εκτός των αρχαίων θεάτρων.

Η πρώτη παράσταση στο θέατρο Λυκαβηττού!

Ο χώρος του Λυκαβηττού ήταν ένα νταμάρι, σαν μια πληγή στο σώμα του λόφου. Επί Μεταξά είχε φιλοξενηθεί για πρώτη φορά μια παράσταση αρχαίου δράματος, μιας και είχε ανεβεί η «Πενθεσίλια». Ολόκληρη η περιοχή αυτή ανήκε με βάση φιρμάνια που είχαν βγει τον καιρό της Τουρκοκρατίας στη Μονή Πετράκη.

Έγινε ένας διαγωνισμός και κατακυρώθηκε η εκμίσθωση στην ηθοποιό. Το εγχείρημα μπήκε μπροστά με την υποστήριξη του τότε πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου. Μετά από λίγο ο αρχιτέκτων Τάκης Ζενέτος ανέλαβε να χτίσει ένα κοίλον για να μπορεί το κοινό να παρακολουθήσει τις παραστάσεις. Το πρόβλημα ήταν να γίνει η χωροθέτηση με τον σωστό τρόπο έτσι ώστε να αποκτηθεί η δέουσα ακουστική στον χώρο. Η Άννα Συνοδινού πήγαινε καθημερινά και ερμήνευε ρόλους από διάφορες τραγωδίες.

Τελικώς αποφασίστηκε να χτιστεί ένα θέατρο στο σημείο που βρίσκεται σήμερα, με δυνατότητα να φιλοξενεί στις κερκίδες του 5.000 θεατές. Αν όμως είχε επιλεγεί ως πρώτη ύλη το τσιμέντο ή η πέτρα τότε θα έπρεπε να δαπανηθεί πολύς χρόνος και χρήμα. Εν τέλει προκρίθηκε η λύση να γίνει ένα πρόχειρο λυόμενο θέατρο χωρητικότητας 3.000 θέσεων με βάση τα σχέδια του Ζενέτου. Μια μεταλλική σύνθεση, με επένδυση ξύλου στον χώρο των καθισμάτων που τοποθετήθηκαν με τέτοιο τρόπο ώστε να μην κρύβουν τις σκαλωσιές. Η αρχική επιθυμία της Συνοδινού, δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Αυτό που ήθελε ήταν με τη βοήθεια του ΕΟΤ να πάρει το θέατρο μια μονιμότερη μορφή αλλά και να δημιουργηθεί ένα θεατρικό περιβάλλον με μια σχολή μελέτης αρχαίου δράματος και άλλων υποδομών.

Η πρώτη παράσταση δόθηκε τον Ιούνιο του 1965, με πρωταγωνίστρια την εμπνεύστρια του θεάτρου ως «Αντιγόνη» του Σοφοκλή. Ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, που έδωσε το παρόν στην εναρκτήρια παράσταση –λίγο πριν τα Ιουλιανά– δήλωσε: Η έμπνευση αυτού του Θεάτρου οφείλεται στην Άννα Συνοδινού, δόξα του ελληνικού θεάτρου, που συνδυάζει την καλλιτεχνική ευαισθησία με την ανυποχώρητη θέληση.

Πηγή: www.mixanitouxronou.gr