Η Λαμπέτη μιλάει στον άντρα της για τον έρωτά της με τον Χορν - Η αντίδραση του Πλωρίτη

Γεννήθηκε στα Βίλια Αττικής και το πραγματικό της όνομα ήταν Έλλη Λούκου (το όνομα Λαμπέτη ήταν δανεισμένο από τους ήρωες του Αστραπόγιαννου στο ομώνυμο ποίημα του Βαλαωρίτη). Ο πατέρας της Κώστας Λούκος είχε μια ταβέρνα στα Βίλια και η μητέρα της ήταν η Αναστασία Σταμάτη. Είχε 6 αδέρφια, εκ των οποίων ένα δίδυμο αδελφό, που πέθανε από φυματίωση το 1941. Το 1928 η οικογένεια μετακόμισε στην Αθήνα.

Ο γάμος της με τον Μάριο Πλωρίτη (ο οποίος παρέμεινε αιώνιος φίλος της και στάθηκε δίπλα της μέχρι το τέλος της ζωής της) το 1950 υπήρξε ατυχής. Χώρισαν το 1953, όταν γνωρίστηκε με τον Δημήτρη Χορν και μαζί έγραψαν μία από τις πιο λαμπρές σελίδες στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου και υπήρξαν αγαπημένο ζευγάρι στη ζωή και στη σκηνή.

Υβόν Σανσόν: Η Μπιμπή δίπλα στον Χορν στο «Μια ζωή την έχουμε» - Η σκηνή με τον Γκουσγκούνη (vids)

Από τον Δ. Χορν χώρισε το 1959, όταν γνώρισε τον Αμερικανό συγγραφέα Φρέντερικ Γουέικμαν (Frederic Wakeman), τον οποίο παντρεύτηκε, αλλά χώρισε το 1976 μετά από πολλά προβλήματα και όντας χρόνια σε διάσταση. Ο καρκίνος κάνει την εμφάνιση του στη ζωή της ηθοποιού το 1969, αφού της στέρησε τις αγαπημένες της αδερφές, τις οποίες έχασε όλες (εκτός από την αδερφή της Αντιγόνη, η οποία έζησε αρκετά χρόνια και μετά τον θάνατο της Έλλης) από καρκίνο του μαστού. Μετά την εγχείρηση (ολική μαστεκτομή) στην οποία υποβλήθηκε στις ΗΠΑ, επιστρέφει και προσπαθεί να το ξεπεράσει.

Μια προσπάθεια υιοθεσίας (της μικρής Ελίζας) από κοινού με τον Γουέικμαν, της δημιούργησε πλείστα προβλήματα, όταν δικαστική απόφαση την υποχρέωσε να επιστρέψει το παιδί, μετά παρέλευση 4 χρόνων, στους φυσικούς γονείς του. Η περιπέτεια αυτή της δημιούργησε γενική κατάπτωση και μελαγχολία, που την κράτησε μακριά από το θέατρο.

Δέσπω Διαμαντίδου: Η Πειραιώτισσα που ερωτεύτηκε ο Παπαμιχαήλ, ο χωρισμός για τα μάτια της Αλίκης

Ο καρκίνος έκανε την επανεμφάνισή του μετά από 11 χρόνια, το 1980. Οι μεταστάσεις ήταν συνεχείς. Οι χημειοθεραπείες, στις οποίες υποβλήθηκε, έπληξαν τις φωνητικές της χορδές, με αποτέλεσμα σταδιακά να χάσει και τη φωνή της. Η τελευταία παράσταση στην οποία πρωταγωνίστησε στην Αθήνα ήταν το «Σάρα - Τα Παιδιά ενός κατώτερου Θεού» στον ρόλο της κωφής Σάρα.

Στις 3 Σεπτεμβρίου 1983 στις 7:30 το πρωί άφησε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο Mount Sinai Hospital των ΗΠΑ, όπου είχε μεταβεί λίγες εβδομάδες πριν. Στις 5 Σεπτεμβρίου 1983 η σορός της μεταφέρθηκε στην Αθήνα και στις 6 Σεπτεμβρίου 1983 κηδεύτηκε με δημόσια δαπάνη στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών.

Βενάρδος: Ο ληστής με τις γλαδιόλες που λάτρευαν οι γυναίκες και απέδρασε ως παίκτης του Ολυμπιακού

Η Έλλη Λαμπέτη λίγο πριν πεθάνει θέλησε να μιλήσει. Μετά το θάνατό της, η δημοσιογράφος Φρίντα Μπιούμπι, κυκλοφόρησε το βιβλίο «Έλλη Λαμπέτη, η τελευταία παράσταση». Το βιβλίο στηρίχτηκε σε διηγήσεις της ίδιας της Λαμπέτη. Στις 15 Δεκεμβρίου 1982 ,όπως γράφει η δημοσιογράφος, την κάλεσε στο τηλέφωνο η ηθοποιός και της είπε «Έφτασα, ξέρεις, στο τέλος. Και δεν έχω κανένα να μου γράψει το τέλος. Θα ήθελα να μου το γράψεις εσύ».

Διαβάζουμε στο συγκεκριμένο βιβλίο:

«Όταν έφυγε ο μεγάλος μου έρωτας, εμφανίστηκε στον ορίζοντα μου ο Μάριος. Ήταν ένας σπουδαίος φίλος ο Πλωρίτης. Και κοντά σ΄ αυτό ένας χαριτωμένος άνθρωπος -με τα βιβλία του, με την ποίησή του, με τον ωραίο του λόγο. Είχαμε γνωριστεί το 1945. Με την παρέα του κατάφερα να διώξω την πίκρα και την απογοήτευση, άρχισα πάλι να βρίσκω κάποιο ενδιαφέρον για τη ζωή. Κάναμε το φιλμ "Αδούλωτοι Σκλάβοι" και συνδεθήκαμε στενότερα. Ο Μάριος ήταν ο σκηνοθέτης, αλλά όταν η λογοκρισία βρήκε το φιλμ αριστερό και το έκοψε, ο Μάριος έβγαλε το όνομά του.

Ερωτευτήκαμε. Πιο σωστά με ερωτεύτηκε εκείνος. Εγώ, ήμουν ήδη ερωτευμένη σου είπα, δεν περίμενα πια να γνωρίσω άλλον έρωτα. Αλλά εκτιμούσα πάρα πολύ τον Μάριο. Ήταν ένας πρώτης τάξεως άνθρωπος και βρισκόμαστε μαζί σ΄ εκείνο το ειδικό, που λένε, περιβάλλον.

Παντρευτήκαμε τον Αύγουστο του ’50. Ζήσαμε ωραία δυόμισι χρόνια, ώσπου ερωτεύτηκα τον Χορν κι αυτό μας τα χάλασε. Μόλις κάναμε τον θίασο με τον Χορν τον ερωτεύτηκα-αριστούργημα!

Βάσω Μανωλίδου: Η Ελληνίδα Γκάρμπο. Κάποτε έπαιζε επί μιάμιση ώρα θαμμένη μέχρι το λαιμό σε αμμόλοφο

Είχα όμως πρόβλημα. Γιατί, ενώ ήμουν ερωτευμένη με τον Χορν, δεν τον ήθελα. Μπορείς να το φανταστείς; Είχα την άποψή μου. Θεωρούσα το μπλέξιμο μαζί του επικίνδυνο, προτιμούσα χίλιες φορές να το αποφύγω. Βρισκόμουν σε τρομερό δίλημμα. Ήθελα να έχω κάποιον για να συζητήσω αυτό το πρόβλημα, ν΄ ακούσω μια γνώμη, να βρω διέξοδο.

Αλλά δεν είχα φιλενάδες. Δεν είχα κανέναν άλλον για να του πω τα προβλήματά μου, εκτός από τον Μάριο. Στους άλλους όλους ήμουν μυστική, δεν έλεγα ποτέ τίποτα, δεν ανοιγόμουν, δεν έκανα εκμυστηρεύσεις. Σε ποιόν λοιπόν να μιλήσω για τον Χορν; Ποιος να με βοηθήσει; Απευθύνθηκα στον Μάριο. Του λέω ”Μάριε, μου συμβαίνει κάτι τρομερό. Τον Χορν τον ξέρεις πως τον έχω -δεν τον χωνεύω. Δεν χωνεύω τη μάνα του, την ανατροφή του, τα κοσμικά του, τα σουσουδίστικά του. Αλλά, δες τι πρόβλημα. Τον ερωτεύομαι. Και το ΄λεγα έτσι απλά, ο βλάκας κι ο Μάριος είχε μείνει ξερός με το θράσος μου....».