Η Ρένα Βλαχοπούλου και το σκυλί που το φώναζε Μάρκο

Η Ρένα Βλαχοπούλου μονοπώλησε τον κινηματογραφικό φακό στα τελευταία χρυσά χρόνια του ελληνικού κινηματογράφου. Ηθοποιός με πηγαίο ταλέντο και μια απίστευτη αεικινησία έδωσε λαϊκό λούστρο υψηλής ποιότητας στο σινεμά της μάζας. Η Βλαχοπούλου όμως ήταν και μια απύθμενη δεξαμενή από επεισόδια και καταστάσεις που στη συνέχεια είτε αυτή είτε άνθρωποι που την έζησαν τα διηγούνται με ξεκαρδιστική διάθεση.

Με αφορμή το βιβλίο της Σπεράντζας Βρανά «Επθεώρηση, καψούρα μου», εκδόσεις Άγκυρα 2002, ανασύρουμε σήμερα από τα άδυτα του χρόνου ένα σπαρταριστό επεισόδιο από τις μέρες και τα έργα της μεγάλης Ρένας.

Η Ρένα έχει ένα σπίτι στη Βάρκιζα, όπου μένει τους καλοκαιρινούς μήνες. Απέναντί της έμενε κάποιος κύριος που τον λέγανε Μάρκο. Ήταν πολύ φωνακλάς και δεν την άφηνε σε ησυχία. Κάθε μεσημέρι δε, που η Ρένα ήθελε να κοιμηθεί, αυτός με κάποιον τσακωνότανε, έμπηγε τις φωνές και την ξύπναγε. Του το ‘πε μια φορά, του το ‘πε δυο, ο κύριος Μάρκος όλο συγνώμη ζήταγε κι όλο ξεχνιότανε και φώναζε. Μια μέρα, λοιπόν, της φέρνουνε ένα σκυλί, κι η Ρένα για να κάνει πλάκα στον απέναντι κύριο, το βαφτίζει Μάρκο. Κάθε φορά που φώναζε το σκυλί Μάρκο, Μάρκο, πετιόταν ο κύριος από το απέναντι μπαλκόνι και... «Ορίστε, κυρία Ρένα», έλεγε πότε τρομαγμένος, πότε νυσταγμένος, «με φωνάξατε;» «Όχι, χρυσέ μου, εσένα, το σκυλί μου φωνάζω», έλεγε γελώντας η Ρένα. «Κι ήταν ανάγκη, κυρία Ρένα, να το βγάλετε Μάρκο;» διαμαρτυρήθηκε ο κύριος. «Τι να σου κάμω, χρυσέ μου, δεν το ‘βγαλα εγώ, έτσι το λέγανε!»

Η φωτογραφία αντλήθηκε από το βιβλίο του Μάκη Δελαπόρτα «Βίβα Ρένα» (Εκδοσεις Άγκυρα 2002).