Γιατί δεν ανοίγει το «Θεμιστόκλειο»;

«Επιτέλους!» θα αναφωνήσουν με ανακούφιση αθλητικοί σύλλογοι και ιδιώτες ερασιτέχνες αθλητές την ημέρα που θα παραδοθεί επισήμως σε χρήση το «Θεμιστόκλειο» στάδιο Πειραιά.

Η τελετή των εγκαινίων τού στολιδιού που αναπλάστηκε στην περιοχή των Ταμπουρίων θα προσφέρει ανάσα ζωής, δίνοντας τέλος παράλληλα σε μια περίοδο αναμονής πολλών μηνών.

Και η αλήθεια είναι ότι αυτή η αναμονή ταλαιπώρησε και εκνεύρισε αρκετά, καθώς η αποπεράτωση του έργου έπαιρνε συνεχώς αναβολές. Τουλάχιστον αυτή την ενημέρωση είχαν σωματεία και απλοί αθλούμενοι, που χρησιμοποιούν τους αγωνιστικούς χώρους στίβου, μπάσκετ και πυγμαχίας του σταδίου.
Λουκέτο μπήκε τον περασμένο Μάρτιο στο εν λόγω γήπεδο που βρίσκεται κοντά στα όρια των δήμων Πειραιά και Κερατσινίου και εξυπηρετεί χιλιάδες αθλούμενους εδώ και δεκαετίες.

Οι προκαταρκτικές διαδικασίες είχαν ξεκινήσει αρκετά νωρίτερα, ήδη από τις αρχές φθινοπώρου του 2018. Στην αρχή ειπώθηκε ότι θα κλείσει για… έναν μήνα, πέρασε ο καιρός, έπειτα ήρθε η θερινή ραστώνη, έφυγε και το καλοκαίρι, μπήκε ο Σεπτέμβριος, τίποτα… Φτάσαμε στα μέσα Νοεμβρίου και ακόμα το «Θεμιστόκλειο» δεν έχει ανοίξει για το κοινό…

Άνθρωπος του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού, Νεολαίας του Δήμου Πειραιά, με τον οποίο μιλήσαμε, ξεκαθάρισε πως είναι θέμα του εργολάβου η παράδοση του έργου και η συνακόλουθη υπερβολική καθυστέρησή της που καταγράφεται. Έκανε αναφορά σε μικροατέλειες που πρέπει να επιδιορθωθούν και φθορές από βανδαλισμούς (!) που είναι αναγκαίο να αποκατασταθούν.

Ωστόσο εξέφρασε την ελπίδα ότι όλα θα τακτοποιηθούν γρήγορα και ο αθλούμενος κόσμος θα μπει επιτέλους στο στάδιο προτού φύγει ο τρέχων μήνας. «Περιμένουμε κι εμείς με ανυπομονησία από μέρα σε μέρα την ενημέρωση από τον εργολάβο για την ημερομηνία παράδοσης του σταδίου» μας είπε χαρακτηριστικά.

Για την ιστορία, να σημειωθεί ότι το έργο ανακατασκευής του ιστορικού για την περιοχή του Πειραιά σταδίου κόστισε πάνω από 1.370.000 ευρώ και πραγματοποιήθηκε με χρηματοδότηση της Περιφέρειας Αττικής, μετά τη σύναψη προγραμματικής σύμβασης με τον Δήμο Πειραιά.

Τα παραπάνω έρχονται να ανοίξουν ξανά την κουβέντα στο λιμάνι και στα προάστιά του περί έλλειψης αθλητικών εγκαταστάσεων. Μια… πονεμένη ιστορία για τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής του Πειραιά εδώ και χρόνια. Μετρημένοι χώροι άθλησης και αναψυχής, προορισμένοι να ασφυκτιούν μέσα σε πυκνό αστικό ιστό. Συχνά παραμελημένοι εξαιτίας ελλιπούς συντήρησης από τους φορείς διαχείρισής τους.

Με σοβαρές κακοτεχνίες ή φυσιολογικές φθορές από τον χρόνο και τη χρήση σε αγωνιστικούς χώρους, αποδυτήρια, εξέδρες, κιγκλιδώματα και λοιπά, που όμως δεν επισκευάζονται εγκαίρως. Με σκουπίδια που δεν μαζεύονται, τουαλέτες που… ζέχνουν από τη βρόμα, προβολείς που δεν ανάβουν λόγω βλάβης (ή και διάθεσης περιορισμού εξόδων, για να το πούμε ευγενικά…), βρύσες που δεν λειτουργούν…

Έχει κι άλλα το «μενού»: Ομάδες που ακολουθούν τον… νομαδικό τρόπο ζωής προκειμένου να προπονούνται. Σύλλογοι που συνωστίζονται αναγκαστικά σε ένα γήπεδο και βγαίνουν στο ροτέισον ώρες… νυχτοφυλάκων για την καθημερινή εκγύμναση ερασιτεχνών αθλητών, που το πιθανότερο είναι είτε να εργάζονται είτε να έχουν σχολείο νωρίς το άλλο πρωί…

Σωματεία που βολεύονται σε πάρκα και προαύλια σχολείων για να κάνουν τη δουλειά τους σε τμήματα υποδομών… Απλοί πολίτες που ψάχνουν τη διέξοδο από την πνιγηρή καθημερινότητα στο χόμπι της ατομικής άθλησης και στερούνται αυτή την αναζωογονητική δυνατότητα...
Μεγάλο θέμα ανοίξαμε…