Ασημάκη: «Ήθελα να φύγω, όπως με γνώρισε ο κόσμος»

Η σπουδαία πολίστρια μίλησε στην εκπομπή «η Λαίδη κι ο Αλήτης» της ΕΡΑ ΣΠΟΡ, όπου χαρακτήρισε ως κορυφαία στιγμή της μεγάλης καριέρας της την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2011 στη Σαγκάη και ως χειρότερη ανάμνηση τον αποκλεισμό από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο.

Παράλληλα αναφέρθηκε στα σχέδιά της για το μέλλον που είναι να βοηθήσει τα νέα παιδιά να ασχοληθούν με τον Υγρό Στίβο και τον Αθλητισμό γενικότερα, ενώ τόνισε ότι αισθάνεται ευλογημένη για όσα έζησε όλα αυτά τα χρόνια.

Αναλυτικά μίλησε:

Για τα συναισθήματα που έχει μετά την ανακοίνωση της απόφασής της: «Τις τελευταίες ημέρες βιώνω την αγάπη του κόσμου με πολύ συγκινητικά μηνύματα. Για μένα αυτό είναι ευλογία. Είμαστε μια χώρα με περιορισμένες επιλογές που μπορείς να κάνεις σαν αθλητής, παρόλα αυτά, πάντα δίνουμε τον καλύτερο εαυτό για να φέρουμε επιτυχίες στη χώρα.Είναι ύψιστη τιμή να φοράς τα χρώματα της Εθνικής και νοιώθω περήφανε κι ευλογημένη που τα φόρεσα και τα τίμησα. Ένας κύκλος κλείνει για μένα πολύ όμορφα, νοιώθω ευγνώμων και προχωράμε».

Για τους λόγους που αποχωρεί σε σχετικά μικρή ηλικία: «Κάνοντας το πλάνο σου από ένα σημείο και μετά, όταν περνάνε τα χρόνια, κάνεις σενάρια για το πώς θα ήθελες να φύγεις. Θα ήθελα, λοιπόν, να είμαι στο ίδιο επίπεδο που ήμουν τόσα χρόνια. Πάντα πίστευα ότι Ασημάκη πρέπει να φύγει όπως την ήξερε ο κόσμος κι από την άλλη, πρέπει να δοθεί χώρος και στα νέα παιδιά. Είχα φανταστεί το ιδανικό τέλος να παίρνουμε την πρόκριση στους Ολυμπιακούς του Τόκιο και να τελειώσω εκεί την καριέρα μου. Όμως, η καραντίνα κι όλη αυτή η κατάσταση έχει ανατρέψει δεδομένα σε χώρους και ζωές κι έτσι συνέβη και με μένα. Ενδεχομένως να έπαιζα κι άλλο ένα χρόνο στον Ολυμπιακό, αλλά άλλαξαν όλα στο μυαλό μου. Έτσι, ξεκινήσαμε την προσπάθεια με τον άντρα στις αθλητικές υποδομές ΑΛΜΑ Κλαμπ στον Άλιμο που φτιάξαμε τη δική μας ακαδημία του Ολυμπιακού Αλίμου,όπου θα είμαι υπεύθυνη σε όλα τα αθλήματα του Υγρού Στίβου, μαζί με τον Βαγγέλη Πάτερο.

Θέλουμε να ασχοληθούμε με την ουσία αθλητισμού που είναι οι νέοι και θα προσπαθήσω να προσφέρω από ένα άλλο πόστο σε αυτό που αγαπώ και υπηρετώ. Τα παιδιά είναι το μέλλον, είναι η πιο αγνή και γνήσια μορφή αυτού που κάνουμε, αντιπροσωπεύουν δηλαδή τις αξίες του Αθλητισμού. Καλός ο πρωταθλητισμός και δύσκολος ο δρόμος για να τον πετύχεις, αλλά δεν είναι απαραίτητα για όλους. Πρωταρχικός μας στόχος είναι να μπουν παιδιά στον Αθλητισμό, να αγαπήσουν το υγρό στοιχείο, να γίνουν καλύτεροι και να χαίρονται την καθημερινότητά τους».

Για το αν τελικά η Ασημάκη… έκανε για πόλο: «Θεωρώ ότι έκανε. Άλλωστε δεν θα μπορούσα να πιστεύω κάτι άλλο. Νοιώθω ότι διάλεξα και με διάλεξε το άθλημα που ήταν γραφτό να ασχοληθώ. Τα πρώτα βήματα δεν ήταν όλα ρόδινα, αλλά πάντα κάτι τέτοιο ατσαλώνει τον αθλητή και τον κάνει πιο δυνατό. Άλλωστε, αυτό που σε δυναμώνει είναι το πόσες φορές θα σηκωθείς όταν πέσεις. Νοιώθω ευγνώμων που τα κατάφερα και που ήρθαν αυτές οι μεγάλες επιτυχίες».

Για την κορυφαία στιγμή της καριέρας της και αυτή που θα ήθελε να ξεχάσει: «Αδιαμφισβήτητα το πρώτο πράγμα που μου έρχεται είναι η κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο Παγκόσμιο της Σαγκάης. Βάση μεγέθους είναι η μεγαλύτερη διάκριση στην καριέρα μου και η μεγαλύτερη στο άθλημα, γιατί είναι η κορυφή του κόσμου και η ανάδειξή μου σε κορυφαία παίχτρια στον κόσμο και την Ευρώπη την ίδια χρονιά. Ποτέ δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι θα έφτανα τόσο ψηλά και μου πήρε πολλά χρόνια να το συνειδητοποιήσω. Κοιτώντας πίσω νιώθεις ένα υπέροχο συναίσθημα που βρέθηκες εκεί για τη χώρα σου.Υπήρξαν, βέβαια, κι άλλες ωραίες στιγμές με σωματεία μου, τον Ολυμπιακό και, παλιότερα, τη Βουλιαγμένη. Η πιο άσχημη ανάμνηση είναι ο αποκλεισμός από Ολυμπιακούς του Ρίο, γιατί ήταν άσχημος ο τρόπος που έγινε. Νοιώθαμε ότι κρατούσαμε την πρόκριση στα χέρια μας και ισοφαριστήκαμε στο τελευταίο δευτερόλεπτο του παιχνιδιού. Το Ολυμπιακό μετάλλιο δεν θέλω να πω ότι μου λείπει γιατί θα ήμουν αχάριστη, αλλά είναι το μόνο βάθρο που δεν έχω ανέβει».

Για το μέλλον του Ελληνικού πόλο: «Υπάρχουν πολλά νέα κορίτσια με ταλέντο και νομίζω ότι είναι έτοιμες να πλαισιώσουν και να σηκώσουν βάρος. Θέλει δουλειά κάτω από δύσκολες συνθήκες, όμως υπάρχει υλικό,ταλέντο και όρεξη. Αρκεί να συνεχίσουν να βγαίνουν καινούρια παιδιά και να μένουν τα υπάρχοντα. Εγώ θα είμαι πάντα κοντά και στην Εθνική και στο άθλημά μου και θα θέλω να πηγαίνει πάντα μπροστά. Θα βοηθήσω από το πόστο που είμαι και ίσως και από αλλού μελλοντικά».

Για το αν σκέφτεται κάποια στιγμή να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της Εθνικής: «Είναι μια πολύ μακρινή σκέψη. Δεν υπάρχει κάποιος που αγαπάει την Εθνική και να μη θέλει να τη βοηθήσει από κάποιο πόστο. Δεν το βλέπουν, όμως, όλοι τόσο αγνά, γιατί δεν έχουν ζήσει την Εθνική από την πλευρά του εργάτη. Γι αυτό και βλέπουμε περιπτώσεις να υπάρχουν προπονητές που δεν έχουν σχέση με την ουσιαστική πλευρά που είναι να πονάω την ομάδα και να δουλεύω για την ομάδα. Στο κομμάτι της προπονητικής έχω να μάθω πολλά. Σίγουρα είμαι μια καταξιωμένη αθλήτρια με μεγάλη εμπειρία και μπορώ να περάσω αυτά που διδάχτηκα είτε στο τεχνικό κομμάτι, είτε στην ψυχολογία και τη διαχείριση.Θέλω, όμως,να είμαι πολύ πιο έτοιμη για να αναλάβω κάτι τέτοιο. Θα ήταν υπέροχο, αλλά δεν είναι το πρωταρχικό μουμέλημα. Και σίγουρα είναι σημαντικό να βρίσκονται κοντά στην Εθνική άνθρωποι που έχουν προσφέρει ουσιαστικά σε αυτή».