Μαρτίνς και Τουρέ

Από τη στιγμή που βγήκε ο μάνατζερ του ποδοσφαιριστή και έκανε δηλώσεις πίεσης - ξεπερνώντας και κάθε όριο - για να παίζει περισσότερο ο πελάτης του, κάθε σοβαρός προπονητής - που έχει και την απόλυτη στήριξη της διοίκησης - θα αντιδρούσε ακριβώς όπως ο Πέδρο Μαρτίνς. Θα έβαζε τον ποδοσφαιριστή στο περιθώριο, έστω κι αν αυτός κουβαλάει το «βαρύ» παρελθόν (μαζί με το «βαρύ» συμβόλαιο) του Γιάγια Τουρέ.

Aπό κάθε άποψη, λοιπόν, όλο το δίκιο είναι με το μέρος του προπονητή, τόσο για την τωρινή απόφασή του, όσο και για το γεγονός ότι δεν χρησιμοποίησε πολύ τον Τουρέ στη διάρκεια της σεζόν, παρά μόνο σε συγκεκριμένα παιχνίδια. Μπορεί, λοιπόν, όλα να δείχνουν ότι το «διαζύγιο» επέρχεται πρόωρα, μπορεί ο Σέλουκ να θέλει να πάει τον παίκτη του στην Τουρκία ή αλλού, μπορεί κι ο Ολυμπιακός να καταλαβαίνει πως δεν υπάρχει προοπτική βελτίωσης της κατάστασης ώστε να κρατήσει (και να πληρώσει αδρά) για το υπόλοιπο της σεζόν έναν ποδοσφαιριστή που δεν θα παίζει.

Υπάρχει, ωστόσο, και κάτι που θα πρέπει να πιστωθεί στον ίδιο τον Τουρέ. Προσοχή, στον Τουρέ, όχι στην ανεκδιήγητη - ως συνήθως - συμπεριφορά του ατζέντη του. Ο Ιβοριανός δεν δημιούργησε ποτέ ο ίδιος πρόβλημα μέσα στην ομάδα, ήταν πάντοτε κοντά και ήθελε να βγει μπροστά και να βοηθήσει περισσότερο. Κι η υποψία ότι ίσως θα άξιζε λίγο περισσότερο ο Τουρέ απ' όσο του δόθηκε σε χρόνο συμμετοχής, πάντα θα υπάρχει.

Τι έκανε ο Τουρέ φέτος; Χρησιμοποιήθηκε στο ματς με την Μίλαν στην Ιταλία, σε περίοδο που υποτίθεται ήταν ακόμη ανέτοιμος, και τα είχε πάει αρκετά καλά μαζί με τον Γκιγιέρμε και τον Νάτχο. Παίζοντας για πρώτη φορά όλοι μαζί. Στην Ευρώπη μπήκε αλλαγή στο τελευταίο παιχνίδι στο Φάληρο, με την Ντουντελάνζ, κάνοντας ένα πολύ γεμάτο ματς, με το σκορ βέβαια να έχει διαμορφωθεί από νωρίς υπέρ της ομάδας και να είναι αρκετά εύκολο το περιβάλλον για να δράσει.

Στο πρωτάθλημα ήταν απογοητευτικός. Δεν ήταν μόνο η γεμάτη λάθη εμφάνισή του στο πρώτο ημίχρονο του αγώνα με τον ΟΦΗ όταν απέτυχε παταγωδώς να αντικαταστήσει τον τιμωρημένο Φορτούνη. Λίγες μέρες νωρίτερα, ο Μαρτίνς τον είχε περάσει αλλαγή στο ΟΑΚΑ στο τελευταίο δεκάλεπτο για να βοηθήσει ώστε να μπορέσει η ομάδα να κρατήσει το προβάδισμα επί της ΑΕΚ. Ο Τουρέ ήταν νωθρός, δεν έκανε επί της ουσίας το παραμικρό, ενώ ισοφαρίστηκε και η ομάδα στο τέλος. Το ματς Κυπέλλου με τον Λεβαδειακό τον Σεπτέμβρη, στο οποίο έπαιξε για μια ώρα, δεν μπορεί να προσμετρηθεί στην κριτική.

Εν κατακλείδι, δύο καλές παρουσίες στην Ευρώπη και δύο κακές στην Ελλάδα. Το δείγμα είναι μικρό για να πει κανείς ότι ο Τουρέ έδωσε αυτά που μπορεί ή αλλιώς δεν μπορεί να δώσει περισσότερα. Λογικά, δεν θα μάθουμε ποτέ...