Αφήστε τον Ανδρέα, κοιτάξτε την επίθεση...

Αυτή είναι οι μοίρα των τερματοφυλάκων. Το λάθος τους φαίνεται, κάνει «μπαμ» από χιλιόμετρα. Ειδικά αν αυτό το λάθος κρίνει και ένα τόσο μεγάλο ματς όπως το Ολυμπιακός – ΠΑΟΚ 0-1.

Ο Βούκοβιτς ανέλαβε την ευθύνη στο γκολ του «Δικεφάλου». Βέβαια, για να φτάσει η μπάλα στον Σέρβο, προηγήθηκε ένα σφάλμα από τον Γιαννιώτη. Ένας Γιαννιώτης που ζήτησε «συγγνώμη» από τον κόσμο, γιατί κατάλαβε ότι εκείνος έφερε τη μεγαλύτερη ευθύνη. Έβαλε λάθος τα χέρια του στην παράλληλη σέντρα του Βιεϊρίνια, η μπάλα πέρασε κάτω από τα πόδια του και μετά συνέβη αυτό που είδαμε όλοι με τον Σέρβο.

Το έχουμε αναφέρει πολλές φορές στο παρελθόν ότι δεν χωράει άλλη μία χρονιά με γκρίνια, με μουρμούρα, με το να μεταφέρει ο ένας την ευθύνη στον άλλον. Δύο χρόνια με τον Μπέντο και τον Χάσι χορτάσαμε από τέτοιες καταστάσεις.

Φέτος φαίνεται ότι κάτι χτίζεται. Αλλά για να μην γκρεμιστεί όλο αυτό που πάει να χτιστεί, θα πρέπει πρωτίστως να υπάρξει στήριξη από τον κόσμο. Το χειροκρότημα στο φινάλε του ματς ήταν η επιβράβευση της τεράστιας προσπάθειας που έγινε απ’ όλους για να στείλει στο -5 τον ΠΑΟΚ.

Στήριξη λοιπόν. Και αυτή τη στιγμή στήριξη χρειάζεται ο Γιαννιώτης, καθώς ήδη μία μερίδα του κόσμου άρχισε να ρίχνει όλο το «ανάθεμα» στον Ανδρέα για την ήττα και να αναρωτιέται για το αν πρέπει να είναι πρώτος γκολκίπερ ή όχι.

Προφανώς και ο Γιαννιώτης έβαλε το... χεράκι του για να χάσει ο Ολυμπιακός από τον ΠΑΟΚ, αλλά το... χεράκι τους έβαλαν και ο Μεριά, ο Φορτούνης, ο Χασάν, ο Γκερέρο που δεν βρήκαν δίχτυα στις 7-8 κλασικές ευκαιρίες που παρουσιάστηκαν.

Μια χαρά τα είπε ο Ποντένσε: «Ομαδική είναι η αποτυχία», δήλωσε ο Πορτογάλος και έχει δίκιο. Και στάθηκε στις πολλές χαμένες ευκαιρίες.

Μην σβήσουμε λοιπόν τα όσα έχει προσφέρει φέτος ο Γιαννιώτης. Εκείνος ήταν που κράτησε ανέπαφη την εστία του με την Μπέτις, εκείνος ήταν που είχε μοιράσει «όχι» στους επιθετικούς της Μπέρνλι, του Αστέρα, του Πανιωνίου...

Δεν λέμε ότι είναι ο νέος Ρομπέρτο. Σε καμία περίπτωση δεν είναι. Αλλά όταν αποφασίζεις να επενδύσεις σε έναν πιτσιρικά τερματοφύλακα, αμυντικό, χαφ ή επιθετικό, θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να τον στηρίξεις στην πρώτη του «στραβή» για να μην τον πάρει από κάτω και τον χάσεις ψυχολογικά στη συνέχεια.

Άλλα πράγματα θα πρέπει να προβληματίσουν τον κόσμο και κυρίως τον Πέδρο Μαρτίνς. Τα τραγικά ποσοστά ευστοχίας! Ο Ολυμπιακός παράγει φάσεις, αλλά σκοράρει με το σταγονόμετρο.

Τα πρώτα «καμπανάκια» είχαν ηχήσει με τον Αστέρα Τρίπολης και τον Πανιώνιο, αλλά τα αποτελέσματα κάλυψαν τις αδυναμίες.

Εδώ και 20 μέρες παράγει φάσεις, αλλά η μπάλα μπαίνει στο... 92’. Πόσο θα συνεχιζόταν αυτή η κατάσταση; Δύο σερί ματς στις καθυστερήσεις ο Ολυμπιακός, όπως με Αστέρα Τρίπολης και ΠΑΟΚ, είχε πάρει πριν από μία εικοσαετία. Δεν μπορεί λοιπόν κάθε Κυριακή να είναι στο λιμάνι του αγίου... 92ου λεπτού!

Με τον Αστέρα Τρίπολης και τον Πανιώνιο δεν πλήρωσε την αφλογιστία του. Την πλήρωσε όμως σε ένα ματς που είχε την τεράστια ευκαιρία να στείλει τον ΠΑΟΚ στο -5 και ξαφνικά βρέθηκε ο ίδιος στο -1 από τον «Δικέφαλο».

Το ενθαρρυντικό είναι ότι ο Ολυμπιακός βγάζει φάσεις, αλλά το ανησυχητικό είναι ότι από το 5-0 με τον ΠΑΣ Γιάννινα, οι «ερυθρόλευκοι» σκοράρουν με τα χίλια ζόρια. Ακόμα και στο Κύπελλο με τον Λεβαδειακό είδαμε τέτοιου είδους «σημάδια».

Οπότε, αν δούμε λίγο πιο ψύχραιμα τα πράγματα, ο Γιαννιώτης ίσως έφερε μικρότερο μερίδιο ευθύνης απ’ όλους όσους έχαναν με χαρακτηριστική ευκολία το ένα γκολ πίσω από το άλλο. Όσο για τον Ανδρέα;

Στο χέρι του είναι να δώσει «απαντήσεις» στα ματς που ακολουθούν. Δεν πρέπει να τον πάρει από κάτω. Γιατί αν τον πάρει από κάτω, στον Ολυμπιακό έχει αποδειχθεί πολλάκις στο παρελθόν ότι πολύ δύσκολα ξαναδίνονται ευκαιρίες. Και μην ξεχνάμε ότι φέτος πίσω από τον Γιαννιώτη υπάρχει ένας γκολκίπερ που πέρσι «έγραψε» καμιά 20αριά συμμετοχές με την Πόρτο σε Πορτογαλία και Champions League.