Λευτέρης Μάνης, γιος του Νικήτα με το τρίκυκλο: «Επιθυμία του να ταφεί με τη σημαία του Ολυμπιακού»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Ο Νικήτας πέθανε και γέμισαν αγάπη τα σόσιαλ μίντια. Χιλιάδες κόσμος τον είχε δει για χρόνια στο Καραϊσκάκη και στο ΟΑΚΑ με το θρυλικό του τρίκυκλο γύρω από τον αγωνιστικό χώρο. Με κινητικά προβλήματα αλλά πιστός, ακόμα και με πατερίτσες στις πισίνες, στα γήπεδα μπάσκετ και βόλεϊ. Πήγαινε παντού. Τον ήξεραν προσωπικά οι παίκτες, είδα αναρτήσεις αθλητών για τον θάνατό του. Όπως ο Αλέξης Αλεξανδρής, ο Νικόλας Δεληγιάννης. Βρήκα τον γιο του. Η κηδεία του πατέρα του θα γίνει αύριο Σάββατο και έχει αναλάβει να εκτελέσει τις επιθυμίες του. Είναι ο Λευτέρης Μάνης.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο «ΦΩΣ» την 1/4/2022

Πού είσαι τώρα;

Ήρθα εδώ και μέρες από τη Ρόδο όπου μένω μόνιμα τα τελευταία χρόνια γιατί ήταν ο πατέρας μου στο νοσοκομείο και για την κηδεία. Είμαι στον Πειραιά και ψάχνω μία μεγάλη σημαία του Ολυμπιακού να τη βάλουμε στο φέρετρο όπως ήταν η επιθυμία του. Μας το είχε πει, έτσι ήθελε να γίνει όταν πεθάνει. Τον αγαπούσε ο κόσμος. Το τηλέφωνό μου δεν έχει σταματήσει να χτυπάει. Ούτε ξέρω πού βρήκαν το τηλέφωνο. Και στα σόσιαλ μίντια έγινε χαμός. Όλοι μου λένε πόσο καλός ήταν. Είχε βοηθήσει κόσμο. Όποιος δεν μπορούσε να βρει εισιτήριο, ο πατέρας μου βοηθούσε.

Πού μεγάλωσες;

Στον Πειραιά. Αρχικά στα Μανιάτικα και μετά ήρθαμε στη Νίκαια.

Πότε και πού θα γίνει η κηδεία του πατέρα σου;

Το Σάββατο στις 11.30 στο Σχιστό. Δύο επιθυμίες είχε. Η μία να τον σκεπάσουμε με τη σημαία του Ολυμπιακού. Δεύτερον, δεν ήθελε στεφάνια. Ήταν δεμένος με το Χατζηκυριάκειο, πήγαινε στις γιορτές φαγητό και ρούχα. Έχουμε επικοινωνήσει με το Χατζηκυριάκειο, αν ήθελε κάποιος να φέρει στεφάνι, αντί για αυτό θα υπάρχει ένας κουμπαράς για το Χατζηκυριάκειο να βάλει ο καθένας ό,τι θέλει.

Η μαμά σου άντεξε πολλά, ε;

Με την καλή την έννοια, ναι. Η Ελένη. Να σου πω όμως κάτι; Μεγαλώσαμε με μία σύνταξη του πατέρα μου μετά το ατύχημα που είχε, η μητέρα μου δεν δούλευε γιατί τον πρόσεχε, αλλά δεν μας έλειψε τίποτα. Στο σπίτι υπήρχε αγάπη. Και εγώ και η αδελφή μου, η Σοφία, τον αγαπήσαμε και μας αγάπησε, ήταν πάντα δίπλα μας, σε κάθε στιγμή, καλή ή κακή. Και αγαπούσε τρελά τα εγγόνια του. Αυτά ισχύουν και για τη μητέρα μας.

Δουλεύεις;

Ναι, εργαζόμαστε και εγώ και η αδελφή μου.

Τι δουλειά έκανε ο μπαμπάς σου πριν από το ατύχημα;

Δούλευε στα καράβια. Στις επισκευές.

Μπορούσε να περπατήσει με πατερίτσες;

Ναι, χάρη στις επεμβάσεις που είχε κάνει.

Εσένα φαντάζομαι σε έκανε ένθερμο Ολυμπιακό.

Πώς αλλιώς, αφού με τράβαγε από μικρό στο γήπεδο, με έβαζε δίπλα του στο τρίκυκλο.

Πόσα χρόνια το είχε αυτό το τρίκυκλο που έβλεπε ο κόσμος στα γήπεδα;

Από το 1980!

Δεν το είχε αλλάξει;

Όχι. Μόνο μετατροπές τού είχε κάνει, με έναν μηχανικό που τον βοηθούσε. Το είχε βάψει κόκκινο και κάποιος του έφτιαξε το σήμα του Ολυμπιακού πίσω. Τον Ολυμπιακό τον λάτρευε και πήγαινε παντού. Αυτό το τρίκυκλο έχει κάνει άπειρα χιλιόμετρα! Όχι μόνο στο Καραϊσκάκη και στο ΟΑΚΑ αλλά και στο Παπαστράτειο για το μπάσκετ, δεν άφησε ποτέ το μπάσκετ, πήγαινε και στη Γλυφάδα και στον Κορυδαλλό, μέχρι και στην Κάλυμνο είχε φτάσει για το πόλο και στη Σύρο για το βόλεϊ. Πήγαινε σε όλα τα τμήματα.

Τα τελευταία χρόνια χάθηκε.

Ταλαιπωρήθηκε, είχε μεγαλώσει πολύ, δεν πολυέβγαινε, παρακολουθούσε τον Ολυμπιακό συνέχεια από την τηλεόραση. Ακόμα και το βόλεϊ, όταν δεν είχε μετάδοση, έπαιρνε τηλέφωνο τον φροντιστή, τον Σπύρο Μπλέτσα, να του λέει το αποτέλεσμα!

Πόσων χρόνων πέθανε και από τι;

88 χρόνων, είχε και Covid την τελευταία εβδομάδα. Έπαθε έμφραγμα.

Αγαπημένος του παίκτης;

Όλοι! Θυμάμαι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού, ειδικά στο ΟΑΚΑ, να τον φωνάζουν "μπαμπά". "Ήρθε ο πατέρας" έλεγαν. Είχε αποκτήσει σχέσεις μαζί τους. Τον ήξεραν και οι επόπτες... (χαμογελάει). Είχε αδυναμία να πιέζει τους επόπτες!

Έβριζε;

Λιγάκι...

Όταν έβαζε γκολ ο Ολυμπιακός, τι έκανε με το τρίκυκλο;

Κόρναρε και οδηγούσε γύρω γύρω! Θυμάμαι είχε αδυναμία στον Φούνες γιατί λόγω της δουλειάς του στα καράβια είχε μάθει λίγα ισπανικά. Μιλούσαν. Είχε στενοχωρηθεί πολύ όταν πέθανε ο Φούνες. Στενοχωρήθηκε πολύ και όταν πέθανε ο Θόδωρος Νικολαΐδης του «ΦΩΤΟΣ».

Ως άνθρωπος πώς ήταν;

Ήρεμος. Ήσυχος. Αγαπούσε όλο τον κόσμο. Και με τα πολιτικά δεν ασχολιόταν ποτέ. Να σου πω περιστατικό να γελάσεις.

Τέτοια θέλω.

Ήταν στο φανάρι με το τρίκυκλο που ήταν κόκκινο και με κόκκινη σημαία. Τον πλευρίζει μία γυναίκα με το αμάξι και του λέει «κόκκινος;». Της λέει ο πατέρας μου «κόκκινος». Του λέει εκείνη «το αγαπάτε πολύ το κόκκινο;». Της απαντάει «το λατρεύω». Και τον ρωτάει: «Θα ενισχύσετε λοιπόν;». Λέει ο πατέρας μου «τι να ενισχύσω;». Και του λέει «το κόμμα, το ΚΚΕ»!

Και τι είπε εκείνος;

«Ποιο κόμμα, άσε μας, κοπέλα μου, δεν ασχολούμαι εγώ με κόμματα. Το κόκκινο για εμένα είναι ο Ολυμπιακός και το αίμα μου»! Ούτε εμείς ξέραμε τι κόμμα ψήφιζε, δεν εκδηλωνόταν.

Ζήτησε ποτέ βοήθεια από τον Ολυμπιακό;

Όχι, ποτέ. Αν και του είχαν πει, έλεγε «ρε φύγετε από εδώ, εγώ τον αγαπάω τον Ολυμπιακό μέσα από την καρδιά μου». Ήταν αγνός, αγαπούσε όλα τα τμήματα του Ολυμπιακού. Θυμάμαι στα «πέτρινα χρόνια», παρά τα κινητικά του προβλήματα, ακολουθούσε τον Ολυμπιακό και στην επαρχία που μας έστελναν τιμωρημένους. Πήγαινε με τον αδελφό του, σε κάποια ταξίδια έπαιρνε και εμένα.

Πες μου κι άλλα περιστατικά.

Μια φορά ήρθε στη Ρόδο να με δει με το τρίκυκλο. Μπροστά στα μάτια μου ήρθε ένας και του είπε «επιτέλους, σε γνωρίζω από κοντά» και ήταν δακρυσμένος. Άλλοι μου έλεγαν «ρε αυτός είναι ο μπαμπάς σου;». Τον αγαπούσε ο κόσμος.

Άλλο;

Όπου πήγαινε φορούσε την μπλούζα του Ολυμπιακού ή αν έκανε κρύο το μπουφάν του Ολυμπιακού. Μόνο σε γάμους φορούσε κοστουμάκι. Αλλά το κοστουμάκι είχε καρφίτσα με το σήμα του Ολυμπιακού! Τώρα που είπα για γάμους, γράψε και αυτό: και στον γάμο τον δικό μου και στον γάμο της αδελφής μου μάς είχε πει να προσέξουμε όταν κανονίσουμε τις ημερομηνίες να μην παίζει ο Ολυμπιακός. Όμως στον γάμο της αδελφής μου είχε γίνει μια αναβολή σε ματς και έκατσε να παίζει ο Ολυμπιακός ποδόσφαιρο με την ΑΕΚ!

Ήρθε;

Ήρθε. Αλλά με είχε με το ραδιοφωνάκι να του λέω την εξέλιξη του ματς! Όταν είχε το ατύχημα με το αυτοκίνητο ο Αμανατίδης, είχε πάει να τον δει στο νοσοκομείο. Και όταν έπειτα από καιρό επέστρεψε ο Αμανατίδης στους αγωνιστικούς χώρους, στο πρώτο ματς που ξανάπαιξε πήγε και χαιρέτησε προσωπικά τον πατέρα μου.

Ξύλο είχε φάει ποτέ;

Όχι, όχι. Αν τον πείραζε κάποιος, θα τον έψαχνα μέχρι να τον βρω. Μια φορά θυμάμαι έπαιζε ο Ολυμπιακός ντέρμπι στο Καραϊσκάκη και γύρισε σπίτι με ένα τεράστιο λουκέτο στο χέρι. Του λέω «τι είναι αυτό;». Μου λέει «μου το πέταξαν και μου ζήτησαν συγγνώμη»!

Άλλο που θυμάσαι;

Είχε ένα κοκκινόασπρο κομπολόι και ο αναπτήρας του ακόμα πάνω είχε το σήμα του Ολυμπιακού. Και η θήκη στην οποία έβαζε τον αναπτήρα είχε πάνω το σήμα του Ολυμπιακού. Ήταν η διέξοδός του ο Ολυμπιακός μετά το ατύχημα. Και πριν από το ατύχημα όμως αγαπούσε πολύ τον Ολυμπιακό. Αυτήν τη θήκη για τον αναπτήρα που σου είπα την είχε πάνω από 15 χρόνια.

Άλλη ιστορία;

Μια φορά παίζαμε με τον ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκη και την είχα κοπανήσει από το σχολείο. Δεν του το είχα πει. Ήμουν στη Θύρα 7. Περνάει ο πατέρας μου με το τρίκυκλο, χαιρετάει τον κόσμο και με είδε… Όταν γύρισα σπίτι μού είπε «σε πήρε το μάτι μου στην εξέδρα, μη νομίζεις ότι δεν σε είδα».

Το τρίκυκλο υπάρχει;

Ναι, είναι φυλαγμένο σε μια αποθήκη.

Αν σας ζητήσει το μουσείο στο Καραϊσκάκη το τρίκυκλο, θα το δώσετε;

Εννοείται! Πολύ ευχαρίστως.