Είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο, ηλίθιε…

Από το 1980 μέχρι σήμερα, που το ελληνικό ποδόσφαιρο πέρασε από το ημιερασιτεχνικό επίπεδο στο καθαρά επαγγελματικό, δεν άλλαξε τίποτα πέρα από κάποια πρόσωπα, κάτι απόλυτα φυσιολογικό για βιολογικούς λόγους και όχι γιατί πεπαλαιωμένες αντιλήψεις μπήκαν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.

Πέρασαν 41 χρόνια, όμως το ελληνικό ποδόσφαιρο επιμένει να κάνει βήματα πίσω με πρωταρχικό σκοπό να απαξιώσει εντελώς το προϊόν, επειδή οι πιο πολλοί παράγοντες ενδιαφέρονται μόνο για το «εγώ» και τα δικά τους συμφέροντα και λιγότερο γιατί αγαπούν το ίδιο το σπορ.

Κάθε αγωνιστική τα ίδια. Επεισόδια, ανακοινώσεις αγανάκτησης, πολλές εκ των οποίων με εκφράσεις πεζοδρομίου, υποκρισία, διαφθορά ως το μεδούλι, επεισόδια, τραυματίες, υλικές ζημιές, καταγγελίες που μένουν καταγγελίες, απειλές, εκβιασμοί, ξυλοδαρμοί, ενέδρες, «ντου», γραμματοκομιστές, ακόμα και νεκροί. Όλοι μέσα σε μια απέραντη χαβούζα από την οποία ο καθένας ξεχωριστά πιστεύει ότι διαφέρει.

Ναι, 41 χρόνια βήματα προς τα πίσω. Άνθρωποι και αχυράνθρωποι που διοικούν τις ποδοσφαιρικές αρχές ή κάνουν κουμάντο σε ομάδες βρίσκονται στις θέσεις τους είκοσι και τριάντα χρόνια! Όταν τόσες δεκαετίες δεν έχει αλλάξει κάτι προς το καλύτερο, τότε έχεις κι εσύ τεράστιο μερίδιο ευθύνης. Καμένα μυαλά, ούτε μια φρέσκια ιδέα, στελέχη αμόρφωτα και ανίδεα από ποδόσφαιρο, χωρίς αρχές και κανονισμούς κι ας υπάρχει ο ΚΑΠ για τα μάτια του κόσμου. Πειθαρχικές ποινές με δέκα μέτρα και είκοσι σταθμά, αντιλήψεις σκουριασμένες και συμπεριφορές υποκόσμου στην ημερησία διάταξη. Υπόδικοι, άνθρωποι που παλαιότερα ήταν μπράβοι, σήμερα είναι αφεντικά και φυσικά… παντού ομερτά. Ο ένας παρακολουθεί ή ψάχνει τις βρομιές του άλλου δήθεν για να τιμωρηθεί, αλλά επί της ουσίας μηδέν εις το πηλίκον. Ο καθένας έχει στα χέρια του ατασθαλίες των αντιπάλων όχι για να τις αποκαλύψει και να εξυγιανθεί το ποδόσφαιρο αλλά για να έχει τον απέναντι στο χέρι, αν και όποτε κάποιος πάει να ξεφύγει. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως σχεδόν όλοι φωνάζουν ή απειλούν ή αφήνουν αιχμές, αλλά μέχρις εκεί. Κι όταν επιχειρήσει κάποιος να σπάσει τον κύκλο τους, τότε όλοι στρέφονται κατά του… κοινού εχθρού που ήρθε να τους επιβληθεί.

Όπως και να έχει, το ψάρι βρομάει από το κεφάλι. Και το κεφάλι δεν είναι άλλο από τις FIFA και UEFA που τέσσερα χρόνια τώρα προσπαθούν να… εξυγιάνουν το ελληνικό ποδόσφαιρο και δεν έχουν κάνει το παραμικρό! Τέσσερα χρόνια…