Η σισύφεια τραγωδία στη Νάντη

Με εξαίρεση ένα φωτεινό διάστημα στις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου, οι «ερυθρόλευκοι» περιορίστηκαν σε έναν παθητικό ρόλο και ηττήθηκαν από τη Ναντ, ξανά δεχόμενοι γκολ στις καθυστερήσεις, όπως έγινε στη Χάιφα, στην Μπρατισλάβα και στο Καραϊσκάκη με τον Απόλλωνα.

Ο Ολυμπιακός έχει δημιουργήσει ένα ιδιαίτερα ανησυχητικό μοτίβο στο παιχνίδι του και η ψυχολογία της ομάδας έχει αρχίσει να επηρεάζεται από αυτό. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι πάντα από ένα σημείο και μετά χρονικά στα παιχνίδια τους οι Πειραιώτες παίζουν σαν να είναι δεδομένο ότι θα δεχθούν γκολ και, σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία, αυτό τελικά συμβαίνει ξανά και ξανά.

Ο Ολυμπιακός φεύγει στο τέλος με άδεια χέρια και όσοι τον παρακολουθούν νιώθουν παγιδευμένοι σε μία σισύφεια τραγωδία. Ωστόσο, πέραν τούτου, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το ότι ο Ολυμπιακός πληγώθηκε ανεπανόρθωτα από τις επιλογές του στην άμυνα.

Ο Κορμπεράν επέλεξε ενδεχομένως εύλογα και ελλείψει άλλων επιλογών να παρατάξει τους Πειραιώτες με τρία στόπερ (Σισέ, Μανωλάς, Ρέτσος) σε μια προσπάθεια να θωρακίσει τα μετόπισθεν.

Αποτυχημένο ρίσκο των τριών στόπερ

Όμως, το σχέδιο του Ισπανού μάλλον του... γύρισε μπούμερανγκ. Ο Ολυμπιακός όχι μόνο δέχθηκε πάρα πολλές φάσεις από τους Γάλλους, αλλά σε πολλές από αυτές -και στις φάσεις των γκολ φυσικά- οι τρεις στόπερ δεν συντονίστηκαν και δεν αλληλοκάλυψαν ορθά τους χώρους τους, προκαλώντας ασυγχώρητα ρήγματα, τα οποία φυσικά οι αντίπαλοί τους εκμεταλλεύτηκαν.

Το σύστημα των τριών κεντρικών αμυντικών μπορεί να είναι αποδοτικό υπό προϋποθέσεις, όμως την ίδια στιγμή είναι πολύ απαιτητικό ως προς την τακτική και τους αυτοματισμούς που απαιτούνται. Δεν γίνεται να διδαχθεί στους παίκτες εν μία νυκτί, αλλά πρέπει να δουλευτεί σταδιακά στις προπονήσεις και την προετοιμασία.

Καταλυτικό ρόλο σαφώς διαδραμάτισε επίσης και το ότι περισσότερο ο Σισέ και λιγότερο ο Ρέτσος, που προσπάθησε αρκετά, δεν βρέθηκαν σε καλή μέρα στο «Μποζουάρ». Εκεί έκαναν τη διαφορά η πείρα και η κλάση του Μανωλά, ο οποίος είχε ομολογουμένως ορισμένες καθοριστικές επεμβάσεις.

Προφανώς ο Κορμπεράν τα γνωρίζει όλα αυτά και επέλεξε συνειδητά να πάρει ένα τέτοιο ρίσκο, το οποίο βέβαια, αν του έβγαινε, έστω και κατά το ήμισυ, δεδομένων των συνθηκών, θα μιλούσαμε πολύ διαφορετικά σήμερα. Εκ των υστέρων, το πλάνο των τριών στόπερ όχι μόνο δεν βγήκε, αλλά αποτέλεσε μία από τις κύριες αιτίες της ήττας του Ολυμπιακού στην πρεμιέρα του στους ομίλους του UEFA Europa League.