Τι έδειξε ο Κορμπεράν με Χουάνγκ και όχι μόνο...

Τα φώτα δικαίως έχουν πέσει στον Χουάνγκ Ιν-Μπομ για την εμφάνισή του με το «καλημέρα» της παρουσίας του στον Ολυμπιακό. Ο καλός παίκτης δεν θέλει και πολλές προσαρμογές ή μεγάλα διαστήματα για να δείξει ότι είναι καλός παίκτης. Ο Χουάνγκ όσο απλά και όμορφα έπαιξε στην Κύπρο, τόσο απλά και όμορφα απέδειξε αυτό το ποδοσφαιρικό αξίωμα.

Είναι ένας χαφ που έχει τα πάντα. Κλεψίματα, ταχύτητα, κάθετο ποδόσφαιρο, συνεργασίες, πάθος, εξυπνάδα, γρήγορη σκέψη, μπαλιές στο χώρο, φανταστικά τελειώματα. Όπως στο γκολ που άφησε πίσω τον αμυντικό και άλλαξε πόδι για να πλασάρει. Θα τον ξαναδούμε και θα τον απολαύσουμε αυτόν τον ποδοσφαιριστή στην πορεία, με την ικανότητα που έδειξε ότι έχει να κάνει καλύτερους και τους άλλους καλούς παίκτες που έχει στο ρόστερ της η ομάδα. Κι αυτούς που έρχονται ή έλειπαν από το ΓΣΠ.

Όλα ρόδινα βέβαια δεν είναι. Η πρόκριση θα έπρεπε να είχε τελειώσει ήδη. Η ρεβάνς θα έχει απόλυτο φαβορί, αλλά ο Ολυμπιακός έχει φανερή πίεση στο θέμα της νίκης. Έπρεπε να νικήσει στην Κύπρο, μπορούσε όμως στο τέλος και να χάσει. Πάλι με γκολ στις καθυστερήσεις, όπως δέχτηκε στη Χάιφα και στην Μπρατισλάβα. Στην Λευκωσία απλώς δεν μέτρησε γιατί οι Ισπανοί βοηθοί ήταν σα να είχαν VAR στο κεφάλι τους. Σε όλες τις οριακές φάσεις. Απίστευτοι. Και απίστευτο θα ήταν αν ο Ολυμπιακός πάλι μετά το 90' πάθαινε το ίδιο.

Ένας άλλος Ισπανός, ο Κάρλος Κορμπεράν το δούλεψε πολύ το ματς στον πάγκο. Η απόφασή του να επιλέξει τον Χουάνγκ από μόνη της ήταν επιτυχία, από τη στιγμή που ο Μασούρας δεν ήταν διαθέσιμος και έπρεπε να μπει ακόμη ένας χαφ. Που όπως φαίνεται δεν πρόκειται να ξαναβγεί. Και μάλλον θα είναι και το «δεκάρι» που θέλει για βασικό η ομάδα, δίχως να είναι ακριβώς τέτοιο. Από κει και πέρα, ο προπονητής δεν περίμενε ότι στο ξεκίνημα ο Απόλλων θα ήταν τόσο κινητικός και με τον έλεγχο της μπάλας. Το γκολ της ισοφάρισης ήταν σημαντικό, όπως και ο τρόπος που μπήκε ο Ολυμπιακός στην επανάληψη. Καλά μελετημένος. Τα γκολ από τον Ελ Αραμπί δεν μπήκαν, στη φάση που ο Μαροκινός το έδωσε στον Χουάνγκ πάλι δεν μπήκε και τελικά βγήκαν και οι δύο από το γήπεδο. Έκτοτε ο Ολυμπιακός δεν είχε ούτε φάση. Μια σέντρα του Λάζαρ προς τον Χασάν που κόπηκε. Έτερον ουδέν.

Κι όταν έχεις κάνει πέντε φάσεις σε ένα πεντάλεπτο κι έπειτα καμία σε σαράντα λεπτά με τις καθυστερήσεις, κάτι δε λειτούργησε σωστά. Ίσως ο Ελ Αραμπί δεν έπρεπε να βγει μαζί με τον Χουάνγκ, ίσως οι αλλαγές δεν έπρεπε να είναι τέτοιας πίστης από τον προπονητή ότι όλοι όσοι δεν είχαν χρόνο θα έκαναν ό,τι ο Χουάνγκ. ΟK o Χασάν, δεν υπήρχε άλλος φορ. Ο Βρουσάι και ο Ντε Λα Φουέντε ήταν περισσότερο κινήσεις σα να ήθελε ο προπονητής να δείξει ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα να τα αλλάξει όλα. Κάποια στιγμή θα γίνει αυτό, αλλά ίσως δεν βοηθά τόσο απότομα. Ο Μπουχαλάκης που δεν αρέσει σε πολλούς και ειδικά ο Βαλμπουενά που αρέσει σε όλους, ίσως να είχαν κάτι πιο πολύ να δώσουν για να μη μοιάζει ο Ολυμπιακός ικανοποιημένος με την ισοπαλία μέσα στο γήπεδο. Δεν απειλήθηκε όντως. Μόνο μετά το 90'. Αλλά σα να πίστεψε ότι αφού δεν μπαίνει η μπάλα με τίποτα, άσε να μη χάσουμε. Και αυτό δεν ήταν θέμα προπονητή, όσο κυρίως των παικτών.

Ο κόσμος που ήταν εξαιρετικός σε συμπαράσταση στο ΓΣΠ ζητούσε κι άλλο γκολ. Η ατμόσφαιρα θα είναι «λάβα» στη ρεβάνς στο «Καραϊσκάκης». Εκεί όπου ο Ολυμπιακός χρειάζεται να νικήσει για να προκριθεί. Και για να αφήσει πίσω του αυτό το αταίριαστο γι΄αυτή την ομάδα σερί. Ο Χουάνγκ ομόρφυνε το παιχνίδι και το κλίμα, τώρα προπονητής και ποδοσφαιριστές υποχρεούνται να το κάνουν πιο όμορφο με το αποτέλεσμα. Γιατί έτσι - και με την προσθήκη κι άλλων «Χουάνγκ» - η κατάσταση θα επιστρέψει στην κανονικότητα.

Υ.Γ. Και για να μη γκρινιάζουμε μόνο. Είδατε τι έκαναν στην Ευρώπη οι άλλες κυπριακές ομάδες. Και μπράβο τους. Δεν ήταν εύκολο για τον Ολυμπιακό να νικήσει εκτός τον πρωταθλητή Κύπρου. Άλλο αν έπρεπε και μπορούσε, αλλά εύκολο δεν ήταν.