Νίκος Βαμβακούλας: «Yποστήριξα τον Αναστόπουλο στην ανταρσία με τον Νταϊφά»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Απολαυστικός σε αυτά που μου είπε στο «ΦΩΣ», με αφορμή το ένθετο αφιέρωμα στον θρυλικό «μουστάκια» του Ολυμπιακού.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο ένθετο που κυκλοφόρησε στο «ΦΩΣ» στις 11/6/2019

Αληθεύει η ιστορία με τον Περσία που μου είπε ο Λεμονής και γέλαγε;

Ε βέβαια! Πράγματι μόνο οι νέοι και οι ξένοι κοιμόντουσαν στο ίδιο δωμάτιο με μένα! Άκουσε όμως, το έπαιζα υπνοβάτης, δεν ήμουν πραγματικά. Τους δούλευα για να τρομάζουν τα βράδια και να μην θέλει να κοιμάται κανείς μαζί μου, να έχω το δωμάτιο όλο δικό μου! Έλεγα «παιδιά, έχω ένα ελάττωμα», τα είχαν κάνει πάνω τους από το φόβο τους!

Απολαυστικός Αναστόπουλος στο ΦΩΣ: «Ετσι με είχε προσεγγίσει ο Βαρδινογιάννης»

Πες μου κάτι ιδιαίτερο με τον Αναστό.

Δεν μπορούσε τη βροχή, δεν φόραγε ειδικές τάπες ποτέ για τη λάσπη! Πάταγε πολύ γερά ο π..., αλλά δεν την ήθελε τη βροχή. Μην του έλεγες για βροχή. Πολλές φορές πήγαινα και του έλεγα πριν από ματς ότι έχω μια γκόμενα στην ΕΜΥ και μου είπε ότι θα βρέξει. Μόλις πηγαίναμε στο γήπεδο και δεν έβρεχε μου έλεγε «πάλι το βρήκες ρε μ...ί, έχει έναν ήλιο σαν ταψί»! Σαν παίκτης, τι να σου πω, δεν ήταν μόνο γκολτζης, ήταν και «υδραυλικός».

Εσύ σε ποια κλίκα ήσουν;

Μην λες αυτήν τη λέξη. Άλλο παρέα. Δεν μπορούν να ταιριάζουν τα χνώτα όλων. Να σου πω ότι υπήρχαν 7 στους 11 παίκτες μία εποχή που δεν μίλαγαν μεταξύ τους! Αλλά όταν έμπαιναν στο γήπεδο σκίζονταν για την ομάδα.

Ποιο ήταν το μυστικό και παίρνατε τους τίτλους;

Οι προσωπικότητες, δεν θέλαμε να χάνουμε ούτε στο διπλό. Πέφτανε κορμιά Η καλύτερη προπόνηση ήταν το διπλό. Μου έλεγε ο Αναστόπουλος να πάρω κάποιους παίκτες, διάλεγε εκείνος άλλους, και γινόταν σφαγή. Πες στον Αναστόπουλο να χάσει, στον Μητρόπουλο, στον Κουσουλάκη, σε όλους μας. Με τίποτα.

Ο μεγαλύτερος συλλέκτης εμφανίσεων είναι «άρρωστος» με τον Αναστόπουλο

Σε δύσκολες στιγμές τον υποστήριξες τον Αναστόπουλο.

Και τον Μητρόπουλο. Γιατί ήταν παικταράδες και τους χρειαζόμασταν. Όταν έκαναν την ανταρσία εκείνο το καλοκαίρι στον Νταϊφά, έβραζαν τα αποδυτήρια εναντίον τους. Μόνο εγώ και ο Περσίας πήραμε το μέρος τους. Οι άλλοι ζήτησαν να τιμωρηθούν! «Ώπα ρε παιδιά» τους είπα σε μεγάλη συζήτηση που κάναμε οι παίκτες. «Από τον Νταϊφά ζήτησαν λεφτά, όχι από την τσέπη σας. Ας πηγαίνατε κι εσείς να ζητούσατε». Εγώ ήμουν αρχηγός και τους λέω «γιατί μαζευτηκατε εδώ»; Λένε «μας πούλησαν». Και στον Νταϊφά μίλησα.

Για πες μου.

Του είπα «πρόεδρε, όλοι κάνουν λάθη, κι εσύ κι εγώ και τα παιδιά. Εσύ που είσαι πιο μεγάλος και είσαι σαν πατέρας μας, πρέπει να τους καλέσεις να βρεθεί μια λύση. Για το καλό της ομάδας, ο κοντός και ψηλός είναι πολύ καλοί παίκτες». Έτσι τους λέγαμε τότε, ο κοντός και ο ψηλός. Ήταν και με τον Μιλτιάδη ο Νταϊφάς, τον πατέρα του Βαγγέλη.

Μου έκανε εντύπωση που είπες ότι υπήρχε εποχή που οι 7 στους 11 δεν μίλαγαν μεταξύ τους.

Ναι, δεν το ήξερε ο κόσμος αυτό. Μπαίναμε στο γήπεδο και τα ξεχνούσαμε όλα. Τότε δεν υπήρχαν εξασφαλισμένα συμβόλαια όπως σήμερα. Παίζαμε για τον κόσμο, για τον εγωισμό μας και για τα χρήματα των ημερών. Νικούσες; Πληρωνόσουν. Έχανες; Σου έλεγαν «περίμενε». Ήμασταν στο κόκκινο συνέχεια, όχι όπως τώρα που είναι άνετοι γιατί βρέξει-χιονίσει τους εξασφαλίζει το συμβόλαιο. Αγαπούσαμε πολύ αυτό που κάναμε, δεν μπορούσαμε να χάνουμε ούτε στο διπλό. Τέτοιος τύπος ήταν λοιπόν ο Αναστόπουλος.