Απολαυστικός Νίκος Αναστόπουλος στο «ΦΩΣ»: «Ετσι με είχε προσεγγίσει ο Βαρδινογιάννης»

Συνέντευξη στον ΘΕΜΗ ΣΙΝΑΝΟΓΛΟΥ

Μια φορά η Χριστίνα Τσιλιγκίρη γενική γραμματέας του Ολυμπιακού, ήξερε ότι είχα κανονίσει συνέντευξη με μια μεγάλη αθλήτρια του Ολυμπιακού (όνομα δεν θα πω), την πήρε λοιπόν και της είπε: «Πρόσεξε, γιατί αυτός που θα σε πάρει τηλέφωνο έχει έναν τρόπο να σε κάνει να τα πεις όλα χωρίς να το καταλάβεις, και μετά όταν διαβάσεις τη συνέντευξη να μετανιώσεις για αυτά που είπες»! Πράγματι ξεκλειδώνονται πολλοί όταν μιλάνε εδώ.

Εδώ μπορείτε να προμηθευτείτε το ένθετο: Αναστόπουλος - 1980

Με τον Αναστόπουλο έχω κάνει αναρίθμητες συνεντεύξεις. Μια φορά επί μια βδομάδα τον έβγαζα εναλλάξ με τον Κούγια κάθε μέρα όταν είχαν τη μεγάλη κόντρα και τα έχωνε ο ένας στον άλλο, είχε τρελαθεί ο κυρ Θόδωρος. Μία συνέντευξη είχε γράψει ιστορία με τίτλο «το θέμα ήταν γκομενικό»! Δεν θέλω να ξύνω πληγές και να θυμίζω πράγματα τώρα. Έχω κάνει συνέντευξη στο σπίτι του στο Παλαιό Φάληρο, έχω πάει στην Κέρκυρα ταξίδι για πάρτη του, τον έχω δει να μου κάνει πλάκα έχοντας συνεννοηθεί με τους παίκτες του ότι όταν σφυρίξει με τη σφυρίχτρα θα ορμήσουν όλοι πάνω μου! Και το χαρακτηριστικό του: Σχεδόν πάντα με ταλαιπωρεί!

Μια φορά για να μου δικαιολογηθεί μού έλεγε ότι είναι στον οδοντογιατρό και παρίστανε με το στόμα του τον ήχο του τροχού! Ότι και καλά τού τρόχιζε ο οδοντογιατρός ένα δόντι! Αλλά του τα συγχωρούσα γιατί είναι ο Αναστόπουλος.

Τι καινούργιο να πω μαζί του όταν έχουμε πει τόσα πολλά. Και όμως υπήρξαν καινούργια τώρα να διαβάσετε! Λίγα αλλά καλά. Του ζήτησα να πει πράγματα που δεν έχει ξαναπεί. Πάμε λοιπόν σε ιστορίες από τη ζωή του μεγάλου σέντερ φορ του Ολυμπιακού Νίκου Αναστόπουλου. Τον αγαπάμε.

Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο ένθετο που κυκλοφόρησε στο «ΦΩΣ» στις 11/6/2019

Πες μου μια ιστορία που δεν μου έχεις ξαναπεί.

Βασίλης Κωνσταντίνου γκολκίπερ στον Παναθηναϊκό πολλά χρόνια και φίλος μου. Μέσα στο γήπεδο σκοτωνόμασταν. Αυτός κουβάλαγε το βάρος μιας πολύ μεγάλης ομάδας τότε, τον Παναθηναϊκό, και εγώ κουβαλούσα το βάρος μιας πολύ μεγάλης ομάδας, τον Ολυμπιακό. Εγώ ήθελα να του βάλω γκολ λυσσασμένα, και εκείνος ήθελε να με σταματήσει.

Πες μου μια ιστορία με εσάς τους δύο.

Θα σου πω δύο!

Πάμε.

Παίζαμε με τη Σοβιετική Ένωση για να προκριθούμε στο EURO του '80, τότε με το γκολ του Τάκη Νικολούδη. Έχουμε πάει με την αποστολή της Εθνικής και κοιμόμαστε επί μια βδομάδα στο «Σεμίραμις» το ξενοδοχείο. Εγώ είμαι δωμάτιο με τον Κωνσταντίνου. Παραμονή του ματς λέει ο Παναγούλιας να πάμε για ύπνο νωρίς. Πάμε λοιπόν στα δωμάτιά μας στις 10.00 το βράδυ.

Γελάω από τώρα.

Στις 12.00 τα μεσάνυχτα έβλεπα τηλεόραση και σηκώνεται ο Βασίλης, κάνει μπάνιο και λέει «φεύγω»! Του λέω «πού πας ρε μαλάκα»; Μου λέει «πάω να τη βρω»! Αυτός στις 12.00 το βράδυ ξύπναγε! Έρχεται στις 6.00 το πρωί και μου φέρνει εφημερίδες! Και όμως ο π... ήταν ο καλύτερος παίκτης του γηπέδου.

Πες μου τώρα και τη δεύτερη ιστορία.

Οι παλιοί θυμούνται ένα αξέχαστο ματς με τον Παναθηναϊκό στο Καραϊσκάκη, επαναληπτικός Κυπέλλου. Στο πρώτο ματς είχαμε χάσει στη Λεωφόρο 1-0. Στη ρεβάνς δύσκολο το ματς, βάζουμε γκολ και πάμε στην παράταση. Κάνω χατ-τρικ και προκρινόμαστε με 4-0! Χατ-τρικ στην παράταση! Επί του αιώνιου αντιπάλου. Το έχεις ξαναδεί;

Το θυμάμαι το ματς, ήταν έπος. Πες μου όμως την άγνωστη ιστορία.

Δεν υπήρχαν κινητά τότε. Την ίδια μέρα, ώρες πριν αρχίσει το ματς, παίρνω τηλέφωνο στο ξενοδοχείο στη Βαρυμπόμπη που είχε καταλύσει η αποστολή του Παναθηναϊκού. Ζητάω στη ρεσεψιόν τον κ. Κωνσταντίνου. Με ρωτάει η τηλεφωνήτρια «ποιος τον ζητεί, έχουμε εντολή να μην συνδέουμε τις τηλεφωνικές γραμμές με τα δωμάτια των παικτών». Της λέω «είμαι ο αδερφός του ο Γιώργος».

Για πες.

Με συνδέει αυτή και ακούω στο τηλέφωνο τον Κωνσταντίνου να λέει «ναι, ποιος είναι»; Του λέω «είμαι αυτός που θα σε γ... το απόγευμα»! Μου λέει «εσύ είσαι ρε μου...άκι»; Και του βάζω 3 γκολ την ίδια μέρα και τους αποκλείουμε!

Άλλη ιστορία τώρα. Σε έχω πάρει τώρα τηλέφωνο την επόμενη μέρα από τις ιστορίες που μου είπες με τον Κωνσταντίνου, διότι τρέχεις με μετακόμιση. Ο Βαρδινογιάννης ήθελε ποτέ να σε πάρει στον Παναθηναϊκό;

Ναι, ήθελε!

Ο Βαρδινογιάννης λες και ήταν Ολυμπιακός, είχε καψούρα με τους παίκτες του Ολυμπιακού. Πήρε από εκείνη την ομάδα Γαλάκο, Κυράστα, Σαργκάνη, Βαμβακούλα, αργότερα πήρε και τον Αποστολάκη. Ο Κουσουλάκης μου είπε ότι μέσω του Κυράστα ήθελε να πάρει και εκείνον! Εσένα πώς σε προσέγγισε;

Με είχε προσεγγίσει μέσω του συχωρεμένου Αχιλλέα Μπουντουβή.

Αυτό δεν μου το έχεις ξαναπεί. Τι ήταν ο Μπουντουβής;

Κολλητός του Βαρδινογιάννη. Ήταν ο άνθρωπός του. Και ζει ο Βαρδινογιάννης, ξέρει. Έληγε η πενταετία μου τότε στον Ολυμπιακό.

Το είπες στον Νταϊφά;

Αφού ήθελα να μείνω στον Ολυμπιακό, τι να του πω, τρίχες; Εδώ έκανα πόλεμο για να έρθω στον Ολυμπιακό, είχα βγει στον Φύριο στο ΦΩΣ και είχα δηλώσει ότι αν δεν με δώσει ο Πανιώνιος στον Ολυμπιακό θα κόψω το ποδόσφαιρο!

Πραγματικά δεν πούλησες την ομάδα.

Όχι την ομάδα. Τη φανέλα! Δεν πούλησα τη φανέλα. Η ΘΥΡΑ 7 για αυτό το λόγο με τίμησε, μόνο εμένα είχε τιμήσει. Όχι επειδή ήμουν καλός παίκτης. Το αν ήμουν καλός παίκτης το ξέρω εγώ. Πάρε με αύριο να σου πω κι άλλα.

Τι συνέντευξη είναι αυτή; Κάθε μέρα και από λίγο;

Τρώω έξω τώρα, είναι αργά το βράδυ!

Πες μου κάτι, έξτρα προπόνηση έκανες για να φτάσεις στο επίπεδο που έφτασες;

Πάντα! Τον προσωπικό γυμναστή εγώ τον καθιέρωσα! Ας ακούγεται εγωιστικό.

Πες μου γι' αυτό.

Είχα γυμναστή προσωπικό που ήταν πρωταθλητής στον μαραθώνιο, τον Τάκη Παπακωνσταντίνου. Και ένα διάστημα είχα προπονητή προσωπικό τον Βασίλη τον Παπαδημητρίου, πρωταθλητή επίσης. Και μετά τον Στράτο Βασιλείου, πρωταθλητή στα εμπόδια.

Και τους πλήρωνες από την τσέπη σου.

Ε βέβαια, από ποιου τσέπη τους πλήρωνα, από του προέδρου; Πάρε με αύριο για τρίτη δόση.

Ρε τι τραβάμε. Κοίτα, αν με στήσεις θα το γράψω δημόσια ότι η συνέντευξη διακόπηκε εξ αιτίας σου.

Σε έστησα ποτέ;

Επόμενο πρωί τώρα, κι άλλη δόση. Έκλαψες ποτέ για τον Ολυμπιακό;

Δεν κλαίω εύκολα. Η μεγαλύτερη συγκίνηση ήταν με την τραγωδία της ΘΥΡΑΣ 7 που όπως σου είχα πει υπήρχε κι ένας φίλος μου μέσα στα θύματα, μαζί με την κοπέλα του σκοτώθηκαν κι οι δύο.

Κεφάλαιο Γεροθόδωρος. Σε ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό πιάνει ο φωτογραφικός φακός τον παίκτη του ΠΑΟ να σου βάζει δάχτυλο πίσω. Και γίνεται χαμός στις εφημερίδες. Τι έγινε τότε; Και τι έκανες μετά;

Με τον Γεροθόδωρο ήμασταν φίλοι από την εποχή που παίζαμε μαζί στην Εθνική Νέων.

Γιατί το έκανε αυτό;

Για να μου σπάσει τα νεύρα και να αποβληθώ! Εκείνες τις εποχές χρησιμοποιούσαν όλα τα μέσα γιατί αλλιώς δεν πιανόμουν. Έλεγαν οι προπονητές «θα τον ακολουθείτε ακόμα και στην τουαλέτα όταν πάει να κατουρήσει». Ήταν πιο άγριο το ποδόσφαιρο.

Τι σου έκαναν;

Έφτυναν, χτύπαγαν, έβριζαν σπίτια, έβριζαν μάνα, οικογένεια, απειλούσαν.

Δεν έτρωγες αποβολές όμως.

Κρατούσα την ψυχραιμία μου και μίλαγα στο γήπεδο με τα γκολ μου. Ήμουν αφοσιωμένος. Μου είπες ότι μίλησες με τον Καψή. Αυτός ήταν καλό παιδί. Πάρε με αργότερα πάλι γιατί πάω στην εκκλησία να πάρω αγιασμό!

Συνέντευξη με δόσεις δεν έχουμε ξανακάνει. Με δουλεύεις ότι πας στην εκκλησία να πάρεις αγιασμό;

Όχι.

Μου είπαν ότι ως ποδοσφαιριστής έκανες καλή ζωή, δεν κάπνιζες, και κοιμόσουν νωρίς.

Απαραίτητα.

Τι ώρα;

11.00 το βράδυ, το πολύ 12.00 είχα κοιμηθεί.

Εμεινες ποτέ άγρυπνος από άγχος πριν από ματς;

Όχι. Στους κρίσιμους αγώνες υπήρχε άγχος, αλλά κοιμόμουν σαν πουλάκι.

Υπήρξε ποτέ φανατική θαυμάστρια και οπαδός να σε κυνηγάει;

Δεν θυμάμαι...

Άσε που δεν θυμάσαι. Φανατική οπαδό του ΠΑΟ είχες ποτέ γκομενα;

Όχι.

Πέρασαν δυο ώρες και σε ξαναπαίρνω τελευταία φορά. Πήρες αγιασμό;

Πήρα.

Σε στεναχωρεί ο διαιτητής Αναστόπουλος στο μπάσκετ; Νιώθεις ότι σου χαλάει το όνομα;

Το ξευτιλίζει το όνομα! Μόχθησα χρόνια να φτιάξω αυτό το όνομα, όποιος το άκουγε σκεφτόταν Ολυμπιακός και γκολ. Γενιές. Και έχεις τώρα ενα διαιτητή μπάσκετ με αυτό το όνομα να τον σκυλοβρίζουν οι Ολυμπιακοί. Και βέβαια στεναχωριέμαι. Κάτσε να σου στείλω κάτι στο κινητό.

Μου έστειλες φωτογραφία κολάζ του διαιτητή μπάσκετ με τη διαιτητική στολή και πρόσωπο δικό σου!

Ο Ελληνιάδης μου την έστειλε! Για να με πικάρει. Πραγματικά με στεναχωρεί αυτή η κατάσταση, μου χαλάει το όνομα. Πάρε με αύριο για τα τελευταία!

Επόμενη μέρα τώρα, πες μου!

Έχουμε πάει με την Εθνική στο Ρότερνταμ να παίξουμε με την Ολλανδία. Εκεί έγιναν δύο σκηνικά που είναι σόου, τα ξέρουν οι παίκτες. Είμαστε τριάδες στα δωμάτια. Είμαι εγώ, ο Τάσος Μητρόπουλος, ο Κωφίδης και ο Βαμβακούλας, τέσσερις, για να κάνουμε πλάκα. Στο άλλο δωμάτιο είναι ο Μανίκας, ο Μπονόβας και ο Λάκης Παπαϊωάννου. Τότε ήταν μια τηλεοπτική εκπομπή στα ντουζένια της που την έβλεπε όλη η Ελλάδα. «Τρεις στον αέρα» λεγόταν.

Τη θυμάμαι.

Παίρνω τηλέφωνο στο άλλο δωμάτιο, αλλάζω τη φωνή μου, το σηκώνει ο Μανίκας και λέω «γεια σας, είμαι ο Νάσος Αθανασίου από Αθήνα». Ενθουσιάζεται ο Μανίκας «γεια σας κύριε Αθανασίου»! Του λέω «οι πληροφορίες λένε ότι έχετε προβάδισμα για να παίξετε εσείς στο τέρμα αντί του Θεολόγη Παπαδόπουλου». Μου λέει ο Μανίκας «ναι, είμαι σε πολύ καλή κατάσταση, αν δεν βρέξει είπε ο προπονητής θα παίξω εγώ, αν βρέξει θα παίξει ο Παπαδόπουλος»! Από τα γέλια που με έπιαναν έκλεινα το τηλέφωνο για να μην με καταλάβουν και ξαναέπαιρνα. Στο δωμάτιο γινόταν της π... με τον Τάσο και τον Βαμβακουλα.

Δεν σε κατάλαβαν;

Όχι. Λέω «ποιος άλλος είναι εκεί Αντώνη»; Μου λέει «ο Μπονόβας». Ζητάω να μιλήσω και με τον Μπονόβα (γελάει). Έρχεται ο Μπονόβας στο τηλέφωνο και μου λέει «γεια σας κύριε Αθανασίου, τι καιρό έχει αυτού»; Τα γιαννιώτικα! «Αυτού». Του λέω «στην Αθήνα έχει ήλιο, εκεί τι γίνεται»; Μου λέει «βρέχει». Ρωτάω ποιος άλλος είναι στο δωμάτιο, μου δίνει και τον Παπαϊωάννου. Μιλάω και με τον Λάκη, στο τέλος του λέω «άντε γ... ρε παλιόπ...» και καταλαβαίνεις τι έγινε στο ξενοδοχείο μετά, τι δούλεμα έτρωγαν. Αλλά το ματς αυτό έχει κι άλλη ιστορία.

Πες τη μου.

Η Ολλανδία έχει παικταράδες, Φαν Μπάστεν, Γκούλιτ, Κούμαν. Προηγούμαστε 0-1 με γκολ του Σαραβάκου από μπαλιά του Τάσαρου. Και μετά αρχίζει ένα σφυροκόπημα άνευ προηγούμενου. Κάτι βολίδες ο Κούμαν, ο Γκούλιτ, ο Θεολόγης Παπαδόπουλος είχε ένα συνήθειο να φτύνει όταν ερχόταν η μπάλα για να την... κάνει να βγει έξω! Βομβαρδισμός γινόταν και ο φουκαράς ο Μίλτος Παπαποστόλου στον πάγκο κάπνιζε το ένα τσιγάρο μετά το άλλο. Στο τέλος μας ισοφαρίζουν και λέει ο Μίλτος «πάει, χάσαμε 2-1». Του λένε από δίπλα «κύριε Μίλτο 1-1 είναι το σκορ»! Ο άνθρωπος με τόσες ευκαιρίες που έκαναν είχε χάσει το λογαριασμό!