Ο Άλκης και ο Τόσκο

Η δολοφονία του Άλκη Καμπανού στην καρδιά της Θεσσαλονίκης αποτέλεσε τον τελευταίο  κρίκο σε μια ατελείωτη αλυσίδα οπαδικής βίας, οι ρίζες της οποίας χάνονται πολλές δεκαετίες πίσω.

Ο Άλκης και ο Τόσκο

Υλικές ζημιές, ξυλοδαρμοί, σοβαροί και σοβαρότεροι τραυματισμοί και -πιο συχνά από ό,τι θα πίστευε κανείς- φόνοι. Αν μπει κανείς στον κόπο να διαβάσει τις ειδήσεις (που συνήθως περνούν στα ψιλά) για ενέδρες, μολότοφ και μαχαιρώματα κάθε τρεις και λίγο, θα συνειδητοποιήσει με τρόμο πως είμαστε μάλλον «τυχεροί». Φυσιολογικά οι νεκροί θα έπρεπε να είναι πολλοί περισσότεροι. Οι ευθύνες, πολλές. Της πολιτείας, των συνδέσμων, των διοικήσεων, των ΜΜΕ. Το πρόβλημα εξαιρετικά δυσεπίλυτο.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, προστέθηκε και μια τουλάχιστον επικίνδυνη «ανάγνωση»: Μόλις έγινε γνωστό πως ο δράστης (πιο σωστά, ένας από τους δράστες) ήταν Αλβανός άρχισε να αναπτύσσεται το γνωστό αφήγημα για τους «κακούς αλλοδαπούς που σκοτώνουν τα παιδιά μας».

Σύμφωνα με τους διαφόρους «Εγώ δεν είμαι ρατσιστής, αλλά...», οι ντόπιοι οπαδοί συνήθιζαν να πολεμούν ο ένας τον άλλον με μπουγελόφατσες και νεροπίστολα μέχρι που κατέφτασαν hardcore χουλιγκάνια από τα Τίρανα, το Βουκουρέστι και το Κισινάου και ακολούθησε η σφαγή του Δράμαλη.

Πέρα από το γεγονός ότι ο εν λόγω μαχαιροβγάλτης (έχει εμπλακεί σε πολλές άλλες αντίστοιχες επιθέσεις, αλλά για ακατανόητους λόγους κυκλοφορούσε ελεύθερος και ωραίος) έχει γεννηθεί στην Ελλάδα και δεν σκότωσε τον Καμπανό επειδή ο τελευταίος υποστήριζε τη Βλάζνια ή τη Φλαμουρτάρι, αλλά τον ελληνικότατο Άρη Θεσσαλονίκης, θα αναφέρω ένα όνομα: Τόσκο Μποζατζίσκι. Ένα νεαρό παιδί από τη Βουλγαρία, οπαδός της Μπότεφ Πλόβντιβ (αδελφοποιημένο σωματείο με τον Άρη) που βρέθηκε πριν από δύο χρόνια στη Συμπρωτεύουσα για να παρακολουθήσει το παραδοσιακό ντέρμπι της πόλης. Μετά τον αγώνα ξυλοκοπήθηκε άγρια από (Έλληνες) χούλιγκαν του ΠΑΟΚ και άφησε την τελευταία του πνοή όταν παρασύρθηκε από αυτοκίνητο το οποίο έριξε πάνω του εσκεμμένα (όπως έκρινε το δικαστήριο) γυναίκα οπαδός του Δικεφάλου.

Ο Τόσκο και ο Άλκης γεννήθηκαν σε διαφορετικές χώρες. Δεν έχει σημασία αυτό. Αν είχαν ποτέ γνωριστεί, θα τους ένωνε η αγάπη για την ίδια ομάδα. Η οπαδική βία μετράει ήδη αρκετά θύματα στη χώρα μας. Ο ρατσισμός, επίσης. Αν τα ανακατέψουμε, το μείγμα θα είναι (ακόμα πιο) θανατηφόρο.