Το λέει, το εννοεί και το δείχνει ο Μαρτίνς για τα συστήματα του Ολυμπιακού
Ο Πέδρο Μαρτίνς έχει δηλώσει επανειλημμένως ότι ο Ολυμπιακός μπορεί και δουλεύει σε διάφορους σχηματισμούς ώστε να είναι πανέτοιμος για κάθε περίσταση. Στα Γιάννινα ήταν απλώς η απόδειξη, με τα τέσσερα διαφορετικά συστήματα.
Έχει ερωτηθεί ουκ ολίγες φορές ο Πέδρο Μαρτίνς σχετικά με τα συστήματα που έχει στο μυαλό του για τον Ολυμπιακό και ειδικά οι ερωτήσεις γίνονται όταν κάποιο από αυτά δεν δείχνει να «τραβάει», όπως για παράδειγμα το περσινό πείραμα με τους τρεις στόπερ ή το φετινό με τους δύο φορ. Με τις αναλύσεις και την κριτική συνήθως μετά από αρνητικά αποτελέσματα, όπως συνέβη στον τελικό του Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ ή φέτος στις δύο «λευκές» ισοπαλίες με Ατρόμητο και Παναθηναϊκό.
Ο προπονητής του Ολυμπιακού που στο μεγαλύτερο μέρος της θητείας του στην ελληνική ομάδα έχει προτιμήσει το 4-2-3-1 και το 4-3-3, απαντά με τον ίδιο τρόπο. Ότι η ομάδα του πρέπει να έχει δουλέψει καλά και να είναι απολύτως προετοιμασμένη να εφαρμόσει αναλόγως με τον αντίπαλο, τη ροή του αγώνα ή τις δικές της ανάγκες και συνθήκες σε κάθε περίοδο όλους τους σχηματισμούς. Κι αυτό γίνεται στον Ρέντη, όχι φυσικά μόνο φέτος αλλά σε ολόκληρη τη διάρκεια αυτής της θητείας. Κι είναι απολύτως λογικό σε ένα τόσο μεγάλο διάστημα (πλέον στην τέταρτη σεζόν με τον ίδιο προπονητή), η ομάδα του Ολυμπιακού να έχει επεξεργαστεί και μάθει να παίζει με όλα τα συστήματα.
Έχει ξαναγίνει κι άλλες φορές στο παρελθόν, αλλά στο πρόσφατο παιχνίδι στα Γιάννενα με τον ΠΑΣ είδαμε ξανά από τον Μαρτίνς να αλλάζει στη διάρκεια της αναμέτρησης το αρχικό 4-2-3-1 σε 4-3-3 (παρόλο που νικούσε, διότι όπως παραδέχτηκε μετά το ματς ήταν μια λάθος επιλογή), να το κάνει 4-4-2 με την ισοφάριση του ΠΑΣ και 3-4-3 στο τέλος με την είσοδο του Αβραάμ όταν ο Ελ Αραμπί έβαλε το δεύτερο και εν τέλει νικητήριο γκολ.
Έχει πέραν των άλλων και αυτή την πολυτέλεια ο Ολυμπιακός. Να μπορεί με το ρόστερ του και το βάθος του, αλλά κυρίως με το χρόνο που υπήρξε σε προετοιμασίες ή προπονήσεις υπό την ίδια τεχνική ηγεσία, να παίζει ό,τι χρειαστεί. Κι ό,τι κρίνεται πως πρέπει να γίνει ανά πάσα στιγμή ενός αγώνα. Αν είναι λάθος επιλογή στη συγκεκριμένη στιγμή ή όχι, στο συγκεκριμένο παιχνίδι ή στην κάθε εποχή, αυτό είναι κάτι διαφορετικό. Η ουσία δεν αλλάζει, ο Ολυμπιακός δουλεύει εδώ και καιρό σε κλασικά μοτίβα, σε προτιμήσεις του κόουτς, αλλά και σε δυνατότητες κάθε παραλλαγής. Είναι ένα εξτρά πλεονέκτημα για την κορυφαία ελληνική ομάδα...
