Με θέα το «αύριο»

Πού θα μπορούσε να φτάσει ο σύλλογος του Πειραιά, αποκλείοντας και τη δεύτερη ομάδα της Πρέμιερ η οποία βρέθηκε στον δρόμο του, δεν μπορεί κανείς να ξέρει.

Υπήρχε μια κρυφή ελπίδα πως με την απόδοσή του στα περισσότερα ευρωπαϊκά παιχνίδια ήταν ικανός, και μάλιστα στις ειδικές συνθήκες του φάιναλ 8 λόγω κορονοϊού, να διεκδικήσει το όνειρο. Δεν συνέβη φέτος, αλλά είναι πολύ πιθανόν να συμβεί τα αμέσως επόμενα χρόνια, αρκεί ο Ολυμπιακός να συνεχίσει να δουλεύει συστηματικά για την επίτευξη των στόχων του.

Έτσι κι αλλιώς οι «ερυθρόλευκοι» είναι απόλυτα κερδισμένοι από τη χρονιά, στην οποία απομένει ένας τελικός Κυπέλλου για να κλείσει. Με την ηγεμονική παρουσία τους στα ελληνικά γήπεδα προσπέρασαν τον «Δικέφαλο του Βορρά» και κατέκτησαν άνετα το πρωτάθλημα ύστερα από δύο χρόνια. Κυρίως όμως απέδειξαν ότι δεν έχουν αντίπαλο στα ελληνικά γήπεδα.

Αν συγκρίνουμε αυτή την ομάδα που έπαιξε στα ίσα τους άσους της Γουλβς μέσα στο σπίτι τους με το προπέρσινο συνονθύλευμα, θα διαπιστώσουμε ότι ο Ολυμπιακός επέστρεψε γρήγορα στην τροχιά που θέλει να βρίσκεται. Και το κατάφερε χωρίς τα δυσθεώρητα μπάτζετ άλλων ευρωπαϊκών συλλόγων, διατηρώντας σταθερά έναν κορμό από φιλότιμους και ταλαντούχους παίκτες, με την καθοδήγηση ενός, αν μη τι άλλο, σοβαρού και οραματιστή προπονητή, όπως είναι ο Πέδρο Μαρτίνς. Μέσα σε δύο χρόνια ο πειραϊκός σύλλογος έκανε πολλά βήματα μπροστά χωρίς θόρυβο και τυμπανοκρουσίες και τώρα απολαμβάνει τους καρπούς της δουλειάς του.

Ο Ολυμπιακός δεν πρέπει να σταθεί περισσότερο ούτε στην προφανή γκίνια ούτε στις διαιτητικές αυθαιρεσίες. Όταν πασχίζεις να κάνεις την υπέρβαση αυτά είναι λίγο-πολύ αναμενόμενα. Θα πρέπει να συνεχίσει από αυτό το σημείο έτσι ώστε κάποια στιγμή ο αποκλεισμός της όποιας Γουλβς να μη φαντάζει υπέρβαση. Ζούμε δυστυχώς τη νέα εποχή του ποδοσφαίρου με ομάδες δύο ταχυτήτων, η ψαλίδα έχει ανοίξει ακόμα περισσότερο, ο βασιλιάς των σπορ δεν θυμίζει με τίποτε περασμένες δεκαετίες, όπου μια ομάδα από την Ψωροκώσταινα θα μπορούσε να κάνει ζημιά στους πρωτοκλασάτους ευρωπαϊκούς συλλόγους.

Πέρα από τις ομάδες που αποδίδουν διαστημικό ποδόσφαιρο, υπάρχουν ευρωπαϊκές φανέλες που τρομάζουν τους εκπροσώπους αδύναμων ποδοσφαιρικά χωρών, όπως η Ελλάδα. Ο Ολυμπιακός απέδειξε ότι έχει κλείσει σε μεγάλο βαθμό αυτή την ψαλίδα και συνεχώς βελτιώνεται. Δεν είναι πια ο Δαβίδ που πρέπει να αγωνιστεί με ηρωικό τρόπο για να νικήσει ούτε ο μικρός της υπόθεσης που θα τον αδικήσουν τα «κοράκια» της Ευρώπης. Είναι μια ομάδα που φιλοδοξεί να πρωταγωνιστήσει με σταθερό αγωνιστικό κορμό και αμετάβλητη διοικητική και τεχνική ηγεσία, με συνετή χρήση των αγοραπωλησιών, με νηφαλιότητα και ψυχραιμία ακόμα και στις κακές στιγμές, οι οποίες αναμφίβολα θα έρθουν.

Κοντολογίς, ύστερα από συνεχείς αγωνιστικές υποχρεώσεις 15 μηνών η ομάδα μόνο κερδισμένη βγήκε σε επίπεδο τίτλων και διακρίσεων. Τα καλύτερα έρχονται…