Σονάτα για πιάνο αρ.3 του Σοπέν - Η ποίηση της δεξιοτεχνίας

Όλοι γνωρίζουν ότι τα έργα του Σοπέν είναι απαιτητικά. Αυτός ο συνδυασμός δεξιοτεχνίας και αφηγηματικής ευαισθησίας που επιτυγχάνει ο συνθέτης δεν μπορούν να αποδοθούν παρά μόνο από τους πιο χαρισματικούς μουσικούς.

Η σονάτα αρ.3 op.58, τρίτη και τελευταία του συνθέτη είναι αφιερωμένη στην Κοντέσα Εμίλ ντε Περτουί. Γραμμένη σε Σι ελάσσονα, όταν πια κανείς δεν έγραφε σε αυτή την τονικότητα, απηχεί στην ιδιόρρυθμη δεξιοτεχνία του συνθέτη ο οποίος δεν είχε κανένα πρόβλημα με την ταχύτητα ή την δακτυλοθεσία.

Η σονάτα αρ.3 ξεκινώντας με μια απίθανη φράση, αιχμαλωτίζει από την πρώτη νότα τον ακροατή, σε ένα μελωδικό ιστό γεμάτο ανατροπές. Υπάρχει μια σπάνια ισορροπία στην πυκνότητα των φράσεων και στο αφηγηματικό κάδρο του μουσικού κειμένου με μετατροπίες που δεν λύνουν απλά τα ζητήματα αρμονίας που τίθενται σε κάθε σύνθεση αλλά λειτουργούν ανακουφιστικά στην ένταση η οποία προκαλείται στην ψυχή του ακροατή από όλο αυτό το πανδαιμόνιο της αχαλίνωτης φρασεολογίας.

Η Μάρτα Άργκεριχ στο παρακάτω βίντεο προσφέρει μια απολαυστική εκδοχή ενός πραγματικά δύστροπου έργου που ωστόσο αποζημιώνει τόσο τον εκτελεστή όσο και το κοινό του. Γραμμένη σε τέσσερα μέρη Allegro maestoso, 4/4, Scherzo: Molto vivace σε Μι ύφεση μείζονα, Largo σε Σι μείζονα και Finale: Presto non tanto, είναι η μόνη από τις τρεις σονάτες, αυτή είναι η μόνη που καταλήγει σε μείζονα οπλισμό.