Ουδέν κακόν αμιγές καλού

Άχαρη το δίχως άλλο για τους αθλητικούς συντάκτες η πρωτοφανής αυτή περίοδος που ζούμε. Ανύπαρκτη αγωνιστική δραστηριότητα στα ερμητικά κλειστά γήπεδα, ρεπορτάζ που βγαίνουν καθημερινά με… αίμα και ιδρώτα λόγω της «νεκρής» αθλητικής επικαιρότητας, ελάχιστο το ενδιαφέρον του κόσμου. Και με τι μυαλό, εδώ που τα λέμε, να ασχοληθεί κάποιος με τα αθλητικά, με όλα αυτά που ακούει να συμβαίνουν γύρω του και τον κρατούν «αιχμάλωτο» στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού του; Αν δεν παραβιάζει ασφαλώς τα μέτρα απαγόρευσης κυκλοφορίας από εγωιστική ξεροκεφαλιά…

Διότι ο αθλητισμός, όταν δεν απευθύνεται στην ατομική φυσική άσκηση καθενός αλλά έχει να κάνει με την απλή παρακολούθηση των γεγονότων υπό την ιδιότητα του φιλάθλου, αποτελεί εξαιρετικά σημαντικό μεν, δευτερεύον δε πεδίο δράσης της κοινωνικής ζωής. Θέλουμε δεν θέλουμε, αυτή είναι η αλήθεια.

Όπως επίσης είναι αλήθεια ότι ακόμα και στις πιο απελπιστικές καταστάσεις που μπορεί να βιώσει ο άνθρωπος βρίσκει εφαρμογή το σοφό ρητό «ουδέν κακόν αμιγές καλού». Και ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι οι καθημερινές εικόνες που αντικρίζουμε, αν δεν είναι μαύρες, είναι σίγουρα πρωτόγνωρες; Και απολύτως ασυνήθιστες ειδικά για τις καλομαθημένες γενιές από τη Μεταπολίτευση κι έπειτα; Με ουρές αναμονής έξω από σούπερ μάρκετ, φαρμακεία και τράπεζες, με κλειστά όλα τα εμπορικά καταστήματα και τους χώρους ψυχαγωγίας, με έρημους δρόμους και ανθρώπους να κυκλοφορούν με μάσκες και γάντια… Σαν σκηνές τρόμου από ταινία επιστημονικής φαντασίας. Μόνο που είναι πραγματικότητα…

Θα χρειαστεί πολλή υπομονή για να ξεπεράσουμε τη μάστιγα που έχει ενσκήψει σε όλη την υφήλιο. Ταυτόχρονα και ψυχραιμία όσο το δυνατόν, διότι η παρατεταμένη κλεισούρα είναι φυσιολογικό να τσιτώνει και τα νεύρα. Όσο και αν υπάρχουν δεκάδες πράγματα να κάνεις εντός σπιτιού για να σκοτώσεις δημιουργικά ή απλά… χαζά την ώρα σου, η παρατεινόμενη απομόνωση θα επιφέρει κάποια στιγμή ψυχολογική κούραση. Και τότε αρχίζουν τα (πιο) δύσκολα…

Εντάξει, για (κοινό) καλό το μάντρωμα στο σπίτι, αλλά δεν παύει να θυμίζει φυλακή, όπως παρατήρησε εύστοχα στην πρόσφατη συνέντευξή του στο «ΦΩΣ» ο Τζορντάνο Μπότσα. Βεβαίως ο Ιταλός χορευτής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής πρόσθεσε αμέσως μετά ότι αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά στις βόμβες που μπορεί να πέφτουν έξω από το σπίτι σου σε περίπτωση πολέμου. Άδικο έχει;
Κλείνουμε αιτιολογώντας τη ρήση ότι σε οποιαδήποτε δυσάρεστη περίσταση μπορεί να προκύψει κάτι θετικό. Δύο παραδείγματα θα δικαιώσουν το κίνητρο της παραπάνω αναφοράς μας.

Περίπτωση 1: Διάρκεια διαδρομής από Κερατσίνι σε Νέο Ψυχικό μόλις 22 λεπτά! Και ακόμα γρηγορότερη κατά δύο λεπτά η αντίστροφη πορεία! Με ταχύτητες που θα ζήλευε και ο… Λιούις Χάμιλτον. Πιστέψτε το, δεν είναι ψέμα! Πότε θα το ξαναζήσουμε άλλωστε αυτό;

Περίπτωση 2: Εδέησε το υπουργείο Ανάπτυξης να προβεί σε ελέγχους στα πρατήρια εμπορίας καυσίμων για κρούσματα κερδοσκοπίας. Σε συνδυασμό με τη μεγάλη πτώση της ζήτησης λόγω περιορισμού των μετακινήσεων, η τιμή της αμόλυβδης βενζίνης έπεσε στα χαμηλότερα επίπεδα της τελευταίας τουλάχιστον δεκαετίας! Με λίγο ψάξιμο, μπορεί κανείς να φουλάρει το ρεζερβουάρ του με… 40-50 ευρώ. Μιλάμε για μεγαλεία!

Πρώτοι μάγκες αυτοί οι αρχαίοι ημών πρόγονοι…