Αυτούς τους ήρωες θαυμάζουμε

Είναι στιγμές όπως η χθεσινή που αντιλαμβάνεσαι το μεγαλείο του αθλητισμού και τη σημασία του στη διαμόρφωση χαρακτήρων. Από εκεί θα ξεκινήσουμε την αναφορά μας στην επιτυχία της εθνικής ομάδας πόλο ανδρών και της πρόκρισης επί της Ουγγαρίας. Αυτά τα παιδιά κρατούν στα χέρια τους ένα ολυμπιακό μετάλλιο και απομένει να μάθουν τι χρώμα θα έχει.

Η επιτυχία τους είναι μοναδική, ιστορική, αξεπέραστη, αλλά ο χαρακτήρας και το ήθος που έδειξαν όλοι με τις δηλώσεις τους είναι αυτά που πρέπει να μαθαίνουμε στα παιδιά μας. Οι πολίστες ζούσαν για αυτήν τη μεγάλη στιγμή. Δούλευαν για αυτήν την ημέρα και γίνονται οι πρώτοι Έλληνες πολίστες που θα πάρουν ολυμπιακό μετάλλιο έχοντας ταπεινώσει τη μεγάλη Ουγγαρία. Όλο αυτό το πέτυχαν απέναντι σε έναν τεράστιο αντίπαλο και η νίκη τους παίρνει ακόμα μεγαλύτερη αξία.

Σκεφτείτε πώς ένιωθαν αυτά τα παιδιά εκείνη τη στιγμή. Μπείτε στη θέση τους και πάρτε λίγη από τη χαρά τους και την περηφάνια τους. Κι όμως, κατάφεραν λίγα λεπτά μετά το τέλος να μπορέσουν να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους. Πάτησαν φρένο στους πανηγυρισμούς τους, όσο κι αν είχαν ανάγκη να ξεσπάσουν και να ουρλιάξουν από χαρά. Το μυαλό τους γύρισε στην πατρίδα τους που δοκιμάζεται, στους συμπατριώτες τους που παλεύουν να σώσουν τις περιουσίες τους. Έφτασαν στο σημείο μέχρι και να ζητήσουν συγγνώμη για τους πανηγυρισμούς. Μεγαλείο ψυχής και αθλητών θα το χαρακτηρίζαμε όλο αυτό και παράδειγμα προς μίμηση για τις νέες γενιές, μήπως και αλλάξει η μοίρα αυτού του τόπου.

Αυτά τα παιδιά κατάφεραν να «πνίξουν» μέσα τους τα συναισθήματα που τους προκάλεσε η μεγάλη πρόκριση επί της Ουγγαρίας, γιατί η ψυχή τους πονούσε για όσα γίνονται στην πατρίδα τους. Όσοι γνωρίζουν από αθλητισμό είναι σε θέση να καταλάβουν πως αυτό που έχουν κάνει είναι πολύ σπουδαίο, διότι εκείνη τη στιγμή η αδρεναλίνη είναι στο κόκκινο και η κίνησή τους μαρτύρησε τον χαρακτήρα όλων, του προπονητή και των αθλητών του.

Στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, τα παιδιά του Θοδωρή Βλάχου έδωσαν ένα πραγματικό ρεσιτάλ στην πισίνα απέναντι στην Ουγγαρία των εννιά χρυσών ολυμπιακών μεταλλίων. Η ομαδάρα του Βλάχου έχει παίξει άμυνα για σεμινάριο και αυτό δεν έχει γίνει τυχαία και ούτε βγήκε από τη μία στιγμή στην άλλη. Είναι προϊόν δουλειάς από το τεχνικό επιτελείο και μελέτης αρκετών ωρών των αδυναμιών που έχει ένα θηρίο σαν την Ουγγαρία. Διότι αδυναμίες όλοι έχουν, αλλά το θέμα είναι να τις βρεις και να έχεις και την ικανότητα να τις εκμεταλλευτείς. Η εθνική ομάδα πόλο κατάφερε και τους χτύπησε εκεί όπου πονούσαν με αποτέλεσμα να τους αναγκάσει στα τελευταία δευτερόλεπτα να κρατούν την μπάλα στα χέρια τους και να μη σουτάρουν. Και το έκαναν διότι δεν θα μπορούσαν να αλλάξουν κάτι, τα πάντα είχαν κριθεί. Για αυτούς τους ήρωες θα μιλάμε στα παιδιά μας, για το ήθος τους και την αγωνιστικότητά τους, γιατί αυτός είναι ο πραγματικός αθλητισμός.

Δικαίως υπάρχει θαυμασμός για τα παιδιά του Θοδωρή Βλάχου, αλλά θαυμασμός και ένα μεγάλο «ευχαριστώ» αξίζουν και οι πυροσβέστες. Αυτοί είναι οι ήρωες των τελευταίων ημερών. Αυτοί που ορμάνε μέσα στις φλόγες για να τις δαμάσουν, που δίνουν έναν άνισο αγώνα, αλλά κάνουν τα πάντα για να νικήσουν στο τέλος. Αυτοί που έχουν αφήσει τις οικογένειές τους να παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα τις προσπάθειές τους. Αυτοί που μένουν άυπνοι και νηστικοί σερί ημέρες και δίνουν μία πραγματική μάχη με έναν «εχθρό» που είναι πιο δυνατός.

Στους πυροσβέστες και στους εθελοντές οφείλουμε όλοι μας ένα μεγάλο «ευχαριστώ» για όσα κάνουν κάθε μέρα. Από την άλλη οφείλουμε όλοι να κάνουμε και πράξεις. Τα ευχολόγια κάθε χρόνο «να μη συμβεί ξανά», «να είναι η τελευταία πυρκαγιά» δεν φέρνουν αποτέλεσμα, αλλά τα έχουμε πιο εύκαιρα. Αποτέλεσμα φέρνει η σωστή συμπεριφορά, απ’ όλους μας, στη φύση.

Αποτέλεσμα ακόμη φέρνει και η πρόληψη έτσι ώστε να μη ζούμε τόσο μεγάλες καταστροφές και να μην παρακολουθούμε ανήμποροι χωρίς ουσιαστικά να αντιδράσουμε. Το μεγάλο πρόβλημα της πατρίδας μας είναι οι πυρκαγιές, όμως κάθε χρόνο γίνεται η ίδια κουβέντα, από την ίδια βάση. Το θέμα είναι ότι θα πρέπει κάποια στιγμή να είμαστε μερικά βήματα πριν από την πυρκαγιά και όχι απλά να περιμένουμε να δούμε πότε θα μας βρει το κακό και να τρέχουμε να σωθούμε.

Η δημιουργία αντιπυρικών ζωνών σε δάση υψηλού κινδύνου που είναι και δύσβατα είναι ένα μέτρο πρόληψης. Και πολλοί είναι εκείνοι που έχουν τις αντιρρήσεις τους, διότι θα κοπούν κάποια δέντρα για τη δημιουργία τους. Είναι προτιμότερο, όμως, να χαθούν μερικά δέντρα για να δημιουργηθεί μία αντιπυρική ζώνη, παρά να καεί ένα ολόκληρο δάσος και μαζί του ζώα αλλά και περιουσίες ανθρώπων. Η πρόληψη αυτών των καταστάσεων θα είχε βοηθήσει πολύ στην αντιμετώπισή τους και μετά από τόσα χρόνια θα έπρεπε να έχουν γίνει βήματα προόδου. Προς το παρόν ας ελπίσουμε ο εφιάλτης να τελειώσει σύντομα και επιτέλους να μάθουμε κάτι όλοι μας και όχι σε έναν χρόνο να λέμε τα ίδια.