Playtime

Από τους σπουδαιότερους κωμικούς του παγκόσμιου σινεμά, ο Ζακ Τατί είναι ένας sui generis δημιουργός, ο οποίος καθιέρωσε μια δική του, απόλυτα κινηματογραφική και κομψή χιουμοριστική προσέγγιση της καθημερινότητας, αναδεικνύοντας μέσα από τις ταπεινές ρουτίνες της το εγγενές παράλογό της. Σκηνοθέτης της παρατήρησης, έχει έναν… αντονιονικό, αρχιτεκτονικό και δραματουργικά μινιμαλιστικό τρόπο να καταγράφει την κοινότοπα τακτοποιημένη πραγματικότητα που περιβάλλει τον ήρωά του - ένα καλοκαιρινό θέρετρο στις "Διακοπές του Κυρίου Ιλό", ένα μοντέρνο σπίτι στον "Θείο μου", έναν αυτοκινητόδρομο στο "Ο Κύριος Ιλό στο Χάος της Κυκλοφορίας" -, η απλή παρουσία του οποίου πυροδοτεί με απολαυστικό τρόπο την πλήρη απορρύθμισή της.

Ήρωάς του δεν είναι βέβαια άλλος από τον κύριο Ιλό, έναν ψηλό και σιωπηλό άντρα με καπαρντίνα, καπέλο, ομπρέλα στο χέρι, μια πίπα που δεν ανάβει ποτέ και χαρακτηριστικό βάδισμα. Αυτή τη φορά βρίσκεται σ’ ένα υπερ-μοντέρνο παρισινό ξενοδοχείο, όπου έχει ένα σημαντικό ραντεβού με ένα στέλεχος επιχείρησης, αλλά χάνεται μέσα σ’ ένα λαβύρινθο διαδρόμων και μοντέρνων κτισμάτων. Στην περιπλάνησή του θα συναντήσει πολλές φορές μια Αμερικανίδα που επισκέπτεται με ένα γκρουπ τουριστών τη γαλλική πρωτεύουσα, ενώ το βράδυ θα βρεθούν όλοι μαζί στα εγκαίνια ενός πολυτελούς εστιατορίου.

Η σύγχρονη αστική αλλοτρίωση μεταμφιέζεται σε μια αριστοτεχνικά γεωμετρημένη και πρωτοποριακή κωμωδία με υποδόριο χιούμορ. Σκηνοθετικά μεγαλοφυής, παραμένει ένα μνημείο της μοντερνιτέ των 60s: γυρισμένη σε σινεμασκόπ 70mm, με πλάνα σεκάνς, ελάχιστους διαλόγους και "αθόρυβα" γκαγκς, μετατρέπει ένα αντι-καρτποσταλικό, σε μπλε και γκρίζους τόνους Παρίσι (βλέπουμε τα τουριστικά μνημεία του μόνο μέσα από αντανακλάσεις) σε ένα λαβύρινθο κιτς λεπτομερειών, τεχνολογικής αποθέωσης και πλήρους έλλειψης ανθρώπινης επικοινωνίας. Ο Ιλό είναι μια φιγούρα χαμένη στο πλήθος, το φλερτ του με την Μπάρμπαρα παραμένει ανολοκλήρωτο και όσα εκστομίζονται ακούγονται αποσπασματικά και ακατανόητα. Στο τέλος, βέβαια, αυτό το τέλεια οργανωμένο και πλήρως απάνθρωπο φουτουριστικό ντεκόρ θα "κατακρημνιστεί" σε μια ξεκαρδιστική σεκάνς σουρεαλιστικού παροξυσμού, όπου το απωθημένο παράλογο θα πάρει τη γλυκιά εκδίκησή του.

Γαλλία. 1967. Διάρκεια: 124΄. Διανομή: AMA FILMS

κινηματογράφος ΑΣΤΥ, 19-21/9

πηγή: athinorama