«Το καταφύγιο στην Ομόνοια», στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης

Μία προσωπική ματιά πάνω στο τοπίο της σύγχρονης Αθήνας και στη μορφή ενός μοναδικού αγίου αποτελεί το ντοκιμαντέρ της Φένιας Παπαδήμα με τίτλο «Το καταφύγιο στην Ομόνοια», που θα προβληθεί την Κυριακή 13 Μαρτίου στις 21:30, στη Θεσσαλονίκη, στην Αίθουσα Τζον Κασσαβέτης, Αποθήκη 1, Λιμάνι και στην συνέχεια Online, στην πλατφόρμα του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, μέχρι τις 20 του μήνα.

Σήμερα στο κέντρο της Αθήνας, εκεί όπου κάποτε περπάτησαν ο Σοφοκλής και ο Σωκράτης, στους δρόμους που φέρουν τα ονόματα τους, εκατοντάδες εξαθλιωμένοι άνθρωποι αγωνίζονται να επιβιώσουν. Μετανάστες, εξαρτημένοι, ιερόδουλες, ζητιάνοι. Η πλατεία Ομονοίας ανέκαθεν ήταν κέντρο του υποκόσμου αλλά και των φτωχών και κατατρεγμένων.

Από τις αρχές του 1900 όμως, είχε δημιουργηθεί εκεί ένα καταφύγιο ψυχών και σωμάτων. Η Πολυκλινική Αθηνών. Ένα θαύμα στην ιστορία της Ιατρικής στην Ελλάδα. Ένα νοσοκομείο που στο καταστατικό του προέβλεπε δωρεάν φάρμακα και περίθαλψη, σε όλους τους φτωχούς και άπορους, ανεξαρτήτως εθνικότητας και θρησκεύματος, από το 1903. Μέχρι το 2013 που έκλεισε, παρέμεινε στην αιχμή της ιατρικής πρωτοπορίας χωρίς να παρεκκλίνει από τον ανθρωποκεντρικό προσανατολισμό, που οραματίστηκαν οι ιδρυτές της.

Καθόλου τυχαία δεν βρέθηκε να υπηρετεί ως ιερέας στον Άγιο Γεράσιμο, το μικρό εκκλησάκι της Πολυκλινικής, ένας σπάνιος, απίθανος ερημίτης. Ο ιερομόναχος Πορφύριος Μπαϊρακτάρης. Σήμερα είναι ένας από τους μεγαλύτερους αγίους της ορθόδοξης εκκλησίας.

Μικρό αγόρι είχε φύγει κρυφά για το Άγιον Όρος με το όνειρο να ζήσει σαν ασκητής μέσα στη φύση. Το χέρι του Θεού όμως, όπως έλεγε ο ίδιος, τον έκανε ασκητή στην Ομόνοια. Για να προσφέρει στο πιο δύσκολο σημείο της Αθήνας, με όλη του την ψυχή, την πνευματική του βοήθεια, σε χιλιάδες συνανθρώπους του. Στους ασθενείς, τις ιερόδουλες και τους θαμώνες της περιοχής, αλλά και σε όλους όσους τον αναζητούσαν απ’ όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, καθώς η φήμη του μεγάλωνε. Ο ίδιος παρέμεινε ως το τέλος αθόρυβος, αφανής, ταπεινός.

«Οι μνήμες από το νοσοκομείο αυτό όπου κι εγώ έτυχε να ζήσω τα παιδικά μου χρόνια, οι σκέψεις μου πάνω σε όσα καταγράφει η κάμερα από την πολύβουη Ομόνοια, η ιστορία και η προσφορά της Πολυκλινικής Αθηνών, η ανεπανάληπτη συνάντηση μου με τον Άγιο Πορφύριο. Όλα αυτά συνθέτουν το καταφύγιο στην Ομόνοια» σημειώνει η Φένια Παπαδόδημα που υπογράφει το σενάριο και τη σκηνοθεσία.