Ολυμπιακός: Κέρδισε Χάποελ, Φουρνιέ και χρόνο

Τι και αν τα... έσπασε από την περιφέρεια και σε πολλά διαστήματα του αγώνα επιδόθηκε σε σωρεία λαθών στην επίθεση; Ο Ολυμπιακός βρήκε τον τρόπο να κερδίσει τη Χάποελ Τελ Αβίβ το βράδυ της Παρασκευής (31/10) στο ΣΕΦ, αποδεικνύοντας πως έχει την ικανότητα να παίρνει παιχνίδια ακόμα και όταν δεν παίζει καλά. Όπως ακριβώς, δηλαδή, οφείλουν να κάνουν οι μεγάλες ομάδες που κοιτούν ψηλά στη EuroLeague.

Φυσικά, το γεγονός ότι οι Πειραιώτες απέφυγαν να υποστούν τρίτη ήττα στην έδρα τους ήταν πολύ σημαντικό, έστω και αν ακόμα έχουμε Νοέμβρη και δεν κρίνεται απολύτως τίποτα. Στον αντίποδα, ο Γιώργος Μπαρτζώκας και οι παίκτες του οφείλουν να κοιτάξουν και τα αρνητικά της συγκεκριμένης αναμέτρησης -που ήταν αρκετά-, προκειμένου να μην τα επαναλάβουν στο μέλλον. Παράλληλα, το εν λόγω ματς είχε και κάποια σημαντικά κέρδη για την ομάδα, πέραν του προφανούς της νίκης.

Τα Θετικά

• Το κυριότερο για τον Ολυμπιακό ήταν ότι έδειξε μέταλλο, χαρακτήρα και σκληράδα, βρίσκοντας τον τρόπο να κερδίσει ένα ματς στο οποίο δεν έπαιξε καθόλου καλά επιθετικά. Βασιζόμενος σε αυτό που τον χαρακτήριζε τα προηγούμενα χρόνια (και το οποίο δεν είχαμε δει καθόλου φέτος, με εξαίρεση το παιχνίδι με την Ντουμπάι), «έδειρε» μπασκετικά τη Χάποελ (όπως έπρεπε να είχε κάνει και με Εφές, Μονακό) και με συνδυασμό γρανιτένιας άμυνας και νοοτροπία νικητή έφτασε σε μια νίκη ψυχολογίας, η οποία του προσφέρει ηρεμία και χρόνο να δουλέψει με ψυχραιμία το επόμενο διάστημα.
• Πολύ σημαντικό επίσης το γεγονός ότι -ίσως για πρώτη φορά στην τρέχουσα σεζόν- είδαμε στο παρκέ τον πραγματικό Τόμας Ουόκαπ. Ο Τεξανός γκαρντ θύμισε τον παλιό καλό «ρόμποκοπ» αμυντικά, καθώς πέρα από τις συγκλονιστικές άμυνες των τελευταίων λεπτών, είχε καταφέρει να «σβήσει» προηγουμένως τον Μίτσιτς, κάτι που παρέβλεψαν αρκετοί, εστιάζοντας μόνο στο φινάλε του αγώνα.
• Εξίσου σπουδαίο το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός καταφέρνει να παίρνει πράγματα από τους παίκτες του, ακόμα και αν αυτοί είναι ντεφορμέ στο μακρινό σουτ. Χαρακτηριστικά παραδείγματα οι Τάισον Ουόρντ και Εβάν Φουρνιέ, με τον πρώτο να «φτιάχνει» παιχνίδι σε κρίσιμες φάσεις στην 4η περίοδο δίνοντας λύσεις και σκορ στην ομάδα και τον δεύτερο να πραγματοποιεί... λυσσαλέα εμφάνιση αμυντικά, αντισταθμίζοντας την παροιμιώδη αστοχία του από μακριά.
• Στον Γάλλο θα σταθούμε λίγο περισσότερο, καθώς πολλοί εξεπλάγησαν από το γεγονός ότι ο κόουτς τον κράτησε στο παρκέ περισσότερα από 33 λεπτά, την ώρα που ήταν κάκιστος στα σουτ με μόλις 1/11. Την απάντηση-εξήγηση την έδωσε ο ίδιος ο Μπαρτζώκας στη συνέντευξη Τύπου μετά το παιχνίδι, όπου εν ολίγοις είπε πως με αυτόν τον τρόπο θέλησε να δείξει στον παίκτη του ότι τον εμπιστεύεται.
• Σαφώς και ήταν ρίσκο, καθώς ο Ολυμπιακός θα μπορούσε κάλλιστα να είχε ηττηθεί. Αν είχε συμβεί αυτό, η κριτική για την επιμονή στον Φουρνιέ θα ήταν ακόμα εντονότερη, ωστόσο με τα «αν» δεν γράφεται η Ιστορία. Το γεγονός είναι ότι ο Γάλλος βοήθησε πολύ αμυντικά παρά την επιθετική του δυστοκία (είχε και μια υπερπολύτιμη ασίστ στον Μιλουτίνοφ στο φινάλε) και ακριβώς με αυτήν την τακτική «κερδίζονται» οι παίκτες. Γι' αυτό και χθες και στο μέλλον, ο Φουρνιέ θα... σκυλιάζει για χάρη του κόουτς.

Τα Αρνητικά

• Η αστοχία στο μακρινό σουτ είναι κάτι που συμβαίνει σε όλες τις ομάδες, όπως συνέβη το βράδυ της Παρασκευής στον Ολυμπιακό. Αυτό που δεν πρέπει να συμβαίνει, είναι ο... έρωτας της ομάδας με το τρίποντο (έστω και αν του το έδιναν απλόχερα στο πρώτο μισό του ματς οι Ισραηλινοί). Θυμίζουμε ότι στο δεύτερο μισό, παρότι η αστοχία από τα 6,75μ. συνεχίστηκε, εντούτοις οι «ερυθρόλευκοι» γύρισαν το ματς έχοντας σε κάποιο σημείο μόλις τέσσερις προσπάθειες για τρεις και 9 συνολικά, σε αντίθεση με τον εξωφρενικό αριθμό των 22 τριπόντων στο πρώτο μισό.
• Όσο καλοί αμυντικά και αν είναι οι Ουόκαπ και Νιλικίνα, το έλλειμμα δημιουργίας από τη θέση του πόιντ γκαρντ είναι πλέον κάτι παραπάνω από εμφανές. Είναι δεδομένο πως ο Ολυμπιακός δεν θα μπορέσει να φτάσει όσο ψηλά επιθυμεί φέτος στη διοργάνωση χωρίς «άσο» που να αποτελεί σταθερή απειλή από μακριά και αυτό είναι κάτι που -θεωρητικά, γιατί δεν τον έχουμε δει να παίζει και σε τι κατάσταση βρίσκεται- μπορεί να δώσει μόνο ο Κίναν Έβανς. Πρέπει μεν να υπάρξει υπομονή μέχρι να μπει στο ροτέισον ο Αμερικανός, όμως αν φανεί ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί ούτε αυτός, τότε στο λιμάνι θα οφείλουν να κοιτάξουν οπωσδήποτε στη διαθέσιμη αγορά.
• Ίσως ακόμα πιο επιτακτική και από τον πλέι μέικερ, είναι η ανάγκη ενίσχυσης της ομάδας στη θέση «5». Unpopular opinion, όπως λένε και στο... χωριό μας; Ας είναι. Το γεγονός είναι ότι όταν ο Νίκολα Μιλουτίνοφ βρίσκεται στο παρκέ, πέρα από την τρομερή προσφορά του στον τομέα των ριμπάουντ, αποτελεί μόνιμη απειλή και σημείο αναφοράς στην επίθεση του Ολυμπιακού. Ο Ντόντα Χολ έκανε μεν για άλλη μια φορά καλό ματς κόντρα στη Χάποελ, όμως χωρίς «άσο» που να μην τον παίζουν συνεχώς under οι αντίπαλοι (ώστε να δημιουργηθούν αποστάσεις για πιθανά alley oop), η προοπτική απειλής του μειώνεται δραματικά. Κοντολογίς, η ομάδα χρειάζεται έναν έξτρα παίκτη που να μπορεί να απειλήσει και με πλάτη κοντά στο καλάθι, πέρα από τους «Μίλου» και Σάσα Βεζένκοφ...

ΥΓ: Δεν το συζητάμε καν ότι η παρ'ολίγο καταστροφική η αλλαγή του Ουόκαπ με τον Πίτερς στα 28 δευτερόλεπτα πριν από το φινάλε ήταν μέγα λάθος του Μπαρτζώκα, το οποίο και ο ίδιος... σχεδόν παραδέχθηκε στη συνέντευξη Τύπου που ακολούθησε. Όσο λάθος, όμως, ήταν αυτή η κίνηση, τόσο σωστή ήταν η επιλογή του να τελειώσει το ματς με τον Φουρνιέ αντί του Ντόρσεϊ στο παρκέ...