Αρχές επιβίωσης και το μέταλλο του πρωταθλητή

Να είμαστε ειλικρινείς. Βλέποντας το παιχνίδι μέχρι το 35', με το σκορ στο 90-77, ελάχιστοι ήταν αυτοί που πίστευαν ότι ο Ολυμπιακός θα έφευγε νικητής από την "Αλεξάνταρ Νίκολιτς".

Αυτό δεν έχει κάνει με το αποτέλεσμα εκείνη τη στιγμή, αλλά κυρίως αυτό που βλέπαμε στο παρκέ στο τελευταίο δεκάλεπτο. Όταν βλέπεις μια ομάδα - παιδική χαρά, μπασκετικά πάντα, όπως η Μακάμπι Τελ Αβίβ να μη δείχνει να κάνει τίποτα λάθος, βάση εμπειρίας καταλαβαίνεις προς τα πού πάει η κατάσταση.

Ο Ντάουτιν να θυμίζει Στεφ Κάρι, βάζοντας το ένα κρεμασμένο τρίποντο μετά το άλλο. Ο Χορντ να κάνει το κάρφωμα της ζωής του μπροστά στον Μιλουτίνοφ. Ο αρχηγός Ντιμπαρτολομέο να σημαδεύει σωστά και τον Ντάουτιν να βάζει το έκτο του μακρινό σουτ για το 93-81. Λες "δε γίνεται να αλλάξει κάτι".

Πολλές φορές, όμως, πιανόμαστε στην αγωνία και στο άγχος που βλέπουμε την αναμέτρηση και ξεχνάμε την ομάδα που παρακολουθούμε. Και έρχονται αυτά τα παιχνίδια, αυτές οι στιγμές που ο Ολυμπιακός μας θυμίζει γιατί είναι τα τελευταία 15 χρόνια η πιο δυσκολοκατάβλητη ομάδα της Ευρώπης.

Μπορεί να μην επρόκειτο για θαύμα ή για υπέρβαση, μιας και μιλάμε για παιχνίδι Οκτωβρίου κόντρα σε ένα σύνολο που αλίμονο αν βρεθεί στους πρώτους 12 της τελικής κατάταξης. Η ανάγκη, όμως, που είχε ολόκληρος ο οργανισμός να βγάλει το μέταλλο του πρωταθλητή και να αναδείξει τα ένστικτα επιβίωσης που την χαρακτήρισαν τα προηγούμενα χρόνια, ήταν τεράστια.

Τέτοια παιχνίδια ανέκαθεν δημιουργούσαν στους οπαδούς του Ολυμπιακού την ασφάλεια ότι η ομάδα τους δε τα παρατάει ποτέ. Μπορεί να μη πετύχαινε πάντα τους στόχους της. Άλλωστε, αυτό δε κρίνεται μόνο από την δική της απόδοση, αλλά και των αντιπάλων. Όμως, ήταν δεδομένο ότι θα έκανε τα πάντα για να το πράξει.

Χθες, ήταν μια κακή ημέρα για τον Ολυμπιακό στους περισσότερους τομείς. Αμυντικά, ήταν κάκιστος. Επιθετικά, υπήρξε καλή ροή για περίπου 25 λεπτά κόντρα στη χειρότερη άμυνα της διοργάνωσης. Έβγαλε κούραση, εκνευρισμό και προσπαθούσε συνεχώς να ακολουθήσει τον φρενήρη ρυθμό των Αμερικανών της Μακάμπι.

Όμως, στα πέντε τελευταία λεπτά, θυμήθηκε τον εαυτό του. Αυτό που τον έκανε σπουδαίο και τώρα, βρίσκεται στο στάδιο της εξέλιξης. Νιλικίνα και Γουόρντ. Ντόρσεϊ, Βεζένκοφ και Μιλουτίνοφ. Άμυνα με άμυνα, επίθεση με επίθεση. Χωρίς βιασύνη, χωρίς πρεμούρες, χωρίς κάτι το εντυπωσιακό. Σιγά-σιγά μειώνει, ώσπου περνάει μπροστά στα 17 δεύτερα.

Μένει μια άμυνα στον Λόνι Γουόκερ, που - δεδομένα - θα έπαιρνε το τελευταίο σουτ. Πιθανότατα, η πιο εύκολη που έβγαλε ο Ολυμπιακός όλο το βράδυ.

Ο Ολυμπιακός έφυγε με το διπλό από το Βελιγράδι και ξεπέρασε με 3/4 τις πρώτες φετινές συμπληγάδες. Ακολουθεί ο Πανιώνιος και πέντε μέρες αποχής από επίσημα παιχνίδια. Με νέα αυτοπεποίθηση, ανεβασμένη ψυχολογία και επιστροφές κομβικών παικτών.